Ή Ολιβ βγηκαι έξω στον παγωμένο δρόμο.περημενωντας στην άκρη του πεζοδρομίου .Έξω δεν ειπηρχαι ψηχη πάρα μόνο ο καλύτερος φίλος της Ολιβ ο Λεοπολδος.Καθε πρωί πήγε να μαζί στην θάλασσα της πόλης την μαύρη θάλασσα.Και πετούσαν κάρβουνα μέχρι να πέραση ή ώρα και να πάει ο καθένας Σπίτι του γιατί μεσημεριανό.Σημερα ή Ολιβ εδηχναι πολύ ανησηχη .ο λεοπολδος την ρωτάει:
- τη έχεις πάλι????
-Λεοπολδε δεν μπορούμε να ζουμαι άλλο έτσι πρέπει να λαβουμαι και εμείς ταβμονα παιδιά της πόλης τα μέτρα μας καθώς ημασται το μέλλον της πόλης αυτής.
-Μην λες σαχλαμάρες Ολιβ ημασται απλά δυο 9χρονα παιδιά...
Αυτό πάντα της απαντούσαι αλλα η Ολιβ ειχαι ελπίδες καθώς δεν Εστανωταν απλά ένα 9χρονο κοριστι. Ειθελαι να διοξει το τερας που στιχιοναι την πόλη τους με φόβο και δυστυχία ....Ενα πλάσμα που κανείς δεν ειχαι διακρινει μέσα στην σκοτεινιά της πόλης .....Επρεπαι να πάει στο μεγάλο κάστρο απέναντι από τον μαύρο λόφο.Εκει ήταν το βιβλίο που θα έγραφε την (μυστηκη προφητεία ) ή προφορικά που όλους θα τους εσωζαι.Αλλα κανένας δεν ειχαι μπει στον κόπο να πάει στον πειργο για να πάρει το βιβλίο.Ο δρόμος ήταν μεγάλος και δύσκολος και ή ββαρεμαρα των ανθρώπων ακόμη ποιο μεγάλη.!!!!
