Oturma odasında otururken sessizlik hepimizi rahatsız ediyordu. Her şeyi yanlış anlamıştım ve bana yardım etmeye gelen birinin bacağına bıçak saplamıştım. Siz anlamadınız değil mi? Durun baştan anlatıyorum;
Çocuğun bacağına bıçağı saplamamla Senem ve Çağıl'ın çığlığı tüm evi kaplamıştı,hemen telaşla çocuğun yanına çöküp yardım etmeye çalışmışlardı. Ben ise donup kalmıştım o sıralar,bunların ne alaka olduğunu düşünüyordum. Çağıl " Kızım ne duruyorsun yardım etsene." deyince yere doğru uzanıp çocuğun bacağını açmıştım. Senem tişörtünün eteklerinin bir kısmını koparıp elime tutuşturmuştu. O an kafamdaki tüm düşünceleri atıp önümdeki çok kan kaybeden çocuğa odaklanmıştım. Elimdeki kumaş parçasını onun bacağına sarıp sıkabildiğimce sıkmıştım,kanın akışının kesilmesi gerekiyordu. Çocuk acıdan kısılmış boğuk gözleriyle çığlık atmıştı.
Kanı durdurup yarayı sardıktan sonra üzerimi değiştirmeye çıkmıştım yukarıya. Çağıl ile geldiğimde her şeyi açıklayacağını söylemişti çünkü ilk başta katilin onlar olduğunu düşünüp baya bir çemkirmiştim,üzerine üstlük gerizekalı gibi en yakınlarım diyebileceğim insanları suçlamıştım.
Rahat şeyler giyip hafif kurumuş olan saçımı açık bırakarak merdivenleri inmiştim,nasılsa hava güzeldi çabucak kururdu.
Gidip tekli koltuklardan birini oturmuştum. Havadaki gerginlik elle tutulur cinstendi,Çağıl'ın konuşmaya başlamasıyla hepimiz ona doğru döndük.
"Derin bizim cidden kötü bir niyetimiz yoktu. Akşam yemeği için size gelecektik Senem'le sonra evin ışıklarının kapalı olduğunu görünce eve hala gelmediğini zannettik ,o sırada da hızlıca salondan bir gölge geçtiğini görünce de senin için endişelendik. Biliyorsun şu not olayları,katili falan hatırlayınca yardım etmeye gelecektik fakat kız başımıza o kadar çok işine yaramayacağımızı düşündük. Rüzgar'ı da arayarak öyle geldik seni kontrol etmeye. Sessiz bir şekilde girdiğimiz için de çok özür dileriz.Eğer tehlikeli bir durum varsa birilerinin,bizim evin içinde olduğumuzu bilmemesi gerekiyordu,o yüzden usul usul yürüyorduk. "
Olaylar şimdi açığa çıkıyordu. Ciddi anlamda çok pişman olmuştum Rüzgar'a yaptığımdan.
"Asıl ben özür dilerim. Yabancı birinin evde olduğunu düşünüp öyle davrandım,bıçağı saplamadan kim olduğuna bakmam gerekirdi sanırım." Üst dudağımı dişlerimin arasına hapsederek mahçup bakışlar atmıştım.
Çağıl ise sorun olmadığını, benim yerimde olsa onun da aynı şeyi yapacağını söyleyip konuyu kapatmıştı.
"Ee siz akşam yemeği için geliyordunuz değil mi? Ne yapayım size ?"diye salonun ortasında şakıdım. Cevapları aldıktan sonra önce yukarıdan bir örtü getirip Rüzgar'ın üzerine örttüm, televizyonun kumandasını da yanındaki sehpaya bırakarak tekrar özür diledim. Ardından da topuklarımın üzerinde dönerek mutfağa yöneldim.
Pizza malzemelerini hazırlarken hamuru dinlendirdim,kızlar ise evde içecek bir şeyler olmadığı için nereden baksan 10 dakika mesafede olan bakkala gittiler. Yemekler hazır olduğunda ise tam sofraya yerleştirirken zil çaldı,zamanlama mükemmel. Bir yandan ellerimi mutfak önlüğümün yanlarına silerken diğer yandan da kapıya baktım. Kızlar içeriye geçerken Rüzgar'ın kalkmasına yardım ettim. Çok garip bir suçluluk duygusu vardı içimde, bu yüzdendir bir kere bile konuşmadığım insana yardım ediyordum.
Hep beraber masaya oturup yemeğimizi yedikten sonra ise 'Bang Bang' filmini televizyona taktık.Ben kızların film izleriz diye aldıkları cips,çerez türevi şeyleri hazırlarken onlar ise filmi hazırlıyordu. İçeriye geçtiğimde Senem benim gelmem ile filmi başlattı. Ortaya yiyecek içecekleri koyup koltuğuma yayılarak filmi bitirdim. Filmden sonra ise kızlar ayaklandı,onlarla beraber Rüzgar da. Kapıyı açıp onları geçirirken evin önünde Anneannemlerin arabası durdu,dediğim gibi bugün zamanlamalar mükemmeldi. Kapının önünde anneannemler ve Çağıllar selamlaşıp ayrıldılar. Bende kapıyı açık bırakarak içeri geçtim. Önce salondaki ufak tefek şeyleri topladım,sonra ise haddinden fazla yorgun olduğumu fark edip yatak odama çıktım. Penguen takımlı pijamalarımı giyerek sıcacık yatağımın içine girdim,pijamalarım ve ben uykuya hazırdık.
•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•
Alarm olduğunu sandığım çalan telefonu susturmak için yatağın yanındaki komidinin üzerindeki telefonun ekranına rastgele basıyor aynı zamanda da yataktan kalkmadan tüm günü geçirmenin planlarını kuruyordum.
Bir an için çalan şarkı durduğunda derin bir nefes alarak elimi sehpadan çektiğimde tekrar aynı melodi dönmeye başladı. Sinir bozucu olmaya başlıyordu bu iş!
Elime aldığım telefonun ekranına bakınca alarmın çalmadığını,tanımadığım bir numaranın aradığını fark ettim.
"Günaydın" Ses ciddi manada tanıdıktı fakat çıkarmak da oldukça güçtü.
"Günaydın" Şimdilik sessiz olup kadının kendini tanıtmasını bekledim.
"Güzelim beni hatırladın,değil mi?Benim Eftun.Sana bir haber vermek için aramıştım."
Eftun halamın sesini uzun zamandır duymuyordum. Babaannemlerin ve babamın da sırf evlenip sonrasında anlaşamayıp boşandığı için dışladıkları,kirlenmiş olduğunu iddia ettikleri zamandan beri.
"Ben Ertan ile tekrar evleneceğim,yani anlayacağın ona geri dönüyorum. Çocuklarımın da iyiliği için,umarım beni anlıyorsundur. Düğünümde de senin yanımda olmanı istiyorum, hem çok özlediğimden hemde abimin de manevi olarak yanımda olduğunu hissetmek için. Beni anlıyorsun değil mi?"
"Tabi hala,anlıyorum. Elbette yanında olacağım soru mu bu?"
"Çok teşekkürler canım. Şimdi asıl soruna geleyim. Babaannenle aramın nasıl olduğunu biliyorsun,bu durumda da söylemem biraz zor olacak gibi. Bana yardımcı olur musun?"
"Ne demek halacığım,nasıl istersen. Hallederiz beraber."
"Çok güzel canım. Haftaya istemeye gelecekler tekrar beni,her ne kadar gerek olmadığını söylesem de Ertan bu geleneği yine de yerine getirmemizi istiyor. Haftaya Trabzon'da olabilir misin? İstemenin ertesi gün kına,ondan sonra da düğün olacak zaten. Yeterince uzattık şu işi diye düşündük. Uyar mı sana?"
"Olur hala,haftaya oradayım. " Destek olmam gerektiğinin farkındaydım. Hayır diyecek halim yoktu ya!
"Tamam canım ben biletleri hemen alıyorum,haftaya görüşüyoruz o zaman."
"Görüşürüz hala,seni seviyorum."
"Bende seni güzelim,görüşürüz."
Uzun bir telefon konuşmasından sonra kendimi tekrar ayrılamadığım yatağıma bıraktım. Her ne kadar öyle uzuktan bakıldığında kolay gibi gözükse de çok zor olacağı kesindi.
Dedem zaten başından beri Ertan amcayı sevmiyordu,bir de halamın onların onayını almadan evlenmesi bunun üzerine tuz biber olmuştu. Herkesin inadının kırılma noktası vardır ya,benim dedemin de bu inadının kırılma noktası torunları olmuştu. Selin ve Pelin doğunca eski şen şakrak hallerine dönüp gül gibi geçinmeye başlamışlardı. 3-4 sene kadar sonra halamla Ertan amcanın kavgaları başlamış ve geçimsizlik nedeniyle ayrılmışlardı. O zaman ise dedem yine eski haline dönüp halamı reddetmişti,kirlendiğini ve kullanıp atıldığını söyleyip bir de üzmüştü. O gün bugündür o mendeburu sevmemiştim deyip duran dedemin inadını kırmak zor olacaktı. Laz damarı tuttu mu,eyvah yandınız demekti. Çok güzel şeyler yaşanmayacağını,soğuk rüzgarlar eseceğini ve herkesin kırılacağını tahmin edebiliyordum.
Üstüme başıma çeki düzen verip aşağıya indim, görünürde kimse yoktu. Duvardaki anneannemin özenle seçtiği taşlı saatine baktığımda da neden kimsenin olmadığını anladım. 15.55'e kadar mışıl mışıl uyumuşum çünkü.
Mutfaktan hızlıca bir şeyler atıştırıp kendimi dışarıya attım. Bugün çarşıya gitmem gerekiyordu. Alınacak bir kaç ihtiyacım vardı.
●°●°●°●°●°●°●°●°●°●°●°●°●
Hızlıca işimi halledip 2 saat içinde eve döndüm,aldıklarımı yerleştirip ılık bir duş aldım. Artık yaz bittiğine göre artist gibi soğuk duş almanın manası yoktu. Tam yorgunluğumun üzerine kendimi ödüllendirip uyuyacakken kapının çalması tüm konsantrasyonumu bozdu. Anneannemlerin olduğunu düşünüp en başta bakmasam da ısrarla çalmaya devam edince oflaya poflaya alt kata indim. Kapıda Mevsim Hanım,Ayaz ve Ozan'ı görünce ufak çaplı bir şok yaşasam da geleceklerini biliyordum,sadece unutmuştum. Bana doğru koşarak sarılan Ayaz'ı kucaklayarak Mevsim anneye döndüm.
"Hoşgeldiniz Mevsim Anne"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sudan Bıkmış Balıklar
Teen Fiction"Balık sudan bıkar mı? İnsan nasıl hayattan bıkıyorsa balık da sudan gayet tabi bıkabilir."
