Bu bölümü yazmamda gaz veren Neziha_Klc 'a ithaf ediyorum. Aynı zamanda da hikayemizin güzeller güzeli kızları Çağıl ve Senem'e buradan bol bol öpücükler yolluyorum😂😚😚
Vera_ Güzel bir Kadın şarkısıyla dinlemeniz tavsiye olunur. Multimedyaya koydum açabilirsiniz.
○●○●○●○●○●○●○●○●○●○
Birinin dürtmesiyle uzandığım yerden doğruldum. Başımda dikilen hostu görünce gözüm gönlüm açılmadı desem yalan olur vallahi.Bir şey isteyip istemediğimi sorduğunda nazikçe teklifini geri çevirdim. Kahvaltı etmemiştim ama canım bir şey de istemiyordu,kulaklıklarımı geri takıp tekrar koltuğa uzandım ve ayaklarımı öndeki koltuğun alt tarafındaki boşluğa yerleştirdim.
Hafifçe olan sallantıdan inişe geçtiğimizi anladım ve yattığım yerden doğrularak inişi bekledim. Merdiveni getirdiklerinde herkes inerken bende ayaklandım ve kapıya yöneldim. Kapıda gülümseyerek iyi günler dileyen hostlara bende gülümseyerek uçaktan indim. Baya kalabalıktı burası,açıkçası uzun süredir gelmediğim için baya bir özlem duyuyordum. En son tam olarak bir aileyken annem ve babamla gelmiştim. Eksiklik vardı içimde,sanki onlarla gelmediğim için gökyüzü bana kızarcasına yağmur başlatmıştı. Sağanak yağmurun altında koşarak içeriye girmeye çalışan insanları izledim bir süre. Tek dertleri yağmurdan kaçmak ve kuru bir yere geçmekti. Oysa dedim kendi kendime ıslansanız nolacak? Ruhunuzda ki kirler başka türlü nasıl temizlenir?
Yavaşça bende havaalanına doğru yürüdüm. Aceleyle adımlarımı hızlandırdığımda amacım yağmurdan kaçmak değildi diğer insanların olduğu gibi. Aksine yağmur üzerimde yükü hafifletiyor ve beni oldukça rahatlatıyordu. Endişem bu kalabalıkta insanlar yüzünden doğru düzgün bir taksi bulamayacağımdı. Yağmur daha da bastırınca koşar adımlarla içeri geçtim ve valizimin gelmesini bekledim.Şans benden yanaymış da o kadar beklemedim,geldiğim an zaten valizim önüme gelmişti hemen. Valizi kaptığım gibi havaalanının dışına yöneldim ve o sırada az ileride Çağıl ve yanında ise saçları mora boyalı bir kızı konuşurken gördüm. Mor saçlı olan kız beni gözleriyle işaret ettiğinde Çağıl hemen arkasını dönüp bana doğru koşmaya başladı. Üzerimdeki hüznü atıp yerine kocaman bir gülümseme yerleştirerek bana doğru hızla gelen Çağıl'a kollarımı açtım. Eğer o durgun moddan çıkmasaydım kesinlikle Çağıl ne olduğunu anlardı ve onun da gününün mahfolmasını istemezdim.
Boynuma kollarının dolanmasıyla bende onu sıkıca sardım. Kardeşim gibiydi o benim,bu kadar uzun süre nasıl ayrı kaldığımızı bile anlayamamıştım.
Çağıl benden ayrıldığında tekrar yüzüme baktı.
"Aman Allahım sen çok güzelleşmişsin,değişmişsin. Neredeyse tanıyamıyordum."
"En son kaç sene önce görüştük Çağıl?Tabi değişeceğim hep çocuk mu kalsaydım."
"Oyy benim kuzum 18 yaşına girmiş de büyük büyük mü konuşurmuş." Gülümsediğim de o da bana gülümsedi ve arkasında kalan kızı gösterdi.
"Bu Senem. En yakın arkadaşım seni almaya geleceğimi duyunca o da eşlik etmek istedi."
Gülümseyerek selam verdim kıza, iyi birine benziyordu. Açıkçası mor saçlarıyla çok hoş bir kızdı ve girdiği her ortamda tüm ilgiyi üzerine topladığından emindim çünkü mor herkeste güzel duran bir renk değildi ve bunların aksine kızda çok mükemmel duruyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
