ARE YOU CRAZY?

Hst-7

Noah POV

We lopen terug naar de leerlingenkamer. Ik kan voelen aan Lisa dat ze heel gespannen is.

'HEEEY NO EN LIES!!!!' horen we ineens iemand gillen, drieduizend keer raden wie het is.

'Ja James..' zucht ik.

'Nu al problemen met Anderling?' Lacht Sirius.

'Hoe weten jullie..?' Begint Lisa maar ze wordt al onderbroken door Remus.

'Niet belangrijk' zegt hij snel. Ik haal mijn schouders op.

'En het antwoord is nee, gewoon wat dingen omdat we later instromen enzo en omdat hier een andere methode is. Die shit' zucht ik.

'Maar zochten jullie ons?' Vraagt Lisa ondeugend.

'Jaaa, duhhh. Mooie meisjes zoeken wij altijd' zegt Sirius en hij geeft mij een knipoog. Ik voel mijn wangen rood worden. Als mijn wangen rood worden merk je het meestal niet, omdat ik altijd iets doe. Net zoals nu.

'Ach Nobele Heer. Gelukkig heb je er hier een gevonden' roep ik en ik spring in zijn armen. In een reflex vangt hij me verbaasd op, maar hij herstelt zich al snel.

'Uhm, ik bedoelde eigenlijk Lisa maar hier ben ik ook tevreden mee' zegt hij onnozel.

'Oke, zet me dan maar weer neer' zeg ik beledigt maar Sirius blijft me vast houden.

'Nee, nu heb ik je'

Als hij me na een tijdje nog steeds niet los gelaten heeft begin ik met mijn armen en benen wanhopig om me heen te zwaaien en me los te spartelen net als een paling.

'Laat me los!' Schreeuw ik quasi-wanhopig.

'Meneer Black, laat dat arme kind gaan' horen we ineens achter ons en we draaien ons tegelijk om. Professor Anderling staat ons streng toe te kijken.

'Sorry Professor' zegt Sirius quasi-beschaamd en hij laat me zakken. Professor Anderling loopt hoofdschuddend weg. Wanneer ze weg is barsten wij in lachen uit.

'RONDLEIDING!!!' Gillen James en Sirius tegelijk en ze pakken ons vast.

'Uh Oke..' Mompel ik verbaasd.

We lopen de trap op. Ineens verschuift die. Ik en Lisa klemmen ons geschrokken aan de reling vast. Wanneer James, Sirius, Peter en Remus dat zien beginnen ze keihard te lachen.

'Bloody Hell, die trappen verschuiven' mompel ik.

'Joh' zucht Lisa geïrriteerd waardoor de jongens nog harder beginnen te lachen. Ik begin weer te lopen maar dan zak ik ineens door een treden heen.

'Auw, shit, jongens!' Roep ik naar de rest die ook al was begonnen met verder lopen. Wanneer ze mij zien beginnen ze weer keihard te lachen.

'Sorry No, er zijn hier veel valstrikken. Je went er aan' lacht Remus.

'Jaja, help me liever' mompel ik geïrriteerd Sirius en Remus pakken me allebei bij mijn armen vast en trekken me omhoog.

'Dankje' zucht ik.

Na een tijdje lopen komen we uiteindelijk bij de bestemming waar de jongens blijkbaar wouden zijn. Lisa is ondertussen 2 keer in een valstrik gestapt en ik 3 keer.

'Tadaaa! De uilenvleugel' roept Peter en hij doet de deur open. Overal zitten uilen op een stokje en af en toe fladdert er uil naar een ander plekje toe. Ineens komt er een uil voor me zitten. Het duurt even voordat ik haar herken.

'Miske!!!' roep ik. Miske is mijn uil die ik voor mijn elfde verjaardag had gekregen. Ze is wit en heeft bruine, sprankelende oogjes. Ik knuffel de uil. Even later hoor ik ook Lisa de naam van haar uil roepen, Jessy.

'Doei meisje' zeg ik na een tijdje en Miske vliegt weer naar boven. Ik glimlach en loop weer naar de jongens.

'Aaaaaah' zeggen ze tegelijkertijd. Ik kijk ze verbaasd aan.

'Lisa vertelde net over jullie eerste ontmoeting' grijnst James.

'O dat' mompel ik.

Ik en Lisa hadden elkaar ontmoet in de kleuterklas. Toen zij die dag naar huis ging moest ik keihard huilen omdat ik niet met haar meekon. Later bleek dus dat we allebei heksen waren, waardoor we naar dezelfde school konden. Niemand heeft ons ooit uit elkaar kunnen halen.

Ik haal mijn schouders op en loop de uilenvleugel uit.

'Waar gaan we nu naartoe?' vraag ik.

'DE KEUKEN!!!' Roepen de jongens tegelijk. Ik en Lisa beginnen te grijnzen. Dit kan nog leuk worden.