Bakit Hindi Mo Subukan?

Dalawa

Dalawa:

"Balitang nakakapagbigay buhay? Sus pare-parehas lang ang balita."

//Ruth's pov//

Magdamag akong nakatulala lang sa labas ng bahay namin, tinitingnan ang mga taong naglalakad sa kalsada.

Malapit kasi tung tinitirahan namin sa tabing kalsada .

Hanggang ngayon ay iniisip ko parin ang mga salitang binitiwan ni ma'am Poncio sa Faculty.

Sobrang nahihiya na ko at naguguluhan.

Tama naman lahat ng sinabi ni ma'am sakin.

"Masama ang mangopya. Hindi kamo't ginagawa ng iba ay tama na. Kung ayaw mo palang makakuha ng zero sa activity ay sana nag-aral ka." Rinig ko pa ang malumanay niyang pagkausap sakin kahit na kahapon pakami nakapag-usap.

Hindi nga ako pumasok ngayon dahil nahihiya ako. Parang wala akong mukhang ihaharap sa mga kaklase ko pati narin sa mga kaibigan ko.

Nahuli pala ni ma'am kahapon ang ginawa kong pag kopya sa papel ni Mica, hindi niya na nga lang daw ibinirodcast dahil ayaw nya kong mapahiya.

Maski si Mica ay kinausap niya rin." Bilang kaibigan daw ay hindi tama na igiya ako sa ganong gawain. Bilang isang mabuting kaibigan ay mas dapat nitong i point out sa kaibigan niya ang pagkakamali at hindi ang i-spoil pa ito." Narinig kong sinabi niya kay Mica.

Nagtataka nga ako kung Science teacher ba talaga si ma'am oh Values teacher. Ang galing niya kasi mag advice eh.

"Ineng mukhang may problema ka ata." Tanong sakin ng babaeng siguro nasa early 30's ang age.

Nagulat man ay tumango nalang ako dito.

Nang mapansin ko itong may dalang maliit na papel na may naka drawing na tao naparang bigat nabigat sa sako nitong dala may parang cross padun at parang may devil na drawing.

Parang nakakakita na ko nito dati?

Ah~~ tama sila yung mga Kristiyanong nag she-share ng Gospel.

Dyusko baka hatulan na ko, sa isiping yon ay pilit akong ngumiti sa kanya at pumasok na sa loob ng bahay namin.

Dyusko po! Di pa ko handang mahatulan! Marami pa kong pangarap sa buhay! Pakakasalanan ko pa si Joongki mylabs si Minhyuk my babylavs! At si Jin ng buhay ko!

"Ineng." Mahinang tawag niya na may pagkatok ng mahina sa pinto ng bahay namin.

"Patawad ho, wala po kong pera dito." tugon ko sa kanya pamula sa maliit na siwang ng pinto.

"Hindi ako naparito para manghingi, gusto ko lamang ibahagi sayo ang mabuting balita."

"Hindi ho kasi ako mahilig manood ng balita. Sa iba nyo na lang ho i share yan." sagot ko na medyo napipikon na. Bakit kasi ayaw niya pang umalis? Ang kulit naman.

"Pero ang balitang ito ay mahalaga. Ang balitang ito ay makakapagbigay buhay."

"Ho? Eh hindi pa naman ho ako patay kaya hindi ko ho kailangan nan at saka pare-parehas lang naman ho ang laman ng balita."

"Maiintindihan mong sinasabi ko kung hahayaan mo kong ibahagi ito sayo." Sagot niya rin sa malit na siwang ng pinto namin.

"Ay hindi na ho. Sigi na ho at akoy aalis na may pupuntahan pa kasi ako." pagsisinungaling ko para matapos na.

"Sigi, pero babalik ako." Sambit niya at nakita ko itong gumiya na paalis.

At balak pakong balikan?! Ang kulit naman!

Magandang balita?

Nakakapagbigay buhay?

Ano kaya yun?

Parang ewan lang.

Siguro ay ibabalita niya lang na bumaba na ang bilihin o kaya ay bumaba na ang presyo ng gasul. Kung sa bagay ay makakapag bigay buhay nga naman iyon sa tulad naming mahirap.

Ay ewan.

Makapanood na nga lang ng Descendants of the sun! kyahhhhhhhhh!!! Ang bigboss ng buhay ko! Omogggghhhad!! Why so cool? Sobrang mahal na kita
>\\\\\\\\\< jinja! Sarangheyo oppa! waring kausap ko sa screen ng computer ko kung san pinapakita ang close up ni bigboss kyahhhhh hinakik-halikan ko pa yung screen haha! I'm so crazy na tologo! Hihi!

"Nak!!!"

Pinause ko muna yung pinapanood ko at pinagbuksan si umma ng pinto.

"Umma! waeyo?"

"Waeyo-waeyo ka dyan! hala maghugas ka ng pinggan!"

"Shiro~~"

"Tigil-tigilan mo ko sa Korean-Korean mo na yan makakatikim ka sakin!"

Napa poker face na lang ako kay umma! Aysht!

"Mamaya nalang umma! nanood pa ko." Ako na nagbalik na sa harap ng computer at muling pinlay ang kanina kong  pinanonood.

"Ano?! uunahin mo payang panonood? Kaya tumataas koryente natin eh ! Paano wala ng patayan yang computer na yan at blah.blah.blah.blah.."

Nakakarinde na ang panenermon ng nanay kong to.Kainis! Padabog na kong tumayo sa pagkakaupo ko at mabigat ang paang tinungo ang kusina.

Nasa kusina na ko't lahat ay hindi parin timitigil si inay sa sermon niya.

Kakarindi na talaga!

*kishikkk!*

"At nagdadabog ka pa! Ayan sige padamihin mo hah!" sermon ni inay na nakapamewang pa.

Kabadtrip! Hinuhugasan nat lahat, ayaw parin tumigil sa kakadakdak. -_______-

Sobrang minadali ko na yung paghuhugas para makapasok na agad ako sa kwarto ko at mag lock. Mula sa pagkakahiga saking kama ay kinuha ko ang aking cp sa drawer at yung earphone ko, nilagay ko sa malakas na volume ang tutug na pinlay ko para kahit na tawagin ako ni inay sa labas ay hindi ko maririnig.

"Dweogeopa neo oppa naro saranghe~~"

Feel na feel ko pa ang pag heheadbang at pagsabay sa tugtog ng paborito kong kpop group na bts.

*play boy in lub*