ÖLÜME DOĞRU

#OKUL

Sabah yetimhane deki öğrencilerin okula gitmek için hazırlanmak için çıkarttıkları seslerle gözlerimi araladım.
Yavaşça yataktan kalkıp kollarımdaki jiletl izlerine dikkat ederek banyoya doğru yürüdüm.

Rutin işlerimi halledip formamı üzerime geçirdim ve siyah spor ayakkabılarımı da ayağıma geçirip aşağıya kahvaltı için indim. Yemekhaneye girip tabağımı aldım kahvaltılık birseyler atıştırıp çantamı aldım ve okula doğru yürüdüm. Okuduğum okul devlet lisesiydi. Kapıdan içeri girip sınıfıma doğru yol aldım. 

İlk ders matematik di sabah sabah bütün enerjimi çekiyolar resmen ben zaten genellikle ders dinlemezdim çantamdan beyaz deri kaplı defterimi alıp bişeyler karalamaya başladım hoca içeri girince herkes ayağa kalktı tabi ben hariç kafamı bile kaldırmaya tenezzül etmezdim hani bazı insanlar vardır saygıyı haketmezler ya işte bende saygı öyle değildi sevdiğim insana saygı duyarım ancak onun için insanlara saygı duymuyordum hepsi acımasız varlıklardı etrafindakileri görmeden neler yaşadığını anlamadan dinlemeden yargılayan dedikodusunu çıkartan acınası varlıklardı.

Hocanın Güneşin yanına geçebilirsin sözünü duymuştum sadece belli ki yeni Öğrenci gelmişti sınıfa kızların iç çekişleriyle benim sırama doğru yürüyen çocuğun ayakkabılarının fayans zeminde çıkarttığı seslerle yaklaştığını anlamışım ama kafamı kaldırmaya bile tenezzül etmeden defterime çizdiğim resme odaklanmıştım yanıma oturduğunda sadece cam kenarına doğru biraz kaymıştım.
Zilin sesi kulaklarımda yankılanırken ayağa kalktım ve yanımdakinin kalkmasını bekledim ama kalkmayınca gözlerimi kahverenginin en yumuşak tonu olan gözlerine diktim o da bana odaklanmıştı sadece soğuk sesimle 'kalk' demiştim ama bana yönelttiği soru ile sinirlerim zirveye ulaşmıştı

Sizce yeni çocuk Güneşe ne somuş olabilir ? Umarım bölümü beğenmişsinizdir biraz kısa bir bölüm oldu ama bundan sonra  bölümleri uzun yazmaya çalışıcam  yeni bölüm en kısa zamanda arkadaslar.
Bu arada instagram dan da takip edebilirsiniz
ayten_ coolgillerden