Hatırlar mısın uykularından
Baba sesiyle uyandığın günleri?
Hatırlar mısın ovuşturup gözlerini
Tek derdinin önlüğünü giyip
Okula gitmek olduğu dünleri?
Hani evin okula yakındı da
Bi koşu varırdın zil çalmadan.
Otururdun usulca tahta sırana da
Tek derdin ödevlerinken
Sen gelecek denen geleceklerin
Hiç farkında değildin hani?
Yarın adına hayal kurmaya bile
Gerek duymazdın,
Öyle ki, hangi oyunsa aklına gelen
O gün onu oynardın...
Böyle sürüp giderken zaman,
Senden yaşını alıp da
Gözyaşının düşmekten değil
Düşünmekten de olacağını öğreten
Kasırga yıllarına vardın nihayet.
Ve nihayet büyüdün de
Nice yollarda düşe kalka
Aldırmadan dizlerine,
Düşündüklerine döktün yaşını
Hayli almıştın sen de
Yaşını başını...
Geriye bakmadan yürüdün
Aldırmadan peşinden
Sürüklenen anılara...
Yüzleşemediğin acıları örtmek için
Sözleştin kendinle yeniden
Hani dizin kadar acıtmayacaktı
Bu düşüşlerin yarası...
Söz vermenin kolay
Tutmanın ızdırap oluşunu
Öğrendiğin yaşlar hani...
Hani 18 inde ölüp
Her sene yeniden gömülüşünü
Bildin mi?
