BİR BÖLÜMLÜK AŞK - 12:34 (TAMAMLANDI)

İLK VE SON

LÜTFEN OKURKEN ŞARKIYI AÇAR MISINIZ ?

Uzak diyarlarda mısın ?

Duyuyor musun ?

Hissediyor musun ?

Görmüyorsun ama duygularını harekete geçirebiliyorsun.Biliyorum uzaklarda martıların yaşadıkları yerde yaşıyorsun.Hissetmiyorsun...Acımı hissetmiyorsun.Zaten hissetseydin gitmezdin.Görmüyorsun .Gözüne çocukluktan kalma bir bez kalmış gibi görmüyorsun.
Çocukluk demişken , beni de oyununa al.Beni de gittiğin yere götür.

Karanlık burası senin ışığına ihtiyacım var.Güneşi'm ol Ayı'm ol mum'um ol ya da vazgeçtim.Her şeyim ol.Ve beni bırakma.Niye beni  bırakıp gittin bu duygular ile.Hani biz Galata Kulesi ve Kız Kulesi idik.Aramızdaki mesafeler olsa bile birbirimizi görmek için savaşıcaktık,sevecek ve tekrar tekrar aşık olacaktık.Onların hikayesi gibi olmayacaktı ya bizim hikayemiz .Peki ,neden böyle oldu ? Karanlıkların bitmediğine neden inanmıyorum artık ? Mum ile seni niye aramıyorum artık ?

Söyleyeyim.

Gelmeyeceğini biliyorum.İnanmak istemesemde biliyorum.Seni 1 Ay boyunca gelirsin diye hep 12:34 karşılaştığımız sokağa geldim.İnsanları izledim,duvarlardaki spreyler yapılmış sanatları,havada özgürce uçan kuşları .Hepsini  izledim.Hatırlıyor musun 12:34 bizde ki anısını.Hatırlıyorsan da ben sana yine söyleyeyim. 34 bize getirdiği uğur tesadüfümüzün meyvesiydi.34 geçe çarpıştık o dönemeçte.Tamımı tamına 1 dakika bakıştık.Ben senin ela gözlerine bakmaya doyamadım.Aynı gün ,farklı saatlerde yine orada göz göze geldik.

Ve şimdi ki halimize bak.

Artık benim hislerim diye bir şey yok.Ben yok.Bedenim yok.Duygularım yok.Sevgim malesef var.Elinizde hiç bir şeyiniz olmamadan sadece sevgi ile yaşamak iğrenç ve tiksindirici bir duygu.İçin içini yiyor,bir türlü işin içinden çakmamak çok sinir bozucu.Elimdeki içki şişesine bakarak hafif bir tebessüm ettim.

"Demek ki sadece sen ve ben kaldık "dedim.Bira şişesini tekrar ağzıma sertçe dayayıp ,boğazımı yakacak şekilde içtim.Şişeyi dudaklarımın arasından uzaklaştırarak soğuk mermere koydum.Başımı önüme doğru eğdiğimde siyah saçlarım hemen gözlerimi kapatmıştım.Siyah bir perde gibi.

"Ya kimse beni neden sevmiyor ? "diye başımı kaldırdım.Sola doğru başımı çevirdiğimde kendimi göz ucuyla süzdüm.3 gündür çıkarmadığım kot şort ve beyaz bir t-shırt ile oturuyordum.Ama tek bir farkla aynadaki Masal ile içimdeki Masal arasında dağlar kadar fark vardı.
Bitmişlik mi desem bilemiyorum.

Gece boyu böyle oturmuştum sadece.Ve acılarımı bir nebze olsun dindirebileceğini inandığım bir kaç bira şişesi ile .Perdenin kapatmamış bir bölümünden Güneş'in parlak ışığı odayı aydınlatmıştı.Perdelerin bazı yerleri neden yırtılmıştı hiç bir fikrim yoktu.Ayağa kalkmaya çalıştığımda sanki omuzlarıma yük binmiş gibi sertçe yerime oturdum.Derin bir nefes vererek hızla ayağa kalktım.Elimdeki bira şişesini duvara doğru fırlatarak ,perdeyi çektim.Güneş tüm çekiciliği ile ışığını yüzüme vuruyordu.Gözlerimi kısarak yüzümü ters tarafa çevirdim.Pencereyi açarak sokaktaki insanları izledim.Hiç bir şey değişmemiş her şey aynı duruyordu. Hava'nın durumu bile.Tek değişen bendim sanırım.

Ne diyebilirdim ki ?

Camı kapatarak solondan çıktım.Yerde duran kahverengi kot ceketi bir çırpıda giyerek çelik kapıyı açtım.Aklıma ne eserse onu yapıyordum bu günlerde.Kapıyı kapatarak ,ellerimi ceplerime çektim.Merdivenlerden inerek açık olan kapıdan çıktım.Ayakkabılarımı eve girerken çıkarmıyordum bile.Sokağın başına kadar ellerim ceplerimde yürüdüm.Gözüme ilk çarpan taksi ile elimi ceketimden çıkartarak uzattım.Taksi yavaşlayarak önümde durdu .Araba'nın kapasını açarak ,bindim.