Θάρρος ή Αλήθεια

Ο πρώτος

Ξύπνησα  κατά τις  οχτώ το πρωί αν έκρινα απο τη θέση του ήλιου, που φαινόταν απο το μικρό παράθυρο.Συνήθεια απο το σχολείο σκέφτηκα και δοκίμασα να κουνηθώ αλλά ήμουν δεμένη.Κοίταξα τριγύρω μου και τότε συνηδειτοποίησα τι είχε γίνει.Αυτό που έγινε χτες δεν ήταν όνειρο,ήταν πραγματικότητα.Κοίταξα τον Άντι απέναντι μου που κοιμόταν,ήταν τόσο γλυκός ακόμα και όταν έβλεπα όλα αυτά τα τατουάζ να τον καλύπτουν και τις τρύπες παντού,για εμένα έμοιαζε τόσο όμορφος,δεν μου πρόσδιδε το παραμικρό φόβο όπως σε άλλους.Αναστέναξα και κοίταξα τριγύρω τους πέτρινους τοίχους.Ένιωθα πάλι μόνη μου.Προσπάθησα να κοιτάξω τα χέρια μου,για να θυμηθώ πάλι αυτό το γλυκό πράγμα που κρυβόταν κάτω απο τα βραχιόλια μου,αλλά ήταν αδύνατον.Έκλεισα τα μάτια μου και τα ξανάνοιξα.Ο χώρος μύριζε μούχλα και κλεισούρα.Προσπάθησα να ανασάνω αλλά ένας κόμπος έσφιγγε το λαιμό μου,η ανάσα μου κοβόταν και τα μάτια μου δάκρυζαν.Γαμώτο όχι αυτό πάλι.Όταν αγχωνόμουν πολύ και δεν ήξερα τι μπορούσα να κάνω όταν ήμουν τελίως ανύμπορη,ένας κόμπος καθόταν στο λαιμό μου και δεν με άφηνε να πάρω ανάσα.Άρχισα να χτυπιέμαι και να προσπαθώ να ουρλιάξω αλλά δεν γινόταν τίποτα.Θα πέθαινα,αν δεν ελευθέρωνα τα χέρια μου θα πέθαινα.Δεν είναι δίκαιο εγώ να πεθάνω έτσι,όχι απο το ηλίθιο αυτό πρόβλημα. Άκουσα βήματα στο διάδρομο και άρχισα να παίρνω ανάσες,ηρεμώντας το σώμα μου.Μέσα σε δευτερόλεπτα είχα επανέλθει στη πραγματικότητα.
Φόβος.
Αυτό το απαίσιο συναίσθημα με έκανε να νιώσω έτσι.Η πόρτα άνοιξε και εγώ αυυομάτως έκλεισα τα μάτια μου παριστάνοντας ότι κοιμόμουν,αφήνωντας τα όμως λίγο ανοιχτά για να βλέπω τι γίνετε.Μια γυναίκα και ο άντρας που είδα χθές,φορώντας μάσκες είχαν μπεί μέσα στο δωμάτιο.Η γυναίκα χτύπησε μια αλυσίδα πάνω στο τοίχο απανωτές φορές κάνωντας όλους εκτός απο εμένα να ξυπνήσουν."Καλημερούδια." είπε γελώντας η κοπέλα και στάθηκε στη μέση του δωματίου και με κοίταζε."Λοιπόν σήμερα θα είναι το πρώτο μας παιχνίδι."Εσύ"είπε δείχνοντας εμένα,"Και εσύ."είπε κοιτώντας κατάματα τον Γιώργο "Ακολουθήστε με."Εκείνη και ο άντρας μας ξέδεσαν και μας έβγαλαν απο το δωμάτιο κλείνοντας τη πόρτα πίσω μας.Άκουσα τον Άντι να φωνάζει να προσέχω αλλά δεν απάντησα.Δεν ήταν στο χέρι μου και ένιωθα ποιο αδύναμη απο ποτέ.
Μπήκαμε σε ένα δωμάτιο με δυο καρέκλες και ένα τσεκούρι μπροστά απο τη κάθε μια.Μας δέσαν στη καρέκλα και έβλεπα το τσεκούρι να είναι στο ύψος του λαιμο μου,λιγότερο απο ένα μέτρο μακρυά.Η κοπέλα έκατσε στο κέντρο του δωματίου και άρχισε."Όποιος απο εσάς κάνει πρώτος τρια λάθη στις ερωτήσεις μου τότε θα πεθάνει."είπε και γέλασε."Θέμα:ταινίες"είπε και ξερόβιξε.Και εγώ και ο Γιώργος ξέραμε καλά αυτό το θέμα."Ποιό το νόημα;"είπα με θυμό."Διασκέδαση."μου είπε η κοπέλα και γέλασε δυνατά."Γιώργο ποιός παίζει τον Στέφαν στη σειρά Vampire Diaries;"
"Paul Wesley."είπε με σιγουριά.
"Λάθος,δεν είναι αυτό το πραγματικό του επίθετο.Μάγκι ποιός είναι ο Dominic Sherwood;" αναστέναξα. "Πρωταγονίστησε στο βιντεοκλίπ της Taylor Swift 'Style' και έπαιξε στην ταινία "Vampire Academy"το 2011 και τη σειρά του 2015 "Mortal instruments"".
είπα και εκείνη έγνεψε  καταφατικά.
"Γιώργο ποιό είναι το νέο όνομα της Caroline απο το VD;"
"Candice King."
"Μάγκι πως λέγετε ο πρωταγονιστής στο Teen Wolf;"
"Tyler Posey."
"Γιώργο,πως λέγετε η κόρη του Edward στο twilight;"
"Έσμε."
"Λάθος."
"Μάγκι πως λέγετε ο ηθοποιός που παίζει τον Damon στο VD;"
"Ian Somerhald."είπα όσο ποιο γρήγορα γινόταν.
"Γιώργο ποιόν παίζει ο Matt Bomer στη σειρά American horror story;"
Έβλεπα το φόβο στα μάτια του.Δεν ήταν δίκαιο να παιθάνει απο την αγάπη του,τις ταινίες
"Δεν ξέρω."είπε ψελλίζοντας και προσπαθώντας να φύγει.Το τσεκούρι σφύριξε δίπλα μου καθώς με ταχύτητα έκοβε το κεφάλι του Γιώργου στα δυο.Το σώμα του καθόταν ατάραχο στην καρεκλα με το κεφάλι να λείπει.Αίματα είχαν πιτσιλήσει το πρόσωπο μου και το να μέρος του κεφαλιού του κατρακύλησε δίπλα μου.Η κοπέλα με ξέδεσε και με έσυρε μέσα στο δωμάτιο που ήταν και οι υπόλοιποι.Τα μάτια τους ήταν κολλημένα στο πρόσωπο μου,εκεί που υπήρχαν τα αίματα.Με έδεσε πάλι πάνω στο τοίχο και έφυγε.Ένιωθα σαν μαργιονέτα.Ο Γιώργος είχε πεθάνει μπροστά μου και εγώ η ηλίθια δεν έκανα τίποτα.Άχρηστη,άκουσα τη φωνή μέσα στο κεφάλι μου."Ο Γιώργος;"κάποιος ρώτησε αλλά εγώ κούνησα το κεφάλι αρνητικά.Δεν μπορούσα να απαντήσω.Είχα υπέστει ένα μεγάλο σοκ.Σήμερα πέθανε ένας φίλος μπροστά στα μάτια μου,και αναρωτιέμαι πόσοι θα πεθάνουν ακόμα.

Γεια σας βρικολακάκια μου.Μου αρέσει αυτό το παρατσούκλι,αν δεν σας πειραζει θα σας λέω έτσι.Λοιπόν ήταν γρήγορο και μικρό κεφάλαιο αλλά κάποιος με έπρηξε να ανεβάσω οπότε και εγώ κράτησα την υπόσχεση μου,ονόματα δεν λέμε.Ευχαριστώ όσους το διαβάζουν ως εδώ και αν παει καλά η ιστορία θα γράψω και άλλη.Και παλι ευχαριστώ για τη στήριξη ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο μου,εμένα δεν μου άρεσε😂αλλά υγεία.Μέχρι το επόμενο παρτ να είστε καλά.