เดือนเคียงดาว

3

เป็นครั้งแรกในรอบปีที่เธอรู้สึกว่าการมาเรียนคือการฝืนใจ เธอยังคิดไม่ออกเลยว่าจะคืนสมุดบันทึกไปให้เจ้าของได้อย่างไร เธอหันไปหาพ่อที่เอาแต่พูดโทรศัพท์จนรถแล่นมาจอดเทียบหน้าประตูโรงเรียน

"ไปแล้วนะคะ"

"ตั้งใจเรียนนะลูก" สองมือเรียวยกขึ้นไหว้ผู้เป็นพ่อก่อนคว้ากระเป๋าเดินลงจากรถ ยังก้าวไม่พ้นประตูรั้วโรงเรียน เธอเห็นร่างสูงโปร่งของใครบางคนยืนนิ่งอยู่ใต้ต้นไม้ราวกับกำลังรอใครอยู่ เธอเดินผ่านเลยไปไม่สนใจ สักพักรู้สึกได้ถึงมือของใครคว้าหมับเข้าที่ไหล่จนเธอต้องหันไป ระยะห่างที่ชิดใกล้ทำให้เธอแทบลืมหายใจรู้สึกสมองหยุดสั่งการไปชั่วขณะ ลมหายใจที่รินรดใบหน้าผสานกับกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ทำให้ท้องไส้ปั่นป่วนอย่างไม่เคยเป็น หัวใจที่เต้นแรงกลับยิ่งแรงขึ้นเมื่อรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่ค่อยๆ เข้ามาจนต้องหลับตาแน่น 'เขาไม่ได้จะจูบเธอสักหน่อยหลับตาทำไมกัน' แค่คิดก็ร้อนวูบไปทั้งใบหน้าลามไปถึงลำคอ

โป๊ก!

เสียงสมุดบันทึกกระแทกเข้ากับหน้าผากของเธออย่างจัง แม้จะไม่ได้แรงมากแต่มากพอที่จะดึงสติเธอออกจากโลกแห่งภวังค์ ร่างเล็กมองคนตรงหน้าที่บังอาจตีหน้าผากเธอด้วยสมุดบันทึกอย่างเกรี้ยวกราด คิดว่าเป็นลูกเลี้ยงแม่ฉันแล้วจะทำยังไงกับฉันก็ได้งั้นหรอ สามหาว! แล้วเธอจะทำอะไรได้แค่ความสูงก็เทียบไม่ติดแล้ว ทำไมเธอไม่สูงเหมือนแม่ ทำไม!

"นี่เธอฝันกลางวันอยู่หรอ" พูดไม่ออกได้แต่ส่งสายตาขวางไปให้ "ฉันเอาไอ้นี่มาคืน" มือเรียวสวยชูสมุดบันทึกของเธอ พอเห็นว่าเธอจะคว้าสมุด คนเจ้าเล่ห์ก็ชักสมุดกลับ "แม่เธอฝากนี่มาให้ด้วย" มือเรียวอีกข้างยื่นถุงผ้าให้ เธอรับมาทั้งสมุดและถุงผ้ามาถือก่อนจะหันหลัง "สมุดฉันละ"

"ฉันลืมพามา" ด้วยความโกรธและแค้นเคืองจึงพูดออกไปแบบไม่คิด ร่างเล็กพูดแค่นั้นก่อนจะแลบลิ้นใส่ แต่สิ่งที่ได้กลับกลายเป็นการส่ายหน้าเบาๆ พร้อมกับรอยยิ้มอ่อนโยน