To historia o Alice Stewart i Dylanie Smithie. Dwójce bardzo ambitnych ludzi, którzy razem muszą rozwiązać zagadkę!Czy to tylko nieprzyjemne i wymuszone relacje zawodowe czy może coś więcej... Kiedy ginie światowej sławy gwiazda Sawa Taylor Scotland...
Alice obudziła się zalana potem. Śnił jej się Harry rozmawiający z matką o zaręczynach.... Ale nie ich. Potem uciekła ale przed nią pojawił się Dylan z tę lalą od siedmiu boleści. Potrząsnęła głową. To tylko sen.
Wstała do pozycji siedzącej i rozejrzała się.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Wyszła z łóżka i podeszła do lustra. Była blada i miała podpuchnięte oraz podkrążone oczy. Tak długo płakała dziś w nocy, że potem po prostu już nie miała czym i tylko się trzęsła. W końcu odpłynęła z wyczerpania... Spała może trzy godziny. Przebrała się powoli, ale nie nakładałam makijażu. Nie chciało jej się nawet maskować worów pod oczami.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Zeszła powoli na dół. Nadal nie miała ze sobą swoich ubrań, bo dopiero dziś po nie jedzie. Zapachy wydobywające się z kuchni były nieziemskie. Ale... Alice i tak nic nie czuła... Nic, a nic. Weszła do pomieszczenia i została powitana ciepłymi uśmiechami.
Elena:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Monika:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Dziś jemy naleśniki.- powiedziała Elena.- Jak się czujesz?
- Okej...-skłamała, po czym kontrolnie spojrzała na Monikę.
- Nie jest okej, prawda?-szepnęła jej dyskretnie.
- Ani trochę.-odpowiedziała, a jej oczy zaszkliły się.
Elena podała in jedzenie i sama usiadła. Alice. Prawie wcale nie tknęła naleśników... Wiedziała, że są pyszne, ale nie mogła... Po skończonym posiłku Monika cmoknęła Elenę na pożegnanie i wyszła razem z Alice.
Dylan:
Po tym jak Alice wyszła upadłem na kolana.
Powiedziała... Jaki ja jestem głupi...
- Jaki ja jestem głupi.- powiedziałem.- Cholernie głupi.
- Koteczku, to nie twoja wina.- powiedziała czule głaszcząc mnie po plecach.
- Masz rację.
- Wiem.-pocałowała mnie w kark.
- To TYLKO twoja wina!-odepchnąłem ją od siebie.- Od początku powinienem cię wyrzucić!
- Nie możesz.-syknęła podnosząc się z ziemi.
- Co mnie przed tym powstrzyma?!- zaśmiałem się jej w twarz.
- Duma, kotku. Duma.
- Nie jestem dla ciebie żadnym, pieprzonym kotem, skarbem ani niczym! - wybiegłem z domu.
Muszę być sam. Chociaż nie. Wolę być z Alice. Wolę jej powiedzieć jak to było. Wolę wyjawić każdy sekret, byleby być z nią... Wsiadłem w auto i pojechałem do niej do domu. Szybko wbiegłem po schodach i stanąłem przed drzwiami.
- Alice! To ja!-nic.- Otwórz! To nie było tak! Ja wiem, że ten tekst jest tandetny, ale naprawdę! Ona się na mnie rzuciła! Wszystko ci powiem! Obiecuję! Alice!
- Po co tak krzyczysz?-zapytał delikatny damski głos z tyłu.
Odwróciłem się i zobaczyłem wysoką dziewczynę w niebiesko-granatowo-fioletowych włosach, związanych w kucyk i bluzce z jednorożcem. To naprawdę dziwna dzielnica...
- Moja dzie... Koleżanka tu mieszka, ale się pokłóciliśmy i nie chce mnie wpuścić.
- Chyba masz pecha. Ona tu dzisiaj nie przychodziła.
- Super.-burknąłem.
- Jestem Nora.
- A ja Dylan.
- Masz ochotę pójść ze maną na imprezę?-zapytała podekscytowana.
- Nie, dzięki. Mam już plany na wieczór.
Czego te kobiety ode mnie chcą, do cholery?!
- Trudno.- i odeszła.
Wstałem i pojechałem do agencji. Tam też jej nie ma. Nagle mój telefon zawibrował.
Nieznane:
Hej kotku! Siedzę w wannie, może chcesz się przyłączyć?:-*
Charlotte
Czy ta suka nadal jest w moim domu?! I jeszcze bierze tam kąpiel?!
Pojechałem do siebie. Z hukiem otworzyłem drzwi i wkroczyłem. Walnąłem w drzwi łazienki zamiast pukania, ale nikt nie odpowiedział.
Wszedłem.
Było tam pusto. Sprawdziłem salon i kuchnie. Też pusto. Moja sypialnia czysta. Jeszcze tylko...pokój dla gości. Szybko podszedłem do drzwi i nacisnąłem klamkę. Zamknięte. Kurwa! Ona tam napewno jest! Waliłem w drzwi ale nic się nie stało.
W końcu opadłem z sił. Poszedłem do siebie.
Nie mogłem spać... Cały czas myślałem tylko o Alice... Mojej Alice. Teraz pewnie nie chce mnie znać...
