Buiten op het schoolplein zit ik op een bankje. Ik ben druk bezig met wat tekenen in mijn schrift.
Zonder dat ik het doorheb ontstaat er een Devan opgebouwd uit duizenden hartjes.
Het is eng dat ik na hem een paar keer zien, hem zo na kan tekenen.
'Hé,' hoor ik zijn stem roepen. Geschrokken sla ik mijn schrift dicht.
Hij komt naast me zitten en stoot per ongeluk mijn potlood uit mijn hand.
'Oh, sorry,' zegt hij, raapt het potlood op van het plein en geeft het terug.
'Geeft niet,' zeg ik blozend. Stil kijkt hij naar mijn dichtgeklapte schrift.
'Waar was je mee bezig?' Vraagt hij terwijl hij mijn schrift oppakt.
'Oh, niets,' zeg ik en grijp naar het schrift maar het is al te laat; hij bladert er al doorheen. Bladzijdes vol met hartjes vliegen voorbij.
Dan komt hij bij de bladzijde waar ik net druk mee bezig was. Hij stopt met bladeren en laat zijn ogen er overheen gaan.
Shit.
'Gaaf, ik had niet verwacht dat je zo goed kan tekenen,' zegt hij, klapt het schrift dicht en geeft het terug. Verder zei hij er niets over. Ik weet nou niet of hij niet zag dat hij het was, of er gewoon niets over wist te zeggen.
Stil kijken we elkaar aan.
'Wil en kun je anders een keertje na school afspreken?' Vraagt hij. Mijn ogen schieten open.
'Uh, natuurlijk,' probeer ik kalm te antwoorden.
--------
Voor Maritxoxox ^-^
JE LEEST
Oh, sorry. [bxb] (✓) || De 'As Straight As A Banana'-Trilogie
ContoHalfdood loop ik door de gangen van het schoolgebouw. Een jongen die bijna net zo groot is als ik botst tegen me aan. 'Oh, sorry,' zegt hij en is binnen drie tellen verdwenen. Twee jongens die per ongeluk (?) nog wel eens tegen elkaar aanbotsen i...