21 yasinda unuversiteden yeni mezun olmustum..Her zaman ki gibi hayatimda hicbirsey istedigim gibi degildi.. Bes kiz cocugu olan bir ailenin Iki numarali cocuguydum ve dogdugumdan beri kendimi hep oteki insanlardan farkli hissederdim..Ne tam olarak erkek ne de bir kadin..Ve bana baskalari azicik kiz gibi ol demeye basladigi gunden sonra kendimi hep saklamaya basladim.Anladim ki normal bir insan degilim..Hayatim boyunca hep kadinlardan hoslandim ve hayatimda olan kadinlarda oldu..Taa ki universiteyi bitirip okudugum yurt kantininde calismaya baslayana kadar hersey normaldi aslinda..Iliskilerim oluyor ve bitiyordu..Mezun olduktan sonra babamla hic anlasamadigim icin universitenin yurt kantininde calismaya basladim.Aldigim para cok az ve hic izin yapmadan calisiyordum..Birgun siraya girmis olan kizlara cay doldururken yanimda olan Yasemin abla kizlarin birine "benim ikinci dilim almanca"dedi..Ben de gulerek benim de kurtce dedim (elazigliyim).O arada bir kiz sesi duydum "sen kurtce biliyor musun?" donup baktim ona Allah'im ne diyecegimi bilemedim hayatimda birileri olmustu ama ben hic boyle birsey gormemistim..Simsiyah dalgali saclari,boncuk gibi gozleri,gozlerinin uzerine ozenle kurulmus sanki simsiyah kaslari,ve tum bunlar yetmezmis gibi utangac basi onune egilen bakislari...Kisa bir suskunluktan sonra "evet sen nerelisin?" "Aslen van'liyim ama Ankara'da oturuyorum"bu kadar soyledi ve aldigi bir biskrem biskuviyle cayini alip gitti..Gunlerce bir daha bekledim onu.Ama sonradan ogrendim ikinci ogretimmis gec uyaniyormus.O uyandiginda da ben yemekhane tarafina geciyordum o yuzden karsilasamiyormusuz.Artik her an aklimdaydi,dayanamadim ve Yasemin ablaya sordum "abla,gecen gun bir kiz geldi buraya uzerinde pembe pijama takimi vardi saclari simsiyah" ben sozlerimi bitirmeden haturladi Yasemin abla "evet birinci sinif sanirim daha once hic gormedim ama gec saatte geliyor kahvaltiya,noldu ki?" dedi..Soyleyemedim Yasemin abla ona vuruldum onu dusunmeden duramiyorum diyemedim sustum "hiiiiccccc oylesine" diyebildim sadece..Gunler sonra birgun ben cay demlerken bir anda karsi masada gordum onu oturmus arkadaslariyla konusuyordu gozlerim dort acildi kalbim gogus kafesime sigmiyordu sanki..Hep izledim onu sonra cay almaya geldi..Bir anda konuyu memleket meselesine getirip "Ben Elazig'liyim ama devletimi milletimi cok seviyorum" O,"demek ki bilmedigin cok sey var" "Allah allah o zaman birgun anlat bana bilmedigim seyleri..."sadece bahaneydi iste bu sadece bahane birgun gel karsima konus benimle goreyim yuzunu gozlerini diyemedim ben de bunlari soyledim...O bana sadece gulumseyip gitti...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAZGECEMEDIGIM..
Non-FictionCocukluktan beri kendisini bulundugu bedene ait hissetmeyen bir kizin hikayesi bu..Ve gorur gormez asik oldugu bir baska kiz icin yillarca devam eden mucadelesi....
