DARK

Τέσσερα

[...]

"Αδερφούλα πονάει...αλήθεια!"μου λέει ο Niall ενώ κλαίει στην αγκαλιά μου.

"Το ξέρω Ni,το ξέρω..."τον φωνάζω με το χαϊδευτικό του. Έτσι τον φώναζα πάντα,από μικρό παιδί.

"Την έχασα για πάντα Em!Ήταν τόσο όμορφη και καλή,γλυκιά και ευαίσθητη.Em πονάει!"λέει και κλαίει βουβά. Οι λέξεις του διακόπτονται από τους λυγμούς του και σπαράζει η καρδιά μου να τον βλέπω έτσι.

"Όλα καλά θα πάνε αδερφούλη μου,όλα καλά!"λέω και χαϊδεύω τα μαλλιά του.

[...]

Ανοίγω απότομα τα μάτια μου και πετάγομαι πάνω. Το σώμα μου δημιουργεί ορθή γωνιά και κάθομαι ιδρωμένη στο κρεβάτι μου. Αμέσως σηκώνομαι από το κρεβάτι και τρέχω στο σαλόνι. Κοιτάζω σαστισμένη τον καναπέ για να τον αντικρίσω άδειο,κοιτάζω στο μπάνιο,στην κουζίνα,στο μπαλκόνι,παντού.

Πουθενά!

Ο Niall δεν είναι πουθενά!

Ανοίγω την πόρτα της εισόδου και τον αντικρίζω. Χαμογελαστός με δυο τσάντες του σούπερ μάρκετ στα χέρια!

"Που είσαι ρε παιδάκι μου και έχασα πέντε χρονιά απ'τη ζωή μου!"είπα και τον αγκάλιασα.

"Πήγα σούπερ μάρκετ γιατί δεν είχε καφέ και πήρα και κάτι να τσιμπήσουμε για πρωινό!"

"Είσαι καλά;Είδα ένα απαίσιο όνειρο και τρόμαξα!"είπα και έκλεισα την πόρτα αφού μπήκε μέσα.

Άφησε τις τσάντες πάνω στο τραπέζι και γύρισε να με κοιτάξει.

"Σαν τι όνειρο;"ρώτησε εμφανώς ανήσυχος.

"Ότι λέει έκλαιγες στην αγκαλιά μου και μου έλεγες ότι σου λείπει μια κοπέλα όμορφη,γλυκιά και εγώ σου έλεγα ότι όλα θα πάνε καλά και κάτι τέτοια...βλακείες που φτιάχνει το διεστραμμένο μυαλό της αδερφής σου!"είπα και κούνησα αδιάφορα το χέρι μου σαν να έδιωχνα μια μύγα μέχρι που είδα το πρόσωπο του.

Είχε χλόμιασει και τα μάτια του σκούρυναν,πλημμύρισαν από δάκρυα και ακριβός δίπλα του εμφανίστηκε μια μορφή. Μια όμορφη κοπέλα με ξανθά σγουρά μαλλιά και μπλε σκούρα μάτια. Έκλαιγε και ήταν σχεδόν αόρατη. Φορούσε ένα σκισμένο λευκό φόρεμα μέχρι το γόνατο,το οποίο ήταν βαμμένο κόκκινο από το αίμα της. Έκλεισα τα μάτια μου στο αποκρουστικό αυτό θέαμα. Η κοπέλα ήταν πανέμορφη αλλά και τόσο λυπημένη που σου μάτωνε την καρδιά. Πνεύμα!Ήταν νεκρή και την έβλεπα. Όχι πάλι!Όχι με τον Niall.Δεν μπορώ να βλέπω τον αδερφό μου να πονάει. Η κοπέλα έκλαιγε και κοιτούσε εμένα,στα μάτια,σαν να με παρακαλούσε να την βοηθήσω,να την βγάλω από τη μιζέρια της και να κάνω τον Niall να χαμογελάσει ξανά. Είδα το πρόσωπό του να σφίγγεται και τα χείλη του μούδιασαν καθώς σχημάτισαν μια ευθεία γραμμή και άσπρισαν από την πίεση που τους ασκούσε. Ένιωσα το πρόσωπό μου να δέχεται τον πόνο του και να τον κάνει δικό του. Κοίταξα τον καθρέπτη δίπλα μου και είδα τα δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια μου.