Yemek yedik yerken yine saçma hareketler yapardı.Ben artık bıktım diyip banyoda kendimi bıçakladım daha sonra hayatımın hepsi film gibi gözümün önünden geçti sonra küvetin içine düştüm babam geldi beni kucaklayıp hastaneye götürdü sonrasını doktorlar anlattı çünkü ondan sonra gözlerim kapandı ama bayıldım mı?Yoksa kısa bir süreliğine öldüm mü?Hiç bir fikrim yok.Sonra babam bana uyandığımda kanını veriyordu ve benle ilk defa konuştu ve "Seni seviyorum"dedi bana ben çığlık atarken babamın gözleri yavaşça kapandı ve kalp elektrosunda kalp atışı durdu durunca ben daha acı çığlıklar attım ve bende ona "Seni çok seviyorum"dedim.Sonra doktorlar hem babama müdahale ettiler banada bayıltıcı verdiler.Kalkdığımda kimsemin olmadığı aklıma geldi çünkü annemde trafik kazasında hayatını kaybetmişti babam ise benim ruhsuzluğumun bedelini ödemişti.Koşup doktorların yanına gidip sordum babam yaşıyomu diye ve bildiğim gibi ömrünün sonuna gelmişti işte o zaman bitmiştim çünkü artık benimde ömrümün sonuna gelmiştim ve bu benim hayatımda yaptığım en büyük yanlıştı.Ynı zamanda en büyük pişmanlığım....
