“Help! Please help me! Take me out of this place! Help! Please help me. Please?!! Stop staring at me! Just help me please! Please move! I don’t want to die! I’M BURNING! The house is burning! I need air!
I can’t breathe! Oxygen! I need oxygen! My face is now burning on fire! Let me out of this place! Please! Help me!”
]WOOOOOSSSSHHH!!!
Nagising ako sa gulat nang may tumapon sa mukha ko.
Nakita ko na lang na nakatayo sa harap ko si tiya Lumeng, hawak-hawak ang isang timba.
“Hoy Czemerah! Aba! anong oras na!?! Baka gusto mo nang bumangon dyan!?! Hinihintay ka na ng mga trabaho mo dun sa labas!! Pinapakain at pinapatira kita dito para magtrabaho hindi para magpakasarap dyan sa higaan mo!! Bumagon ka na dyan at simulan mo na ang ligpitin mo dun sa kusina!!!.. “
After 10 years na sermon ng tiya ko, umalis na siya.
Siya si tiya Lumeng, ang halimaw at kontrabida sa buhay ko.. ~_~
Hindi ako sigurado kung kapamilya ko ba talaga sya. Kahit katiting na pag-aalala o pagmamalasakit sa’kin.. Wala! grabe lang Ms. Author! Api-apihan ba ako sa storyang ‘to!?! Tsss!!
{Author: Aba Czemerah! Baka gusto mong mabura sa storyang ‘to agad-agad?!?! Huwag reklamadora ha?! Hmmm??? #_# }
A-ah hehe..hindi po Ms. Author.. sorry J good girl na ‘ko.. ikaw naman ..binibiro lang eh.. PEACE! J
Siguro naman alam niyo na kung sino ako..
Nabanggit na ni Ms. Author na magand-ay mabait pala hehehe ^_^
Kung may mga taong NBSB o No Boyfriend Since Birth,,
Ako naman ay NBASB..
No
Boyfriend
Attempt
Since
Birth
~_~
Well,, that’s life..
Papanget talaga ang araw niyo kapag ako agad ang nakita niyo..
Tulad nga ng sabi sa’kin ng mga to sa paligid ko..
I AM A FREAK!
Grabe noh.. ang sakit sa heart..
Mala-agua bendita lang ang peg ng pagka-freak ko…
#_#
Pagkatapos ko mag-unat at magpalit ng basa kong damit, inayos ko na din ang super duper gulo kong hair bumaba na ako para gawin ang trabaho ko..
Walang almusal-almusal.
Sanay na ako na twice a day lang ako nakain..
BRUNCH ang kain ko..
Combination of Breakfast and Lunch ^_^
San ka pa..? eh ganyan talaga ang turing sa’kin dito eh..
Housemaid
Hindi naman ako pwedeng basta-basta lang umalis dito kasi malaki ang utang na loob ko kina tiya Lumeng.. kahit papaano’y kapamilya ko pa rin sila..
Yun ang sabi nila sa’kin..
Hindi kasi ako sigurado kung totoo na kapamilya sila,
Nagka-amnesia daw kasi ako at pangalan ko lang ang natandaan ko.
I’m trying my very best to know my real identity and as well as my past.
I don’t have any idea where my parents are.
