Անցավ երկու օր:Ադրիանայի վիճակը օրեցոր վատանում էր:Չգիտեի ինչ անեի:Մտա Ադրիանայի հիվանդասենյակ:Ադրինս արևս ամեն ինչ լավ կլինի ես քեզ կօգնեմ դու ոտքի կգանգնես :Միայն եղիր ուժեղ ես քո կողքին եմ ու կլինեմ:Հրեշտակի տեսքով կգամ քեզ հյուր,սիրունս
Դուրս եկա հիվանդասենյակից:Հանդիպեցի բժիշկին:
-Բժիշկ ես պատրաստ եմ
-Ինչին
-Ես սիրտս կտամ:Կյանքս կզոհեմ նրա համար չէ որ ես ապրում նրա համար:Վիրահատեք ինձ
-Դուք արդյոք պատրաստ էք
-Այո
-Ես չգիտեմ ինչ ասեմ դուք ձեր կյանքը զոհումեք ձեր սիրած աղջկա համար
-Ես ամեն ինչի պատրաստ եմ Ադրիանայիս համար:Երբ կսկսենք :
-Մեկ ժամից
Ես մտա Ադրիանայի հիվանդասենյակ նայեցի նրա քնքուշ հայացքին ու նամակ գրեցի
*Ապրելու եմ քո մեջ:Միշտ կողքիտ եմ լինելու:Սիրել եմ,Սիրում եմ ու կսիրեմ :Քո Մայք*
Պառկեցի նրա կողքին ու չէի ուզում բաց թողնելՀանկարծ բժիշկը ներս մտավ
-Մայք արդեն ժամանակն է,գնացինք: