Iʼll Be Good: ‹TaoRis› ∘TwoShot

「You Love I」

☞Yazar Notu: Son zamanlar içerisinde, yalnızca aitlik eklerini kelimenin esâsından ayırmak gibi son derece tuhaf bir takıntıʼm oluştu.(◂Bakınız.) Aynı zamanda şâhsiyet belirtmekte olan sözcüklere gelebiliyor olan ekleri de kelimenin esâsından ayırıyorum. Bu durumun, bu obsesif yazar tarafınca olabildiğince görmezden gelinmesi içtenlik ile ricâ olunur. ☹

❝Hârika, çok hârika.
Kalbimi bir kukla şovuna döndürdün.
Ben'den hoşlanıyor isen, lütfen bilmiş olmam için izin ver.❞

•FlashBack•

Ev telefonunu elʼine alarak Krisʼin numarasını tuşladı. Dört çalış sonrası telefon nihâyet yanıtlanmıştı.

"Efendim?"

"Nʼaber? Nasılsınız Bayʼım?" cümleʼsini çokça zorlanarak tamamlamış olduktan sonra sıcak gülümseyişʼini daha fazla bastıramayarak sesli bir kıkırdama bıraktı. Bu esnâda hattın arkasında şu an susuyor olan konuşmacı, büyük bir sabır ile bekleme sürdürüyordu.

"Sadece şaka. Elbette ki senʼin ile ciddi bir konuşma gerçekleştirmeyeceğim. Yalnızca söylemek istemiştim ki-." Kris, Taoʼnun cümleʼsini bitirebilmesi için beklemeksizin heyecanlı bir biçimde soruʼsunu çoktan yöneltmişti.

"Nedir?!"

"Senʼi evʼime davet edecektim. Anneʼm evde yok ve yapmış olduğu çilekli cupcakeʼlerin üzerine krema sıkarak oʼnları servis için hazır hâle getirmemi söyledi. Buʼnu bitiririz ve daha sonra ise bateriʼmi benʼden dinlersin. Ne düşünüyorsun?"

"Olabilir. O hâlde hazırlanmış olduktan sonra gelirim."

"Pekâlâ, sevindim! Senʼi bekliyor olacağım, by."

"Bay bay."

Krisʼi ilk defâ evʼine dâvet ediyordu ve buʼnun için gergin hissetmiş olduğu söylenebilirdi. Kris agresif bir çocuktu. Buʼnun için her ne kadar arkadaş olsalar da kendisini tersleyebilecek olduğunu düşünmüştü. Fakat hâkkında endişeleniyor olduğu bu durum gerçekleşmemiş ve olumlu yanıt almış olduğu için fazlaca mutlu hissediyordu.

Ev telefonunu yerine yerleştirdi ve Krisʼi bekler iken iki krema kutusu ve yeni pişmiş olan cupcakeʼleri fırından çıkartıp mutfak masasının üzerine koydu. Kendi ön hazırlıklarʼını tamamlamıştı. Şimdi ise tek yapması gerekmekte olan sâkince Krisʼi bekleyip oʼnun ile ilgili düşünmeyi sürdürmekti.

Oʼnu düşünür iken kapı zili çalmıştı. Doğrulup ev kapısına doğru yöneldi ve ev kapısını açtı. Krisʼi içeri aldı.

"İlk olarak, hadi mutfağa gidip cupcakeʼleri krema ile dolduralım."

"Tamamdır. Nasıl ister isen." Kris de söylemiş olduktan hemen sonra mutfağa girdiler. Kris özellikle çilekli olan cupcakeʼleri görünce bir tane yiyebilmek için dayanamamış ve buʼnun ile ilgili soruʼsunu çoktan Taoʼya yönelmişti.

"İlk önce krema ile doldurmalıyız. Daha sonra ise senʼin de istiyor olduğun gibi ortalıkta bulunuyor olan tüm cupcakeʼleri silip süpürürüz."

"Çilekli cupcakeʼlere karşı oldukça tuhaf bir zâf besliyorum. Buʼnun için hızlı olalım Tao-ah!"

"Pekâlâ..."

Tao iki krema kutusundan bir adetini Krisʼe verdi ve cupcakeʼlerin üzerine sıkmaya başladılar.

Çoğu bitmişti. Krisʼin ise bitirmesi gerekiyor olan hâlâ beş tane cupcake kalmıştı. Bir tanesini krema ile doldurmak için hareket etti fakat kremanın fazlası cupcakeʼden çok parmaklarʼına sürülmüştü. Tao ile arasındaki bu oldukça sâkin atmosferi bozmak isteyerek parmaklar'ına sürülmüş olan krema fazlasını, işʼine çokça konstantre olmuş Taoʼnun burnuna sürdü. Konstanreʼsi bozulmuş olduktan sonra Taoʼnun yüzʼü, oyuncağı elʼinden alınmış olan çocuk misâli bir hâl almıştı. Bağırdı. "Sen bittin!"