Artık geri dönmek delilikti.Geri dönemezdin.Hedefimiz düşman askerlerinin en rütbeli askerlerini öldürmekti.Öylede oldu .İleride bir düşman birliği vardı.İlk önce bir plan yaptık.İyice düşman birliğini inceledik.Kaçış planımızıda belirledik.Sıra srtık rütbeli askerleri öldürmeye geldi.Silahı doğrulttum.Ama tetiğe basamadım.Çünkü hayatımda hiç insan öldürmedim.Onu aklımdan geçirdim "ya onun çocuğu varsa ya da onu bekleyen bir ailesi varsa "dedim.Tetiğe basamadım.Ama Kartal hiç gözünü kırpmadan hepsini öldürüyordu ben ise sadece onu izliyordum.Tetiğe basamıyordum.Kartal hepsini indirmişti.Oradan kaçtık.Bizi bulamayacakları bir yere saklandık.Kartal bana dönerek "niye öldürmedin"dedi.Ben ise "hayatımda hiç insan öldürmedim "dedim.Kartal yeniden bana " O seni düşünmez seni bekleyen bir ailen var mı diye düşünmez o sadece aileni eğlenerek öldürür"dedi.Ve bana bağırdı .Bende "bıdakine düşünmeden öldürürüm"dedim.Bir süre ortalık dinildikten sonra yeniden düşman birliğine saldırmaya başladık .Düşman aramamıza gerek yoktu her yerde bir birlik vardı hepsinin rütbeli askerlerini öldürüyorduk.Düşmanlar bizden korkuyorlardı bizlere "hayalet 2'li " diyorlardı.Bizden korktukları yüzden durmadan bizi öldürtmek için keskin nişancı yolluyorlardı.Onlarıda öldürüyorduk.Birlikten ayrılalı tam 3 hafta olmuştu zafer üstüne zafer kazanıyorduk .Düşman birliğinin morali ise düştükçe düşüyordu.Geri çekilmekten başka birşey düşünemiyorlardı.Bir gün düşman birliği bir en iyi nişancısını yollamışlardı.Neredeyse bizden daha hızlı ve daha iyi saklanıyordu.Orman da gezerken Kartal'ı vurdu .Durumu çok ciddiydi .O bizi öldürmek için değil .Bizi yaralayarak kan kaybından ve acı çekerek öldürmeyi düşünüyormuş.Öylede oldu Kartal çok kan kaybediyordu birliğimizede dönemezdik.Onu bir yere sakladım .O keskin nişancıyı bulmaya başladım .Ve onu gördüm ateş ettim ama vuramadım.Çok ama çok hızlıydı.Hiç bir yerde görünmüyordu.Aklıma bir fikir geldi .Bıçağımın ucuna bere mi taktım.Onu yavaşça kaldırmaya başladım.Ateş etti ve yerini belirledim ve çıkar çıkmaz onu vurdum.Hemen Kartal'ın yanına vardığımda çoktan ölmüştü.Çok fazla kan kaybetmişti.Onu sırtıma alarak birliğime gittim.Günlerce onu sırtımda taşıdım.Vardığımda savaşı kazanmıştık.Ne yapabilirdim ki üzülüm mü ağlim mi yapamadım.Hemen Kartal'ı gömdüğüm.Albay beni çağırdı bana teşekkür etti.Ve beni evime yolladı.Evimin yolunu tuttum.Günlerce Kartal'ı düşündüm onu rüyalarından çıkartamadım.Evime vardığımda hemen aileme sarıldım .Onlarla hasret giderdim.Abimi sorduğumda hiç biri konuşamıyordu.Abimi yeniden sorduğumda "abin öldü "dediler.Ve ikinci üzüntümü orada yaşadım.Çok ama çok ağladım .Aradan yıllar geçtikten çiftliğimizi yoluna soktuğumuz zaman sevdiğimle evlendik.Artık bende baba olabilirdim.Öylede oldu iki evladım oldu biri kız diğeri erkekti .Oğluma Abimin ismini verdim .Kızıma ise annesi verdi .Çiftliğimizde mutlu mesut yaşamaya devam ettik.
Sooooonnnnn
