"Ben buralardayım,korkmayın,güvendesiniz,size her gün yemek getireceğim".Kağıtta bunlar yazıyordu.Hepimiz çok şaşırmıştık.Kimdi bu kişi?Daha sonra içeri geçtik.Hepimiz mektupla ilgili farklı farklı fikirler ortaya koyduk ama hepsi çok saçmaydı.Elif Abla "kağıtta size her gün yemek getireceğim yazıyor,yani bu kişi büyük bir ihtimalle bizi tanıyor ve bize yardım etmek istiyor" dedi.Enes "yardım etmek istiyorsa neden bizi evimize götürmüyor?" diye sordu.Elif Abla "hiçbir fikrim yok" dedi.Daha sonra topladığımız meyveleri yemeye koyulduk.Meyveleri yerken Ethem "bence sıra sıra nöbet tutmalıyız,böylece bize mektup gönderen kişiyi bulup ondan yardım isteyebiliriz."Aferin Ethem kedi olalı bir fare tuttun" dedi Elif Abla.Hepimiz güldük.Meyvelerimizi yemeyi bitirmiştik.Elif Abla "O zaman büyükten küçüğe nöbet tutalım,önce ben" dedi.Hepimiz kabul ettik.Elif abla nöbet tutarken bizde içeride sohbet ettik.Sıra Enes'e geldi ve Elif Ablayla yer değiştiler.Enesin nöbeti bittiğinde hava kararmaya yakındı.Elif Abla "sıra sende Ethem,biz ormanda meyve toplarken sende nöbet tutacaksın" dedi."Tamam" dedi Ethem.Daha sonra yola koyulduk.Yine avuç avuç meyveler topladık.Eve geldiğimde hem sinirimiz bozuldu hem de güldük.Ethem uyuya kalmıştı ve yanında iki tane tencere duruyordu.Birinde kuru fasulye ve pilav,öbüründe de kızarmış tavuk vardı.Ayrıca bu yemekler bizim en sevdiğimiz yemeklerdi.Yani bu yemekleri getiren kişinin bizi tanıdığı kesinleşmişti.Çocuklar yemekleri doya doya yerken aynı zamanda mektupları ve yemekleri getiren kişi hakkında tartışıyorlardı.Ve ona "bilinmeyen" lakabını taktılar.Çocukların hepsi doymuş ve yarın sabaha yetecek kadar yemek kalmıştı."Oleeyyyy" dedi Ethem."Yarın sabah meyve toplamak zorunda kalmayacağız".Ben Elif Ablaya "yarın nöbet tutacak mıyız" diye sordum."Evet" dedi."Ama Ethem ceza olarak yine nöbet tutacak".Ethem üzülmüştü ama elinden bir şey gelmiyordu.Gece olmuş çocuklar uyumuştu.Sabah,dünden kalan yemeklerle hemen kahvaltı yaptılar.Daha sonra Ethem nöbete başladı.Öbür çocuklar ise sohbet ediyorlardı.Çocuklar sırayla nöbet tutmaya devam ediyordu.Güneş batmaya başladı.Nöbet sırası Enes'de idi.Çocuklar meyve toplamaya giderken Enes nöbet için evde kaldı.Çocuklar meyve toplarken ayağı sakat bir ayı gördüler.Zeynep o kadar korktu ki kulağımızı delen bir çığlık attı.Ayı bizi fark etti ve bize doğru koşmaya başladı.Ayının ayağı sakat olduğu için bizi kovalıyordu.Çünkü ayılar bir problemleri olmadıkça insanlara saldırmazlardı.En azından ayı çok hızlı koşamıyordu.Hepimiz koşuyorduk ama Zeynep korkudan heykel gibi olduğu yerde dikilip kalmıştı.Elif Abla hızla geriye koştu Zeynep'i kucakladı ve tekrar koşmaya başladı.Ucuz atlatmıştık.Ayı az daha Zeynep'i yakalayacaktı.Sonunda eve vardık.Enes hemen bizim yanımıza koştu ve olanları anlattı."Siz yokken maskeli biri geldi ve iki tencere yemeyi koyup gitti ben onu evin içinden izledim,sanırım beni fark etmedi" dedi.Çocuklar daha da heyecanlandı.Sonra Elif Abla karşılaştıkları ayıyı anlattı.Bir sürü olay üst üste yaşanmıştı.Ama bizi en çok meraklandıran olay bilinmeyen kişinin kim olduğu idi...
