+Invisible+

~Part five~

"Тэд гэрлээ ийш тийш тусгаж Сүёнаар тоглож байлаа."

Шюга: Урд талаас нь очихуу?
Жимин: Тэгье. Нөгөө замаараа явъя

"Эндхийг тэд дэндүү сайн мэднэ. Энэ газар хотоос холгүй байдаг ба тэд зодуулж, дээрлхүүлхээрээ энд ирж тайвширдаг байдаг байсан юм."

"Тэд Сүёныг урдаас нь матхаар шийдлээ."

Сүёны талаас

Би уйлан чадах ядахаараа гүйсээр л... Хамгийн аймшигтай нь харанхуй болчихож...

Гүйсээр, гүйсээр, гүйсээр ХАРААЛ ИД ГЭЖ!!! ХӨЛ МИНЬ МАШ ИХ ӨВДӨЖ БАЙНА.

Зохиолчийн талаас

Сүён тэднийг чиглэн гүйнэ. Тэр уйлчихсан, амьсгаатчихсан мөн айчихсан байна. Тэд харин Сүёныг гүйхийг харан урд нь зогсоно.

Сүён тулж ирэхэд, Тэхён шүгэлдэв. Сүён зогтусан аажимаар дээш харлаа.

Намжун: Ваав. Хатан зөгий

"Сүён доош сөгдөн суун"

Сүён: Гуйя, битгий. Намайг өршөөгөөч гуйж байна. *гараа хавсрах*

Жонгүг: Биднийг ингэж хар мянган гуйдаг байхад тайван орхих чинь яасан юм?
Тэхён: Одоо чиний зовох ээлж

"Сүён аймшигтай их уйлна."

"Жонгүг Сүёныг хөлөөрөө түлхэв. Сүён унаад буцаж босож ирсэнгүй."

Намжун: Эээшшш босолдооо!!!!! *Сүёнийг заамдаж босгох*

"Сүён уйлсан хэвээр л"

Юнги: За манай хатан зөгийг хэлэх үг байнуу? *Сүёны эрүүнээс барин аажимаар өргөх*

Сүён: Г-гуйж байна н-намайг тайван орхиоч тэгэх үү? Өнгөрсөн а-амьдралдаа нүгэлээ н-наминчилж амьдрая

Юнги: Тэгвэл тэр үед гэмгүй биднийг яагаад тэгсэн юм?!

Сүён: Б-би з-зүгээр л тэнэг байж *доош харах*

"Тэхён гарандаа хутга барин, Сүёний урд явган суугаад гарыг нь аажимаар өргөхөд Сүён гараа татлаа."

Тэхён: Эсэргүйцээд хэрэггүй!
Сүён: Т-та нар үн-нэхээр араатан б-болчихож *салгалах*

Намжун: Чи л энэ араатанг бий болгосон *ёжлох*

"Тэхён Сүёний нэг гарыг чанга барин, нөгөө гарыг нь Жонгүг барьж мөн амыг нь тагаллаа."

"Тэхён хутгаараа Сүёний гаран дээр зөөлхөн гүйлгэхэд Сүёний гарнаас цус бага багаар тодорно."

"Сүён хамаг байдгаараа орилж байлаа. Гэвч тэр ойд хэн ч байхгүй шүүдээ."

Жонгүг: Чи хичнээн орилсон ч нэмэргүй ээ. Энэ ойд хэн ч байхгүй *гараа аман дээрээс нь авах*
Сүён: Тэгвэл яагаад ам дараад байгаа юм? *айсан байртай*
Жонгүг: Зүгээр л хэтэрхий их чихэнд чийртэй учираас тэр

Намжун: Муу новш минь чи! ЧАМААС БОЛЖ МИНИЙ АМЬ ХУТГАНЫ ИРМЭГ ДЭЭР БАЙСАН!?!
Юнги: Мм тэгвэл ингээд

"Юнги ийнхүү хэлэн, Сүёний цамцыг тайлж эхэллээ. Гэвч Сүён юу ч хийж чадалгүй уйлан сууна."