Hindi Lahat Ng Pangako Napapako

The Flashback

"Uy alth. ang sama mo naman kanina... "Sabi sakin ni nicky

"Ha ano namang ikinasama ko??? At bakit mo ako tinatawag na alth." Sabi ko

"Kasi iyan ang tawag ko sayo noong bata pa tayo.."

"Ano??? Hindi ko narinig.. Kung magsasalita ka naman lakasan mo hindi yung pabulong maririnig ko nga talaga yang sinasabi mo...."

"Wala tara na alth. punta na tayo sa room natin..."

"Anong room natin ang pinagsasasabi mo?"

"Well my only Princess di mo pa siguro na che check ang schedule mo kasi sa lahat ng subject natin mag ka klase tayo" sabi nya at nilapit nya ang muka nya sakin kaya napa antras ako..

"Hayst.. Hey mr.xavier pwedeng makapag request pwede ba wag kang masyadong lumapit sakin may iniintay ako eh baka pag nakita nya na magkasama tayo eh hindi na nya ko puntahan..." Sabi ko sa kanya eh baka kasi mangyari

Ngumisi nya ng pagkalaking laki

"Hoy tanga ka naba bat naka ngiti kapa dyan??" tanong ko

"Wala lang ano palang pangalan nya???" tanong nito

"Wait sa pagkakaalala kong sabi ni daddy kanina ay... Ano nga bayun????"

"Dali na sabihin mo na" sarap patayin di makapag intay

"Ahmm.. Nicky Lance Xavier...??? Yun ang full name nya"

"Mali"

"Anong mali ka dyan.."

"Di mo isinama ang 'Prince' "

"Ha?? Anong Prince ka dyan??"

"Haysst 6 years lng ako nawala di mo na agad tanda name ko"

"Ito na naman tayo sa bulong thing bubuyog kaba??" Iritado kong bangit sa kanya

"Ang full name nya ay Prince Nicky Lance Xavier"

"We pano mo naman nalaman??"

"Kasi pangalan ko yun stupid"

"Anong stupid ka dyan baka ikaw. Ngayon nga lng kita nakilala feeling 10 years eh"

"Anong ten years hoy ever since baby palang tayo mag kaibigan na tayo..."

"Sa tootoo lng naka shabu kaba parang sabog lng "

"Wala ka kasing maalala kaya pano mo malalaman" natakot ako non kasi bigla nya akong sinigawan...

Pero hindi yung totally na sigaw.. malakas. lng talaga

At di ko alam kung bakit pero naiyak ako parang gusto kong nag pakita si Lance ngayon para tulungan ako

Hindi ko pinansin ang nga taong nakakakita samin basta alam ko iniintay kong makita si Lance kahit imposible...

Sinigawan ni Nicky ang mga estudyante na pumunta sa kanilang classroom at walang lalabas

Iyak ako ng iyak non then.... Tumakbo ako

"Lance nasan kana ba kailangan na kita ngayon pls. magpakita kana umuwi kana dito kailangan kita pls. Kung nasaan kaman ngayon pls. Umalis kana dyan at pumunta kana dito" di ko alam kung bakit pero bigla ko nalang itong sinabi habang ako ay natakbo..

Narinig kong hinahabol ako ni Nicky kaya binilisan ko pa at pumunta kung saan lagi kaming nagkikita ni Lance noon...sa RoofTop

Nang makarating na ako sa rooftop ay humagulgul ako dun ng iyak.....

"Lance bakit di kapa nabalik dito iniintay parin kita... Umaasa parin ako na babalikan mo ako rito.. Six years kanang wala.. " sabi ko habang umiiyak parin

"Tss sino ba naman ang tanga ako dba di ko nga alam kung nasan kana baliw mo kasi di kana nagpaparamdam sakin simula noong umalis ka"

"Kaya ngayon nandito ako  nag Iisa walang kakampi... Sina papa kasi ayaw sabihin kung asan ka gusto kasi nilang mag intay ako matuto raw akong mag intay sa taong gusto ko.... Rinig mo.. Oo gusto kita pero alam kong walang pag asa"sabi kong muli habang umiiyak

"Na mi-miss na kita lance"

Lance' pov

What the heck ibig sabihin hinihintay nya parin ako... pero sa pag kakaalam ko nawalan sya ng ala ala at di na nya ko nakikilala.. Akala mo nga nung binalikan ko sya.. wala na syang paki alam sakin kasi hindi nya man lang ako pinuntahan sa bahay..

*****flash back*****

"Hey son...we had a bad news to you" my mommy said

"What is it mommy is it worse or worst??" I ask curious

"Well i think its worst... cause princess got into an accident" my daddy told me in a sad tone

"What!!!! Mama Papa don't tell me this kind of jokes its not funny!!!!"then i look at them and i know that look..

That means hindi sila nagsisinungaling totoo nga...totoo ngang naaksidente sya...

No this can't be happening ilang linggo palang kami rito tapos ganyan na....ang nangyari ano na ang susunod mawawala sya... no ayoko di ako papayag....

"Ma pa, please bumalik na tayo doon hindi ko kayang wala ang best friend ko" pagmamakaawa ko kay mommy at daddy

"Sorry pero hindi pwede anak kailangan mong mag aral dito para narin sa ikabubuti mo, natin" sabi ni mommy

"Ikabubuti??...paano eh wala nga si princess dito so panong ito ang ikabubuti ko ma si princess lng ang kailangan ko..masaya ako kapag palagi ko syang kasama at sya lang ang gusto ko palaging makasama...aayos ako kapag nandyan sya...pero kung hindi bahala na... At kung gusto nyong dito tumira. Kayo nalang tutal nandun naman sina yaya sila nalang ang mag aalaga sakin ok lng... At alam ko namang work ang dahilan ng pagpunta natin dito.." Sagot ko sa mama ko

"Anak simosobra kana..." saway sakin ni dad

"Eh totoo naman po trabaho lng ang ipinunta nyo rito.. At alam ko rin po na ang ipinunta natin dito ay ang kasal ko. Hindi ba parang ang unfair nun... Naka Arrange Marriage ako?? Hindi ko kayang pumili ng taong mamahalin ko... At kung yun lng rin naman po ang kakahantungan ko pwede po bang ipamigay nyo nalang ako tutal parang tuta lng ako rito." Tumakbo na ako sa kwarto ko at dun ako umiyak ng umiyak hanggang sa makatulog ako

Kinabukasan nakita ko sina mommy na nag uusap ng makita nila ako ay pinalapit nya ko sa kanila

"Anak sorry kung hindi namin iniintindi ang mararamdaman mo" pasimula ni daddy

"Ngayon lng namin napag tanto na napakarami naming pag kukulang at pagkakamali sayo" mama

"So simula ngayon magbabago na kasi tinutupad na namin ang hiling mo na bumalik na sa pilipinas at hindi narin itinuloy ang kasal" masayang bangit ni dad

"Go pack your things aalis na tayo dito babalik na tayo dun..." mommy

"Meron pa po sana akong request gusto ko pong magpagawa tau ng school sa pilipinas.. Pangarap po namin ni princess yun eh.. And Thank you po mama papa kayo po talaga ang best parents in the world" sabi ko sabay takbo papunta sa room ko para mag impake princess matutupad na ang pangako ko sau... Intayin mo lng ako