Feel the Sea

Hoofdstuk 5

Meta lachte met de grap die Bevan net had gemaakt.  Ze gierde het uit.  'Nog eentje, nog eentje!  Toe, Bevan-san!'  Bevan zuchtte even geamuseerd en begon weer te vertellen.  Na de grap te hebben verteld barstte Meta weer los in een helder gelach.  Ze kreeg er tranen van in haar ogen!  Bevan vond dat het nu welletjes is geweest en weigerde nog een mop te vertellen.  Maar Meta smeekte door.  Uiteindelijk begon hij haar te kietelen.  Meta gierde nog harder en krabbelde zo snel als mogelijk was overeind.  Ze holde van hem weg en verschool zich achter Hurley, die net terugkwam van het surfen.

'Wat krijgen we nu?', riep Hurley verschrikt.  Meta lachte en wees op Bevan, die zich in het gras had neergelegd.

'Bevan-san wilt me doodkietelen!'  Hurley begon te lachen.  Hij aaide haar over haar hoofd en liep weg, lachend.  Meta liep hem achterna.

'Wat ga je met die vis doen, Hurley-san?', vroeg ze toen hij de zwaardvis van vanochtend uit de voorraad haalde.

'Onze tegenstanders van morgen moeten toch wat te eten hebben?', griende hij.

'Hoezo, tegenstanders?', wilde Meta weten.

'Ik ben daarstraks een paar mensen tegengekomen.  Ze zijn op zoek naar een of andere Vlammenspits die vermoedelijk hier op Okinawa is.  Ik ga ze wat te eten brengen.', antwoordde hij.

'Mag ik mee?', vroeg ze hoopvol.  Hurley keek niet op, maar zei iets dat op een instemming leek.  Zachtjes juichend huppelde ze achter hem aan.

~

Verlegen kroop Meta achter Hurley toen ze voor een hutje stonden.  Lachend klopte hij op de deur.  Het meisje hoorde stemmen, gestommel en toen de deur uiteindelijk openging een verschrikt geschreeuw.  'Kalm aan, man!  Ik ben het maar!', lachte Hurley.

'Hurley!', hoorde ze.  Hurley werd binnengelaten, en toen werd zij opgemerkt.  'Wie is dit?', vroeg een jongen met een oranje haarband.

'Dit is Meta.  Ze is het jongste lid van Mary Time.'  Hurley richtte zich op het verlegen meisje.  'Meta, dit is de Inazuma Eleven, onze tegenstander van morgen.'  Meta liep achter hem aan het huisje in.  Verscheidene blikken richtten zich op haar.  'Ze eten je niet op, Meta, laat me los!'  Hurley begon het op zijn heupen te krijgen en sloeg haar van zich af.  Het meisje viel op de grond.  Even dacht ze haar broer te zien, waardoor er tranen aan haar ontsnapten.  Ze sprong overeind en wou weglopen, maar iets hield haar tegen.  Hurley keek even naar haar, legde de vis neer en spreidde zijn armen.  Meta sprong dankbaar in zijn hals.  'Rustig maar, zo bedoelde ik het niet.'  Hij begon haar te sussen, wat vertederde blikken van de meisjes opleverde.