ADSIZ

BÖLÜM 3

Beril'den

Derin'le küçüklükten beri hikayeler uydurup birbirimize anlatırdık. Gezmek istediğimiz yerleri not alır, oraları araştırır, orda yaşayan küçük küçük karakterler yaratırdık. Bir şeyler üretmeye bayılırdık.

Lisenin son senesinde öğretmenlerimiz bize ne olmak istiyorsunuz diye sorduklarına ikimizde düşündük. Derin dövüşe bende oyunculuğa yönelecektim fakat bu asıl istediğimiz şey değildi. Biz hikaye yazacaktık, üretecektik, farklı ülkelere gidecektik ve artık bunu istediğimize kesinlikle emindik.

Bu konu için araştırmalara başladık. Öncelikli hedefimiz dünyayı gezmekti. Orada para sıkıntısına düşmek istemiyorduk. Gereken para miktarı çok fazlaydı. Zengin ailelerden gelmiyorduk. Okuldan artan zamanlarda çalışıp para biriktirmeye karar verdik.

Derin çocukluğundan beri dövüş sporlarıyla uğraşıyordu. Bunu değerlendirmeyi düşünüp kafes dövüşü yapmaya başladı. Okula gittiği için kendisini çok zorluyor, yara alabileceği kişilerle dövüşmüyor fakat yine de para kazanıyordu.

Önceden girdiğim bir tiyatro klübü vardı. Bu kararı vermeden orda sadece kendimi geliştirmek için bulunuyordum. Kararı verdikten sonra oyunlarda yer almaya başladım. Hocalarım bana bunu en başından beri teklif ettiğinden dolayı kabul edilmem kolay oldu. Hatta bir çok oyunda başrol oynadığım için aldığım para miktarı kayda değerdi.

Hayalimize o kadar odaklanmıştık ki üniversiteyi kazanamadık.

Umurumuzda da değildi açıkçası.

Arkadaşlarımız bir bir kendi evlerine çıkınca bizde artık ailemizle yaşamak istemedik. Bir yıldır biriktirdiğimiz parayla bir ev tuttuk. Eşyaların hepsine paramız yetmediği için birazda kredi çektik. Bir süre kredileri ödemeye uğraştık. Daha sonra tekrar biriktirmeye başladık. Ne zaman tüm paraya ulaşıcağımızı hesapladık. Hangi uçaklara bineceğimizi, hangi otellerde kalacağımızı, hangi ülkede kaç hafta duracağımızı, orda gideceğimiz turistik mekanları, alışveriş merkezlerini, barları ve yapacağımız onca artı harcamayı hesaba kattık. Evin faturalarından dolayı hızlı para biriktiremiyorduk. Bu yüzden çalıştığımız işlerden artan zamanlarda bulduğumuz her uygun işe girdik.

Arada harcama yapmamamız gereksede, hayalimizi gerçekleştirme kararını verdikten 4 yıl sonra, kendi emeğimizle, pestilimiz çıkana kadar çalışıp o parayı denkleştirdik. Evin eşyalarını satıp yola çıkacaktık. Sonra ne mi oldu?

Sonra tekrar başladığımız yere döndük.

Yaklaşık bir hafta önce Derin yüksek miktar para karşılığında bir adamla dövüşmeyi kabul etti. En başından içine sinmediğini söylüyordu fakat miktarın yüksekliğinden dolayı sesini çıkarmadı.

Biraz olsun rahatlaması için onu izlemeye gittim. Derin'in şu ana kadar en çok zorlandığı mücadelelerden biriydi fakat kazanmıştı. Dövüşün sonunda koşarak ona sarıldığımdaki tedirginliğini çok net hatırlıyorum. Yine de çaktırmayıp adamın yüzüne orta parmak çekmişti.

4 gün önce klüpten çıkıp eve giderken takip edildiğimi hissedip Derin'e mesaj attım. "Taksiye bin!" mesajını gördüğümde herşey için çok geçti. Yüzüme bastırılan bezle gözüm kararırken hatırladığım son şey telefonumun yere düşüş sesiydi.

Gözlerimi açtığımda depo benzeri bir yerde duvar dibinde ellerim ve ayaklarım bağlı şekilde oturuyordum. Sağımda ve solumda iki, karşımda da bir tane adam duruyordu. Hepsinin gözlerinde aynı tehditkâr ifade varken karşımdaki adamın gözündeki öfke sanki mümkünmüş gibi daha çok korkmama sebep olmuştu.