İsmi dudaklarıma en uzak olan adam, merhaba.
Bugün gidişinin, belki de hiç gelmeyişinin üzerinden geçen binlerce günden yalnızca bir tanesi. Ve bu da sana yazdığım binlerce yazının arasından herhangi biri. Sitemlerimle dolu, yıllar sürecek yollar kadar uzun, ve sessizlik dolu. Duymuyorsun değil mi? Sana her ne kadar haykırsam da, duymayacağını bile bile, bin kez yazdığım yazılara, bin birinci kez devam edeceğim. İçimle tanıştıracağım bu gece seni. Hiç anlamadığın, anlamak istemediğin ve görmediğin. Gözlerini sımsıkı yummuş gibi, ve kalbimin çarpıntısını bana ne kadar yakın olursan ol sağır olmuşcasına duymayışların gibi olacaksın. Tutup çevireceğim seni kendime doğru, gözlerime bakacaksın, yine parlayacak bana bakan gözlerin, dudak kenarlarına hafif bir tebessüm oturtacaksın. Canım acıyacak. Gözlerimden avuçlarıma akmaması için gözyaşlarım, dişlerimi sıkacağım. İçimden bahsetmek isteyişim çok gülünç kalacak, çünkü sen henüz dişlerimi sıktığımı anlamayacak kadar bile beni tanımıyor olacaksın. İçimdeki binlerce seni seviyorum'u, daha binlerce kez susmam gerektiğini anlayacağım.
Gerçek değil miydi? Sen hiç tutmamış mıydın benim ellerimi? Herkesten gizlice sevişmemiş miydik gözlerin gözlerime her değdiğinde?
Dur gitme!
Dinlemek istemiyorsun biliyorum. Çünkü ardın yapmayı seviyorsun. Öylece gideceksin yine değil mi? Benim hep buralarda olacağımdan emin bir şekilde.. Dur gitme! Söyleyemediklerim için bir kaç dakika daha bekle..
Bir kaç bakış önceydi, avuçların avuçlarımdaydı. Gülümsüyordum. Ne zaman senin yanımda olduğun bir an hatırlasam, kendimi gülümserken buluyordum. Diğer elimi yüzünde gezindirmeye başladım, her bir parçasını ezberlemeye çalışıyordum. Sen gidecektin, ben seni özlediğim binlerce gecede hayalini kurarken silüetini unutmamalıydım. Üzerinden günler, aylar ve yıllar geçse de; o silüet yanıbaşımda olmalıydı, başka türlü yokluğuna dayanamazdım. Yine de şimdiden sesini unutmuştum, bir bir yok oluyordu her şey, korkmuştum. Anılara tutunamazsam, hayata nasıl tutunacaktım?
Şimdi gidiyorsun ya, içimi de götür yanında. Belki birgün fırsatın olur, onunla tanışırsın. Hani olur ya, belki sessizliğimi, söylemediklerimi anlarsın.
Ben burada, mandalina kokularının arasında dönüşünü bekliyor olacağım. Yüzümde çizgiler olacak, ellerimin üzerindeki damarlar belirginleşecek,ve daha sakin bir insan olacağım. Sen gelmeyeceksin tabi. Çekmecemden bir fotoğraf çıkartacağım, siyah beyaz, seni gördüğüm ilk güne ait, gözlerimizin birbirine değdiği bir fotoğraf. Sana aşık olduğumun, ilk somut örneği olan fotoğraf.. Sonra buruşuk ellerimle göz altlarımdaki ıslaklığı sileceğim.
Ama sen, ismi dudaklarıma en uzak olan adam;
Biliyorum, hiç gelmeyeceksin..
