Ես երկար ժամանակ չկարողացա սթափվել:Ադրիանա ինչու,ես նվիրված եմ եղել քեզ հավատացել եմ,սիրել եմ,ինչու:
Այդ պահին զանգեց Սաշը:
-Ախպերս ոնցես
-Շատ վատ
-Ոնց,գալիս եմ:Հենց հիմա տեղտ ասա
Սաշի հետ այգում նստած զրուցում ենք
-Ես քեզ ասեցի չէ,Մայք
-Կներես ինձ որ քեզ չեմ լսել:Ես եմ մեղավոր,ես
-Լավ հանգստացիր Մայք ամեն ինչ լավ կլինի,կմոռանաս:
-Լավ ես գնամ
Գնացի տուն:Պառկեցի ու չէի կարող համակերպվել այդ մտքին:Ես Ադրիանային նվիրեցի ամեն ինչ նույնիսկ պատրաստ էի աստղերը երկնքից իջեցնել հենց նրա համար:Զարմանալին այն է որ մինչև հիմա Սիրում եմ չգիտեմ ինչու բայց այսքանից հետո Սիրում եմ ու սպասում երբ կվերադառնա ինձ մոտ որ ամուր գրկեմ ու չթողնեմ: