ดวงดาวนับล้านบนท้องฟ้า ส่องสกาวเคียงข้างแสงจันทร์ที่ส่องรำไร เพราะความมืดมิดดวงดาวจึงสวยงามกลางนภาอันไกลโพ้น เคียงข้างดวงจันทร์ที่งดงามจรัสแสงสูงส่งจนมิอาจเอื้อมถึง ก็คงไม่ต่างกับผู้หญิงที่อยู่ในห้วงความคิดของเธอตอนนี้ โดดเด่นท่ามกลางผู้คนหมู่มากดั่งดวงจันทร์ที่มีหมู่ดาวรายล้อม เธอก็คือเธอที่ได้เพียงแหงนมองฟ้าชื่นชมความงดงามของแสงจันทร์และแสงดาว หญิงสาวถอนหายใจทอดมองท้องฟ้าอันมืดมิดอยู่ที่ระเบียงห้องนอน คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกว่าจะเอาสมุดบันทึกไปคืนเจ้าของได้อย่างไร คงไม่แคล้วต้องเอาไปคืนเอง นั่นละที่เธอหนักใจจนต้องนั่งมองท้องฟ้านานนับชั่วโมง ถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ไม่พบทางสว่างเสียที พบเจอผู้หญิงที่ชื่อดาวิกา คือสิ่งสุดท้ายที่เธออยากทำ ดาวิกา ผู้หญิงที่ไม่มีอะไรเหมือนเธอเลยสักนิด ผู้หญิงที่ไม่เคยแม้แต่จะยิ้มให้เธอ ป่านนี้ก็คงกำลังหัวเราะเยาะเธออยู่เป็นได้ถ้าหากเปิดอ่านสมุดบันทึกของเธอ แน่ละแค่ลายมือเธอก็เทียบไม่ติดแล้ว ผู้หญิงอะไรแค่เขียนสรุปเนื้อหาที่เรียนจำเป็นต้องเป็นระเบียบเรียบร้อยขนาดนี้ไหม ดวงตาสวยไล่มองตัวอักษรบนสมุดบันทึกก่อนจะแลบลิ้นใส่อย่างหมั่นไส้ประหนึ่งเจ้าของอยู่ตรงหน้า นับวันเธอรู้สึกว่าตัวเองแปลกขึ้นทุกวัน ต้องโทษผู้หญิงคนนั้น เพียงเพราะผู้หญิงคนนั้นคนเดียว....
เรื่องของเธอกับผู้หญิงคนหนึ่งเริ่มขึ้นเมื่อหลายเดือนก่อน
16 นาฬิกาเป็นเวลาเลิกเรียนที่นักเรียนหลายคนตั้งหน้าตั้งตารอ บ้างไปสังสรรค์กับเพื่อน บ้างไปเรียนโรงเรียนกวดวิชา บ้างไปดูหนังกับคนรัก ส่วนเธอนะหรอ ตั้งหน้าตั้งตารอจะกลับบ้านไงละ ความสุขของการเลิกเรียนคือได้กินมิลค์เชคคร้านโปรด ได้เข้าร้านหนังสือเพื่อเดินเลือกหนังสือเล่มโปรด ความสุขเล็กๆ ของเด็กมัธยมปลายก็มีแค่นี้แหละ แต่วันนี้เธอออกจากโรงเรียนช้ากว่าทุกวันเพราะงานกลุ่มที่ต้องทำ กว่าจะพ้นประตูโรงเรียนก็เกือบหกโมงเข้าไปแล้ว ผู้คนเริ่มบางตาจนแทบจะไม่มีใครอยู่เลย แต่โชคดีที่ยังมีนักเรียนที่ยังคงซ้อมดนตรีให้พออุ่นใจอยู่บ้าง ร่างเล็กเดินออกจากโรงเรียนตามทางเดินที่แสนคุ้นเคย
YOU ARE READING
เดือนเคียงดาว
Fanfiction'ความรัก.....ที่ใครๆ เฝ้าตามหาก็มีแค่ในนวนิยายปรัมปราที่เล่าขานกันมา....' - พิมพ์ชนก - 'ความรัก.....นำพาคนสองคนมาพบกัน ได้รัก ได้ผูกพัน แม้ว่าปลายทางอาจจะต้องแยกจากกันก็...
