Splashes {H.S}

Part 1

11 Σεπτεμβρίου

Μαμά σήμερα ξύπνησα με ένα καλό προαίσθημα πίστευα πως σήμερα θα ταν ημέρα που θα προχωρούσα αλλά μάλλον έκανα λάθος.

Προσπάθησα να γράψω κάτι, της το είχα υποσχεθεί.

Αλλά οι λέξεις δεν δεχόντουσαν να μπουν στο χαρτί.

Δεν ξέρω πόσο υγιεινό είναι που σου γράφω από αυτό το παλιό ημερολόγιο.

Αλλά θα συνεχίσω να το κάνω όπως και να 'χει.

Μου λείπεις και σαγα-.

Γίνομαι πάλι συναισθηματικός και αφού δεν μπορεί να το ακούσει από μένα δεν υπάρχει λόγος να το γράψω.

Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που της το είπα πριν από εκείνο το βραδυ.

Άμα ήξερα θα της το έλεγα συχνότερα.

Κλείνω το δερμάτινο παλιό ημερολόγιο και το τοποθετώ προσεχτικά στο τραπέζι .

Σηκώθηκα με αργά βήματα με κατεύθυνση την σοφίτα .

Τα βαριά μου βήματα αντηχούσαν σε όλο το σπίτι.

Αυτό το σπίτι είναι τόσο άδειο.

Κοντοστάθηκα έξω από την πόρτα.

Χάιδεψα το κατεστραμμένο πλέον ξύλο στο σημείο που ήταν ζωγραφισμένη μια ανθισμένη γαριφαλιά .

Θυμάμαι την ημέρα που η μητέρα μου ζωγράφισε αυτήν την πόρτα , έτρεχα πέρα δώθε ανακατεύοντας τα χρώματά της και εκείνη μου φώναζε.

Χαμογελάω στην ανάμνηση και γυρνάω το πόμολο καθώς μια πανδαισία χρωμάτων καταβάλει όλο το οπτικό μου πεδιό.

Θα ζωντανέψω αυτό το δωμάτιο.