What Happened

Hoofdstuk 10

Pov Anne
Met mijn koffer aan mijn zij en mijn rugzak op mijn rug loop ik het overvolle schoolplein op. Zodra ik Emma zie loop ik op haar af. Ik zet mijn zware rugzak op mijn koffer en geef het aan de buschauffeur die alle spullen aan het inladen is. Emma doet het zelfde, als ook haar spullen er in liggen lopen we de bus in.

We gaan samen met nog wat andere vriendinnen achterin zitten en beginnen wat te kletsen.

Niet veel later zie ik ook Kelvin de bus binnen komen. Tot mijn verbazing zie ik Kelvin en Max de afgelopen tijd heel weinig samen. Hij gaat met zijn vrienden een paar rijen voor ons zitten.

Nadat hij bij mij thuis is geweest heeft hij eigenlijk niks tegen mij gezegd.

Emma schut me wakker uit mijn gedachtes. Ze grinnikt als ik geïrriteerd opzij kijk en geeft me een duwtje.

'Wat is er met jou aan de hand?' Vraagt Emma opeens.

'Niks, hoezo?'

'Niks bijzonders, maar je was zo diep in gedachten..'

Ik schud snel mijn hoofd als teken de er echt niks is en richt mij opnieuw op Kelvin. Een van zijn vrienden had me blijkbaar door, en dat laat hij ook even weten.

'Wat kijk je? Hebben we wat van je aan ofzo?'

Snauwt de jongen naast Kelvin, waarvan ik zijn naam niet weet.

Geschrokken kijk ik op en zie ik de jongens die om hem heen zitten lachen.

'Ach hou je mond man, ik doe wat ik wil.. Laat me met rust.'

Ik wend mijn blik af en kijk door het raam naar buiten.

Na een paar minuten begint de buschauffeur de bus te starten en rijd het terrein af.

Als ik een tijdje naar buiten heb zitten staren beginnen er regen druppels op de ramen te spatten. Fijn, lekker weer op kamp.

Ik heb kort geslapen en val dus ook vrij wel meteen in slaap.

Na een uurtje rijden zijn we gearriveerd. Emma maakt me wakker en zegt dat we moeten uit stappen. Ik loop achter haar aan de bus uit.

Ik loop langs de jongens die me een uur geleden zaten uit te lachen. Een jongen steekt zijn voet uit en stom genoeg val ik er over heen. Wanneer ik op de grond lig hoor ik boven mij uit luid gelach komen.

Emma steekt haar hand uit die ik aan pak om mij zelf omhoog te trekken. Als ik weer sta klop ik het stof van mijn broek af en werp ik een boze blik naar het groepje jongens dat achter mij staat.

Ik loop snel met Emma mee de bus uit en pak mijn koffer en rugzak aan.

Ik kan gewoon niet geloven dat Kelvin zo gemeen kan doen, nou.. zijn vrienden.. En dat hij er gewoon niks van zegt tegen hun! Ugh, om ziek van te worden.

Ik loop met mijn bagage het terrein op en kijk om mij heen. Het ziet er erg mooi uit hier in het bos. Hier vlakbij is een beekje had ik gehoord, waar het in de avond heel mooi kan zijn.

Er staat een groot huis waar wij met zijn alle heen lopen. We worden rond geleid door ene Marieke, ze lijkt me wel aardig. Ik schat haar zo tussen de 20 en 25. Ze werkt hier al zo'n 3 jaar en ze lijkt het erg naar haar zin te hebben.

Ze leid ons naar de meiden slaapruimte waar ik al snel een bed claim. De jongens slaapruimte is tegen over ons.

Ik zet mijn koffer neer en leg mijn rugzak op het bed. Ik haal er wat spullen uit en leg het op het nachtkastje naast mijn bed.

Als we allemaal klaar zijn en wat comfortabels hebben aan gedaan worden we geroepen voor lunch.

Eenmaal beneden gekomen lopen we door naar de tuin waar een lange eettafel staat. Iedereen schuift aan en begint met eten.