CHAPTER 18 - Friendly Date (2nd Part)

331 27 22
                                    

#AMUniversity18

***

Dedicated to @aldub_reader. Miss nya na daw kasi ang AMU so kasalanan nya po kung bakit ako nag-update ngayon. Sisihin nyo sya. Hahaha.

Joke lang.

***

Nicomaine's Point of View

"So only child ka lang? Wala ka bang kapatid?" Tanong ko sabay subo ng chicken fillet.

"Obviously. "

Tumango-tango ako sabay inom ng coke. Ano pa bang pwedeng itanong?
Anyways, nandito kami sa McDo since nagutom kami sa pagba-basketball sa WOF. Hindi ko na nga nakita si Jake eh. Nasan na kaya yun?

Teka bakit ko ba hinahanap? Tch.

"May tanong pala ako" Ay wait, tama bang itanong ko yun sa kanya? Huhuhu.

"Ay wala pala." Pagbawi ko sabay kamot sa ulo.

"What is it?"

Ay anak ng pinakamakulit na bata. "Wala nga!"

"Ayoko sa lahat yung binibitin ako." He said with a warning tone. Jeskelerd, nagtagalog na. Galit siya, Nicomaine. Galit.

"Eh ano, kasi. Uhm. N-Nasaan yung m-mommy mo? If you don't mind me asking." I finally said. "Pero okay lang kahit 'wag mo na sagutin. Na—"

"She died eight years ago."

Omygod. "I'm sorry to hear that." Tumungo ako dahil sa hiya. Napakatsismosa mo kasi, Nicomaine.

"Nah, it's okay." Umayos siya ng pagkakaupo at nagsimulang magkwento.

***

Richard's Point of View

*Flashback* (8 years ago)

"Dad?" I asked my so-called dad.

After being quiet and expressionless for couple of days, I finally managed to speak up. I couldn't avoid my thoughts and questions popping into my mind.

"RJ. Buti naman at nagsalita ka na rin sa wakas. How are you feeling right now?"

"Bakit wala akong maalala?" He was stiffened by my question. I heard him sigh heavily.

"You got into a car accident and have an amnesia."

"Ano?" I suddenly felt an unfamiliar pain in my heart, not physically but emotionally. It was like I am stabbed with a knife on my chest. I felt pity of my situation that time. Who would want to have an amnesia anyway?

I felt a warm liquid flowing across my cheeks. I didn't notice that I am crying. Fuck. I couldn't accept the fact that I have amnesia. I'm senseless.

A.M. UNIVERSITYTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon