Angel of Mine (COMPLETED)

Chapter 32

XXXII.

Kulang ang salitang pagkabigla at pagkatakot sa nararamdaman ko ngayon. They already knew. Gusto kong umiyak ngunit parang wala ng lumalabas sa bibig ko.

"Anong Ibig Sabihin Ng Mga Litratong Ito! Sumagot Ka Lucas!" Itinapon sa mukha ni Dad ang litrato naming dalawa ni Luke. In the photo we were happy holding our hands and hugging each other. Hindi sumagot si Luke. Nakatungo lamang ang kanya ulo.

Muli ay nakita kong lumipad ang palad ni Dad sa mukha nito which made him faced the other side. Nasa gilid lamang ako ni wala pang na wala pang nakakaalam na nandito na ako.
I felt my whole body is stumbling. Parang na akong babagsak sa kinatatayuan ko. Galit na galit si Dad. At alam kong kamumuhian niya kaming dalawa ni Luke.

"Sumagot ka!" Sigaw pang muli ni Dad at sabay kinuwelyuhan niya si Luke. I flinched. Pero parang hindi natitinag si Luke. He just let the Dad.

"Marciano... Huminahon ka na muna. Kausapin natin ng maayos ang mga bata!" Sabi ni Mom habang umiiyak at inaawat si Dad. Parang pinipiga ang puso ko sa nakikita ko. Mom is crying. Pinakawalan naman ni Dad si Luke.

Nakita kong mataam lang ulit nakikinig si Tito Henry sa isang tabi samantalang parang naguguluhang namang pinapanood ni Hannah ang nangyayari. Her eyes is asking what is happening.

"I love her." Walang amok amok na sabi nito ng ilang saglit na katamikan ang namayani sa loob ng sala. Mapaklang tumawa si Tito Henry sa may gilid nang marinig niya ang sagot ni Luke.
I covered my hands on my lips to supress my sobs. I've remebered what he told me na kayang niyang isaalang alang ang lahat just to happened us. Nakita kong muling sinampal ni Dad si Luke. Ako naman ay nanatiling nakatayo sa kinaroroonan ko at pinapanood ang nangyayari. My whole body is trembling.

"Naririnig mo ba ang sarili mo, Lucas? Sarili mong kapatid? Mahal mo?" Patuyang sabi ni Dad. He faced back in forth as if that's the most ridicolous thing he have heard his whole life.

"Mahal ko siya Dad, Mom. Mahal ko si Angela. And no one can ever stop me from loving her. I love her."

Halos matumba ako sa kinaroroonan ko ng marinig ko iyon. Lumapit ako sa kinaroroonan nilang lahat. I saw a grimaced on Dad's look nang makita niya. Lumapit siya sa akin at naramdaman ko na lamang ang pagmamadhin ng pisngi dahil sa pag sampal niya sa akin. I deserved that. Agad akong dinaluhan ako ni Luke at hinawakan ang pisngi nasampal ni Dad. A tear escape from my cheeks.

"Mariano!" Awat ni Mom dahil sasampalin pa sana muli ako ni Dad. I looked at Dad.

"I-im so sorry. D-dad... M-mom..." Humahagugol kong iyak sa kanilang dalawa. Lumapit muli si Dad sa akin at sinampal muli ako. Nang akmang sasampalin niya muli ako ay agad na naiharang ni Luke ang sarili niya kaya naman siya ang tinamaan nito sa imbis ako. Tinago niya ako sa sa likuran niya as if he was protecting me from getting hurt again. Naguunahan ang aking luha. This is the very first time that Dad laid a hand on me. My tears are visible. Napatingin ako kay Hannah nanonood lang sa nangyayari. She look at me with a fire in her eyes.

"Mga wala kayong utang na loob!" Dad. Pagkatapos ay humawak ito sa dibdib niya.

"Marciano! Tama na!" Muling sigaw ni Mom. Inaawat ni Mom si Dad. I cried. Ito ang oras na pinaka kinatatakutan ko. Ang malaman nila ang relasyon namin dalawa ni Luke.

Naramdaman ko ang paghawak ni Luke sa aking braso ng sumukan kong lapitan si Dad. He stopped me. He grab me kaya napatingin ako sa kanya with my eyes full of tears. Tinignan niya ako na parang sinasabi niya sa akin na magiging maayos din ang lahat.  But I know its not.

"Dad, Mom. Angela and I. We love each other." Buong tapang niyang sabi sa harapan ng mga ito. I saw Hannah's reaction. Her eyes widened. Si Dad naman ay pupunta muli sa aming kinalalagyan ngunit agad siyang naawat ni Mom. I looked at Mom. I saw disappoint written in her eyes habang nakatingin sa aming dalawa.

"You two. You're such a disgrace to this family!" Napahawak muli si Dad sa dibdib niya na parang may iniindang sakit. At ang sumunod na nangyari made my heart beat fast. Unti unting nalaglag si Dad sa lapag habang gumuguhit ang sakit sa kanyang mukha.

Agad kong dinaluhan si Dad. Lumapit ako kay Dad ng itulak ako ni Hannah palayo sa kanya. Luke grab my hand. Upang itayong muli ako.

Itinakbo nila si Dad sa pinakamalapit na ospital. I was so scared. Kapag may nangyari kay ay hinding hindi ko mapapatawad ang aking sarili. Nakikita kong umiiyak din si Mom. Gusto ko sanang siyang lapitan ngunit ang masasamang tingin ni Hannah ang pumipigil sa akin ng naghihintay na kaming lahat sa labas ng ICU. Luke is here. Beside me. Hinawakan niya ang kamay ko at pinisil ito.

I know this is all my fault. Inatake si Dad because of what happened. Tinignan ko ang kamay naming magkahawak. Alam ko namang hindi talaga pwedeng maging kami ni Luke habang buhay. At ang sakit sakit lang ng katotohanan iyon. Mahal ko na siya. Sobrang mahal ko na siya. How could I accept the fact na kahit kailangan ay hindi pwedeng maging kami.

Moments later ay lumabas na ang doctor mula sa ICU lahat kami ay napatayo ng bumukas iyon. Nakahinga ako ng maluwag ng marinig ko ang sinabi ng doctor. Dad's okay. Di lang siya pwedeng ma-stress.

"Masaya ka na ba?" Narinig kong sabi ni Hannah ng maiwan na kaming dalawa sa labas ng kwarto. Mom is in Dad room samantalang umuwi naman si Tito Henry. Luke buys food. Kakalabas lamang nito mula sa kwarto ni Dad.  Punong puno ng pag kauyam ang paraan ng pagtingin nito sa akin. Pinasadahan niya ako mula ulo hanggang paa.

"Masaya ka na ba sa nangyayari? Huh! Masaya ka ba?  This is all your fault, Angela. Kasalanan mo tong lahat. What a shame, sarili mong kapatid pinatos mo." Sabi niya. I couldn't breathe to what I've heard from her own mouth. Totoo lahat ng sinabi niya sa akin at hindi ko siya masisi doon. No longer the Hannah that used to be my sister. Punong puno na ito ng galit sa akin.

"You know what. I've always envied you. Simula nung bata pa tayo. You always get what you want. Na minsan nakakainis na. Kaya naman I made myself close to you para malaman ko kung anong meron ka ng wala ako. And I knon you, I started to love who you are nawawala ang inggit ko sayo because of how you treat me. You are my sister that I've never had, Angela. Pero sa nangyaring tong. Hindi ko alam if I could forgive you." Tahimik akong nakikinig sa kanya. I can hear her sobs habang sinasabi niya ito.  Lumapit ito sa kinalalagyan ko at buong lakas akong sinampal nito.

"You deserved that. Pasalamat ka at walang nangyari masama kay Tito Mar. Kung hindi, di ko alam kung ano pang kayang gawin ko sayo. Angela, you're such a disappoint to me" Sabi niya. Umalis na siya at naiwan ako dun na punong puno ng luha ang aking pisngi. Hanggang sa di na ko makahinga.