DÜŞMAN MAFYALAR

6. BÖLÜM

İYİ OKUMALAR!!!

ASLI MAVİ ERDEM;

Kendime geldiğimde başımda birsürü adam vardı. Ellerim ve ayaklarım sıkıca bağlıydı. Karşıma tekrar baltihimda bana doğru gelen bir adet Bekir Adalı vardı.

-" Oooo. Uyanmışsın." dedi. Cevap vermedim.

-" Oğluma yaptıklarının cezasını önce sevdiklerini kaybederek sonra da acı çekerek ödeyeceksin." dedi. Sevdikleri mi? Kızlar. Babam. Amcamalar. Beni ve ikizimi  kendi evlatları yerine koyan yengelerim.

Ben bunları düşünürken karşıma gelenlere baktığımda gerçekten şaşırmıştım. Karşımdaki dört kişi teyzemin çocuklarıydi. Yaman abim, Yankı abim, Yağız ve Yiğit...

Diğer dörtlüye baktığımda dördü de kızdı. Ama hiçbirini tanımıyordum. Hepsinin gözleri ve elleri bağlıydı. SEKIZ kişi de karşımda diziliydi. Kalbim bir daha en sevdiklerini kaybetme duygusuyla sarsıldı. Yaman abim,Yankı abim Yağız ve Yigit. Onlar benim ikizimden ayırmadığı kardeşlerimdi.

Şimdi onların karşısında ellerim ayaklaeim bağlanmış şekilde bir sandalyeye oturtulmuştum. Hepsinin yüzünde morluklar dikkat çekiyordu. Tanımadığım kızların yüzlerinde de morluklar vardı.

Gözlerimi kapattım ve içimden şunları geçirdim ' Sana bir kere guvendim Toprak Soydan. Eğer şimdi gelmezsen ben bir daha ben olamam. Eğer gelirsen yaşamak için bana bir sebep verirsin.'

Gözlerimi geri açtığımda Yaman abim konuştu:

-" Kimmiş bizim tanıdığımız özel kişi. Aç artık şu gözlerimizi."dedi. Bekir Adalı konuştu.

-" Sabırlı olun." Dedi. Dört adama işaret verdi. Hepsi gidip ellerinde ikişer sandalye ile döndü. Ardından heorkesi bir sandalyeye oturttu. Kızlar da dahil. Sonra iki kişi gidip bir sürü ip getirdi. Hepsini sırayla sandalyelere oturtup bağladılar. Hepsinin başına birer adam dikildi ve hepsi Bekir Adalı nın kafa sallayisiyla hepsinin gözlerini açtı. Yaman abim beni görünce bağırdı:

-" IT HERIF. BIRAK LAN KIZI. BURDAN BIR KURTUALYIM ÖLDÜRÜCEM LAN SENİ." dedi. Kızlar bana anlamsız bakışlar atıyordu. Aralarındaki siyah saçlı kız konuştu.

-" Sen Toprakların yeni ortaklarindansın değil mi?" dedi. Kafamı sakladım ama biz ortak değildik ki. Sonra pislik herif konuştu.

-" Bakıyorum da çabuk kaynastiniz. Güzel. Ama birazdan Hepsi gözünün önüne ölecek. Aslı Mavi Erdem." Cevap veremiyorum.Boğazım düğümlendi sanki. Bekir Adalı yanındaki izmandut gibi olan adama kafa salladı. Adam gidip geldiğinde elinde ödün vardı. Önüme geçti. Bacaklarima vurmaya başladı. Canım yanıyordu. Adam iki - üç kez daha vurduğunda sağ bacagimdan catirti sesi geldi. Gözyaşlarim akmaya başladı. Yaman abim Yankı abim Yağız ve Yiğit Bekir Adalı' ya:

-"Ona yapan bana yap."

-"Bırak onu."

-" Durdur şu itini."

-" Görmüyor musun Canı aciyor." gibi şeyler söylüyorlardı. Ardından onlara destek amaçlı tanımadığım kizlar da bağırmaya başladı.

Adam son olarak birkaç defa daha vurdu. Sonra geri çekildi. Canım yanıyordu. Acısını tüm vücudümda hissediyordum.

Bir süre kendime gelmeye çalıştım. Aslında beni kendi en getiren dışarıdan gelen silah sesleriydi. Gelmişlerdi. Ayakkabimın içindeki izleme cihazı ise yaramıştı. Bir süre sonra deponun kapısının açılma sesi geldi. Içerideki adamlar da silahlarını alıp ateş etmeye başladığında çalar ateşin tam ortasında kalmıştık. Ama hiçbirşey olmamıştı.