Selammm :D aslında yeterli vote yoktu ama ben yinede yazdım .Umarım benden vote ve yorumlarınızı esirgemezsiniz.Çok emek harcıyorum .:D Size sürpriz bu bölümün bir kısmı Sinan dan ;D
"Bana sımsıkı sarılır mısın? "
Bu soru karşısında şaşırır sanmıştım.Fakat bana o kadar güzel bakıyordu ki ailem olduğunu hissettim.Sorum karşısında hiçbirşey demeden bana sımsıkı sarıldı.Yolun ortasında óylece duruyorduk ve herkes bize bakıyordu.Kendimi onun bedeninde hissetmek güzeldi,onun olmak güzeldi...
Gözlerimi evimdeki eskimiş yatağımda açtım.Hala bulaník görüyordum ama bu yanı başımda bana kokmuş gözlerle bakan Sinan'ı görmeme engel değildi.Sanki bana bir şey olmasından korkmuş gibiydi.Ayıldığımı anladığında sıcacık sesiyle sordu:
-İyimisin Nehir? Seni o şekilde görünce korktum .Biraz daha dinlen,hastaneye gidelim.
Bana ilk defa Nehir demişti,sadece Nehir.Başında veya sonunda kötü bi kelime yoktu ve benim için gerçekten endişelenmişti.Bu onun masmavi gözlerinden anlaşılıyordu.
- Hastaneye gitmeye gerek yok bu sadece küçükken yaşadığım bi tramva sonucu oluşan bi agorofobi ve sadece kalabalık yerlerde oluyor. Sen de artık evine git. Biraz uyursam kendime gelirim.
-Peki, bende sen uyuduktan sonra giderim.
Aslında normalde inat eder hemen şimdi gitmesini söylerdim.Fakat şu anda ona bunu söyleyecek halim yoktu ve onun yanımda olması bana huzur veriyordu.
Bu şekilde düşünürken uykuya daldım.
•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°
Nehir benden gitmemi istemişti.Fakat onu burda bırakıp bir yere gitmek istemiyordum.Yaklaşık bir saat önce yaşadıklarımız durmadan aklıma geliyordu ve ona sımsıkı sarıldığımda hissettiğim şeye bir anlam veremiyordum.Bundan önce defalarca öpüşmüş ve Nehir ' den daha seksi kızlarla seks yapmıştım. Fakat bi kıza sarılınca ilk defa bu tür duygular hissediyordum .bu kesinlikle Aşk değildi belkide sadece zor durumda, yalnız ve korkmuş birini sahiplenmekti.Sadece bu....
Bi anda gitmem gerektiği aklıma geldi. Bugün annem ve babam restorantta aile yemeği için yer ayırtmışlardıl.Bu sıkıcı ve şaçma sapan şey her ay olurdu.Gitmessem babamın başımın etini yiyeceğine emindim. Tam kapıya uzanmıştım ki Nehir'in ağlamayla karışık sesini duydum.
''Anne baba burdayım! burda çok insan var , korkuyorum.Beni yalnız bırakmayın " diyordu
Bunları söyledikten sonra uyanmıstı ve bana doğru bakarken Sen hala burdamısın demesini bekliyordum .Fakat o benimkinden daha güzel olan mavi gözleriyle yorgun bi şekilde bana bakarken
''Gitme'' demişti .Bunu söylemesi beni mutlu etti .Hemen yatağının yanında duran sandaleyeye oturdum ve onun dalgalı uzun ve bir okadarda mis kokan saçlarını okşadım.Bunu yapmama kızmamıştı,tam tersine gülümsemişti.Onu ilk derfa böyle huzurlu bir şekilde gülümserken görüyordum.Ve kesinlikle gülümseyince dahada güzel oluyordu.
Bende aynı gülümsemeyle ona ''Merak etme hiçbir yere gitmiyorum.Sen sadece gözlerini kapat ve uyu,ben senin yanındayım.''
Bunu söylemem onu mutlu etmişti.''Teşekkür ederim Sinan,her şery için.'' derken yüzüne bakarak bunu anlayabilirdin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEN VARKEN KORKMUYORUM
RomanceOnlar küçüktüler sadece liseliydiler... Peki ya bu küçucük sandıkları oyun ne kadar büyüyecekti.? Bu oyunun sonu ne olacaktı? Nehir Sinanın ateşine kapılıp yok mu olacaktı.Yoksa o ateşten yanmadan mı çıkacaklardı?
