The Melody Behind The Mask

Chapter 5

Melody's POV

Sa sobrang sarap ng tulog ko, di ko namalayan na madaling araw na pala ako nagising. To be exact, 5:30 am. Since 7:30 pa naman ang pasok ko, I've decided na magjogging muna, so nagsuot na ko ng pang jogging na outfit and dahan dahan kong binuksan at sinara ang pintuan dahil  baka magising ko si mama at papa, pero nung pag labas ko, Nakita kong wala pa silang dalawa. Huh, probably sa hotel nanaman sila natulog, gano'n kasi sila kapag overtime sa trabaho, they would prefer to just sleep sa hotel, since walking distance lang naman ito.

Paglabas ko ng bahay, nag warm up muna ako ng konti at naglakad lakad. After ng mga ilang lakad nagsimula na kong tumakbo, at habang tumatakbo ako..

*boogsh*

Bakit ba pati dito, meron akong nakakabangga?! Permanenteng sumpa na ba to sakin? Wag naman sana.

"Watch it will you?! Di ka nag.. What the hell .. Talaga bang sinumpa ka para banggain ako?"  natatawang tanong niya.

Kung mamalasin nga naman oh! Si Mr. Sungit nanaman nakabangaan ko. At idagdag pa na siya rin ang lalaking nakita ko sa boy's comfort room, pero in fairness iba ang mood niya ngayon. Tch, totoo nga ang kasabihang expect the unexpected.

"Excuse me po mr. Sungit, ikaw po tong hindi tumitingin sa dinadaanan mo!" pasigaw kong sabi sa kanya.

"ako pa talaga? Ikaw tong kahapon pang namamangga eh! Idagdag mo pa na you're at the boys' zone kahapon at umeeavesdrop sa usapan namin ni mike!" ika niya.

"FYI mister sungit, I was not eavesdropping, syempre maririnig ko yung usapan niyo dahil nasa iisang cr tayo!" pagalit kong sabi  "kung di niyo lang pinagtawanan yung nangyari sakin kahapon, di niyo sana ko makikita do'n. Tsk" pabulong kong sabi sa sarili ko.

Naalala ko nanaman yung kahihiyan ko kahapon, so yumuko nalang ako at naglakad hanggang sa malampasan ko siya.

"Hey! Wait up!" tumakbo siya papuntang direksyon ko.

"Just get lost will you?! Aga aga, nambibwisit!" pagalit kong sabi sakanya at naglakad palayo.

For sure sinusunduan ako ng mokong na to, I can hear his footsteps na papunta sa direction ko, so I walked faster.

"hey, i'm sorry for pissing you off okay? And i'm sorry for being an ass to you yesterday, wala kasi ako sa mood kahapon. Ang kalat kasi ng locker ko kahapon sa sobrang daming fanmails and gifts."

Tsk, fanmails and gifts his face. Wala naman akong pakielam kung magalit siya eh. It doesn't really matter.

"Hey, wag ka namang pahard to get dyan, i'm just being friendly here. You should feel special you know, sinusuyo ka ng isang Ace Tyler Rodriguez"

And that made me stop, tyler... Tyler... No melody, that's impossible. He can never be him. It's just a coincidence.. I guess.

"Why'd you stopped? Pagod ka na?" tanong niya sakin, which di ko pinansin, so naglakad nalang uli ako.

"damn you're so hard to be with" pabulong niyang sabi, which narinig ko naman.

"eh kung hard to be with pala ko, ba't di ka nalang tumigil sa kakahabol? Mukha ka na ngang aso, pinapatunayan mo pa?" I snapped back, which made him dropped his jaw.

"ako? Mukhang aso? Sa gwapo kong 'to magmumukha kong aso?" ika niya.

Talk about being boastful and conceited. Man this guy is soooo annoying.

"Di ka lang pala masungit at loko loko eh no? Mayabang ka din pala."

"tsk, crush mo lang ako eh"

"Wow, mayabang, masungit, loko loko at feelingero, may iba ka pa bang talent?" ika ko sa kanya.

"Uhhh... I can also make girls fall inlove with just one look... Yung ganito" Ika niya at nilapit niya yung mukha niya sakin na nagpatigil ng hininga ko at nagpabilis ng tibok ng puso ko.

"See? I told you" ika niya with matching smirk at nilayo ang kaniyang mukha sa akin.

At samantalang ako naman ay gulat pa din sa nangyari.

"helloooo! Earth to Ms. Urine"

And that made me came back to my senses.

*boogsh*

"Aray!!! Ano nanaman ba problema mo?!" ika niya.

Ano'ng ginawa ko? Sinuntok ko lang naman siya sa mukha, nang maranasan niya naman maging pangit.

"Di tayo close, so don't call me names!!" sabi ko sakanya at tumakbo na palayo. Akala ko magkakaro'n ng peace ang utak ko, kahit ngayong oras lang, but it became worst, thankyou Mr. Rodriguez.