DATI <|•Done•|>

Chapter 5

3 weeks had been passed.

hanggang ngayon. nga-nga parin ako.

walang-wala sakanya ung mga effort ko.

sinulatan ko na.

pinilit kong kausapin nya ako.

i even ask for tita Dianne's help.

•••Flashback..  >>last last last week<< •••

"Dylan! Look i bake you a cookies! Diba it's your fave? Diba i promised na I'll take a cookery class just to bake you a cookies? Tadah! I made it! (*＾▽＾)／" saka ko pinatong yung plate na may cookies sa table ng sala kung san sya nakaupo.

syempre todo smile ako kahit na antok na antok na ako. Kaninang 3 ng umaga pa ako gising para ipagbake sya. kasi baka maaga syang lumabas. pinagalitan pa nga ako ni Dave kasi ang trying hard ko daw. sinasaktan ko lang daw sarili ko. Grr Ang sama nya talaga.

He just lazily lifted his head from the screen of his phone to face me. Medyo kinabahan ako kasi. baka maalala nya yung sinungaling gift scene kahapon huhu ayoko masira image ko sakanya.

"T-tikman mo. masarap yan!" Tinulak ko pa palapit ung plate sakanya. Bat ba sya sobra kung makatitig sakin?

"No" then he scoff. Di man lang nya sulyapan ung cookies na binake ko.

"Plea-" naputol ung sasabihin ko kasi sumandal sya sa couch then nilabas nya uli ung phone nya and---

and pinatong nya ung sapatos nya sa table... no.. sa cookies mismo na ginawa ko.. dun nya pinatong ung sapatos nya..

I stood there frozen.. lost of words..

••• End of flashback •••

Wala sakanya ung efforts ko.

••• flashback... >>last last week<< •••

" yan! How's this Dave?" Pinakita ko sakanya ung green na envelope. May design design pa yan.

" its fine.. though... don't you think its a lil' bit of over design?" nakakunoot noo nyang sabi. Nandito ako sa kwarto ni  dave. mahirap na may makakita pa sa ginagawa kong love letter para kay dylan.

"I'll take it as a thumbs up. Bye Dave!" nakita ko pa kung pano sya umiling iling bago ko isara ung pinto.

Agad kong nakita si dylan na naglalakad palabas ng pinto.

"Dylan! Wait!" Hinihingal hingal pa ako pagkarating ko sa tapat nya. Sabay abot nang green na envelope. wala ng hiya hiya to!

kumunot noo syang nakatingin sakin sabay tingin sa envelope. pigil hininga ako sa bawat galaw nya.
Muntikan na akong mahimatay nung kinuha nya sakin ung sulat medyo nagbubuffer pa sa utak ko ung ginawa nya..

wait.. teka.. totoo bang.. is it true.. na kinuha nya ung sulat ko?!.. that he accept my letter?! Omygas im ganna die! Im gannaaa dieee!! At dahil sobrang tagal ng buffer nakalabas na pala si dylan. Ok lang atleast tinanggap nya.

Im so happy at the same time so kinikilig emeged. sobrang lawak ng ngiti ko kasi kala ko masasayang ung effort ko. agad kong hinabol ng tingin si Dylan sa bintana.

My smile froze. i stare at the clear glass window

He just throw my letter at the garbage bin.

And my tears start racing over my face.

••• End of flashback •••

tinapon nya ung sulat ko...