Gizli GERÇEK

2

Koşuyorum ve bir yandan'da bağırıyorum. ''Benim babam öldü.'' Sonra kapıdaki abla beni durdurdu. ''Noldu tatlım neden ağlıyorsun iş vermedimi??'' ablaya cevap vermeden  hıphızlı oradan ayrıldım. Koşuyordum fakat nereye koştuğumdan habersiz bir şekilde ağlıyordum. Ve yine gözlerimden ateş geliyordu korkuyordum. Ben kimdim? kimin kızıydım? bir yanda başım dönmeye başladı. Sokağın içindeki tabeladan tutundum ve gerisi karanlık...

________________---------------------------__________________

Gözlerimi açtım. Nerdeydim ben? etrafa bakındım. Burası hastane koluma baktığımda serum nolmuştu bana? kapıdan biri girdi..

''Uyandınmı canım?''

''Evet ama ben buraya nasıl geldim.?''

''Seni sokak'da baygın halde bulmuşlar. Sen bunları şimdi düşünme canım. Annen veya babanın telefon numarasını biliyormusun.??''

Duraksadım gözlerim doldu. Ama ağlamaycaktım. Ben güçlü bir kızım..!

''Benim annem ve babam yok.! Yetimhanede kalıyorum..''

''Peki tatlım bekle burada.''

Kapıdan çıkmasını bekledim ve dolan göz yaşlarımı yere serdim. Ağlayınca canım yanıyordu ama umrumda bile değildi. Göz yaşlarımı silip derin bir uykuya daldım..

_____________________-----------------------------_____________________

Uyandığımda yine o lanet yerdeydim. Ben kurtulamıyacakmıyım buradan? ve o cadı kadının sesleri geliyor. Kapı açıldı ve evet doğru tahmin cadı kadın. Yatağıma yaklaşmaya başladı ben duvara doğru büzüşdüm. Korkuyordum yatağıma oturdu ve saçlarımı okşadı.! O anda çok şaşırdım gözlerim kocaman açıldı. Ve saçlarımı çekmesiyle anladım amacını donuk bir şekilde etrafıma bakınıyordum. Bir o kadarda korkuyordum. Bağırmaya başladı.

''Neredesin sen.!!?'' 

''Şey ben sadece bilmiyorum hatırlamıyorum.''

''Birdaha aynı durumu tekrarlarsan yaşatmam seni duydunmu.!?''

''Evet efendim.''

Ayaklarımı karnıma doğru çekip boş boş etrafa bakındım. Hiç birşey düşünmek istemiyordum. Kapının açılmasıyla ipeğin geldiğini anladım. İpek beni sarstı. 

''Elif ziyaretçin var!!'' Diye bağırıyordu kulağımın dibinde.. Yıllar sonra ziyaretçim.!! Acaba kimdi? hemen koşarak aşağıya indim bahçeye. Ama kimse yoktu. Tam yetimhaneye geri dönecekken biri omzumdan tutup beni kendine doğru çekti.

''Baba!!''

''Kızım beni dinlemelisin.!'' 

''Ya neden beni buraya bıraktın.! Baba oysa daha 2 yaşındaydım sana ne gibi bir zararım dokundu. Neden baba!! neden!!

Ağlıyordum biryandanda korkuyordum babam denilecek o herifin gözlerine baktım. Sanki çok pişmanmış gibi bakıyordu. Boğazını temizledi.

''Kızım sana herşeyi anlatıcam ama beni dinle! sadece soru sormadan dinle.!

Kafamı salladım. Ama bana ne anlatcaktı'ki bahçenin kenarında duran banka oturduk.

''Evet seni dinliyorum.!''

''Kızım bak! çok zor durumdaydım. Anneni kaçırmışlardı ve korkuyordum. Senide kaçırırlar diye!!''