I love you, bestfriend.

Chapter 4

One month na ang nakalipas. Oo, July na ngayon. At gulong-gulo pa rin ako sa sarili ko. Saturday ngayon kaya naman magbo-bonding kaming magbabarkada. Kagaya nga ng sinabi, may barkada rin kami ni Dj. 

Speaking of him, hindi na kami masyadong nagkakasama. Well hindi naman totally kasi sinusundo niya pa rin ako sa bahay at sabay kaming pumupunta ng school. Ihahatid niya pa rin ako sa bahay pagkatapos ng klase. 

Pero...

Iba na ngayon. Kasama na namin lagi si Julia. Yep, hindi PA sila. Hindi PA. Torpe kasi ang aking bestfriend kahit obvious naman na type niya na talaga. Well go back to the topic, every school days susunduin nya ako at si Julia. Ihahatid niya si Julia sunod naman ako. Pero kapag lunch, nagiisa na lang ako. Mas gusto ko 'yon. Gusto ko silang bigyan ng oras. 

  "Princess, hindi ka pa ba bababa diyan? Naghihintay kasi si Daniel." sabi ni mommy sa akin. Then, isinara nya na ang pintuan sa kwarto ko. 

Inayos ko na ang sarili ko before akong bumaba. I checked my things if ready na talaga. FYI, magni-night swimming kami sa bahay ni Miles, kabarkada namin. 

Bumaba na ako. Nag-smile sa akin si Dj at nag-smile na rin ako. I'm being cold with him and I hope na hindi nya 'yon mapansin. Talaga naman hindi niya 'yon magagawa kasi busy siya kay Julia. 

  "Akin na 'yang mga gamit mo. Ako na ang magdadala." he said. But I smiled to him. A fake one.

  "No, ako na lang. I can handle it." I answered him. Nauna na akong lumabas ng gate at pumunta na sa kotse nya. Bago ko pan mabuksan ang passenger's seat...

  "Uhm, Kath. Nandiyan na kasi si Julia eh. Pwede bang doon ka na lang sa likod?" He told me. Again, I smiled but a fake one. Hindi niya 'yon mapapansin because of his happiness. Too much happiness. Too much happiness with her. 

Wala na akong magagawa. Umupo na ako sa likod nila. Wala akong ibang katabi kaya kaming tatlo lang ang naandito. Well, katabi ko lang naman yung mga gamit namin. How nice, diba? 

  "Kathryn, do you want?" Julia told me. Inaabot niya sa akin ang 'Pringles' which is favorite namin ni Dj. Umiling na lang ako. I'm sure, hindi na kakasya sa aming tatlo yan. Maliit lang kasi. Kahit nagcra-crave na ako, humindi pa rin ako.

FYI, kaya gumamit kami ng kotse 'cause sa resort kami nila Miles magswi-swimming. Hindi sa bahay nila. Well ofcourse, choosy kami. Ayaw namin doon dahil ang daming tao. Yuh, super!

  "Kath, dadaan muna tayo sa Starbucks. Nagcre-crave kasi si Julia." Dj said. Tumango na lang ako ulit. Bumalik na ako sa pagbabasa ng libro to keep myself busy. Nao-out-of-place ako sa kanilang dalawa. Dj, bakit di mo ba 'yon napapansin? 

After ilang minutes, nasa Starbucks na rin kami. Pinark na ni Dj yung car and ofcourse, binuksan niya yung pintuan ni Julia then assisted her. Sumunod naman akong pagbuksan nya ng pintuan pero hindi ako bumaba.

  "Kath, sasama ka ba?" he asked me. He seems 'bitter' when he said that. 

  "No, I'll stay here. Take your time, guys! Have a good one." Pagkatapos nun, sinara nya na yung pintuan at nagsimula na silang maglakad ni Julia. They're happy. I don't want to destroy them. 

I sighed. For my bestfriend's happiness. For Dj's happiness. I can do this. *sigh* *sigh* Bumalik na lang ulit ako sa pagbabasa ng libro. Yep, madami akong dalang libro. I'm a bookworm. I love reading books. 

Sabi ko nga, ang dami kong libro. Almost matatapos ko na lahat. Wala pa rin silang dalawa. Bakit ang tagal nila? Mahaba ba ang pila para sa dalawang oras? Oo, dalawang oras na akong naghihintay pero wala pa rin sila. 

My phone vibrated and I checked who's calling. Miles. 

Kath: Hi Miles. *poker face*

Miles: Kathryn, nasaan na ba kayo? Ang tagal nyo.

Kath: Nandito pa kami sa Starbucks. No, nandito pa sila. I'm waiting for them for two hours. *crying* 

Miles: Kathryn, are you okay? Umiiyak ka ba?

Kath: Ofcourse not! Silly woman. But yeah, we'll be there. 

Miles: Okay. You take care! I'll wait for you!

Kath: Uhmm.. Miles?

Miles: Yuh?

Kath: I'm suffering a head-ache. Can I go home now? 

Miles: What?! Okay, you'll tell Daniel na ihatid ka sa bahay ninyo.

Kath: No. I can go by myself. But, tell him na nauna na ako sa resort. Alam kong tatawag siya sa'yo. Can you do that, Miles?

Miles: Ofcourse. You take care?! I love you, Kathryn. If there's a problem, call us!

Kath: Oo naman. Nakakatatak na 'yan sa utak ko. Bye, I love you more!

call ended.

Tears starting to fall from my cheeks. I can't help it! How could he?! Because of Julia, nalimutan na niya ako. Because of her, nawawalan na ako ng bestfriend. Because of her, nawawalan na ako ng kakampi ko. Because of her, nawawalan na ako ng kakulitan ko. 

Dj, how could you do that? You're hurting me right now. Worse, hindi mo alam kasi masyado kang masaya. Hindi mo alam na sa sobrang saya mo, may tao ring sobrang nami-miss ka. And ako 'yon, Dj. Mapapansin mo ba 'yon?! 

Sumakay na ako sa taxi at pabalik na sa village namin. I decided to text him. 

To: Dj

10:30 a.m

Enjoy guys! Be happy.

Sa sobrang pag-iisip ko, nandito na pala ako sa village namin. Sinalubong naman ako kaagad nila ate't kuya. Dagdag nyo pa sila mommy at daddy. Kinuha na nila yung mga gamit ko at pumasok na kami sa sala.

  "Kathryn, akala ko ba may swimming kayo today?" Kuya Kevin asked me. 

  "I need to rest. Masakit ang ulo ko." I answered him. Alam kong mali ang inasta ko in front of my family. I can't think good right now. Alam kong nagbigla sila sa inasta ko. Pumasok na ako sa room ko. Humiga and doon na ako nag-break down. Umiyak na ako ng umiyak to the point na hindi na ako makahinga. 

Mas masakit pala to. Na kahit hindi pa nangyayari alam mo nang mangyayari. Na kahit hindi ka pa nawawalang ng taong importante sa'yo ay alam mong sooner or later ay mawawala na. Hindi pa man ako nawawalan ng bestfriend pero bakit feeling ko, unti-unting nawawala na siya? 

  "Princess, you can tell me what the problem is." nakapasok pala si mommy. She hugged me and I hugged him back. This is all I need. A mother's comfort. 

Tumagal kami sa ganoong posisyon. Alam ko naman na alam ni mommy na hindi ko pa kayang magkwento about sa nangyari. Umiyak lang ako ng umiyak sa kanya. At unti-unting pumikit na ang aking mga mata. 

Then, good memories starting to play on my dreams.. Good memories with my bestfriend.