Drzwi

Rozdział 1

W tym pomieszczeniu nic nie było widać. Przejechałem ręką po ścianie w celu znalezienie włącznika światła jednak nic takiego nie znalazłem. No cóż muszę iść po omacku. Dla bezpieczeństwa jedną rękę trzymałem na ściany a drugą miałem wyciągniętą przed siebie. Przynajmniej ta gra daje mi nowe doświadczenia. Teraz mogę zobaczyć jak to jest być niewidomym. W sumie słyszeliście o tym muzeum w Glitemanie pod tytułem niewidzialna wystawa. No cóż mniej więcej polega ona na tym co ja mam teraz. Tylko, że tam się chodzi z przewodnikiem i on ci pomaga przejść do kolejnego pomieszczenie lub mówi, żebyś uważał bo masz przed sobą szafkę. A tu jestem zdany tylko na siebie. Przypomniały mi się słowa dziadka, które powiedział mi leżąc na szpitalnym łóżku licz tylko na siebie synu bo ludzie mogą zawieść, widziałem po jego minie że chce coś jeszcze dodać, ale po chwili jego ciało opadło na łóżko, a klata piersiowa przestała się podnosić. Była to pierwsza śmierć jaką widziałem , ale nie ostatnia. Dobra wróćmy do teraźniejszości. Poczułem, że z oka spływa mi łza. Wytarłem ją szybko rękawem. - Nie rozklejaj się . Nie pora na to – próbowałem przywrócić się do porządku. Starając się już o tym nie myśleć ruszyłem naprzód przy okazji natrafiając na jakiś mebel. Schyliłem się i zacząłem go dotykać w celu rozpoznania go. Pomimo tego,że nic nie widziałem to w głowie pokazał mi się obraz. W mojej głowie była to biała z sześcioma półkami szafka ( co do półek byłem pewien bo policzyłem ). Jestem ciekawy czy ta szafka w rzeczywistości wygląda tak jak ją sobie wyobraziłem. Ominąłem szafkę i szedłem dalej. Poczułem jakąś dziurę w ścianie. Zrobiłem sześć kroków do przodu i wyciągnąłem ręce. Chyba właśnie dotykały jakiś drzwi, musiały być otwarte i dlatego byłą ta dziura w ścianie. Prze chwilę miałem obawę czy wejść do tego otwartego pomieszczenia, ale w końcu powiedziałem sobie raz się żyje i wszedłem. Walnąłem stopą o coś metalowego. Dotknąłem tego i rozpoznałem w tym toaletę. W sumie od dawna uciskało mnie w pęcherzu, ale wcześniej nie miałem gdzie się załatwić. Otworzyłem klapę od toalety i załatwiłem swoją potrzebę. Nie chciałem być nie higieniczny więc zacząłem szukać kranu. Po zrobieniu kilku kroków znalazłem to czego szukałem. Umyłem ręce, a potem przepłukałem sobie twarz zimną wodą co mnie trochę odświeżyło i dodało energii. Załatwiłem tu swoje potrzeby a teraz pora wyjść z tego pomieszczenia i znaleźć drzwi. - Raz… Dwa….Trzy….Cztery…. Pięć ….. Sześć …Siedem …. Osiem ….. Dziewięć – zacząłem liczyć kroki, które robiłem dzięki temu czułem się jakiś bezpieczniejszy. Mozę po prostu słysząc swój głos się uspokajałem, a zresztą sam tak naprawdę nie wiem . Zgodziłem się na udział w tej grze z kilku powodów a jednym z nich było to , że chciałem udowodnić Jennifer to, że nie analizuje wszystkiego co wokół mnie się dzieje, ale jednak mi to nie wychodzi. Każdy człowiek ma jakieś wady , a jedną z moich jest analizowanie wszystkiego chociaż niektórzy mówią, że to zaleta. A może Jennifer powiedziała to tylko dlatego bo potrzebowała kolejnego argumentu. - Dobra człowieku nie myśl o niej. To zimna nieczuła suka- mówił mój głos rozsądku – może i zimna suka, ale ją kocham pomimo jej licznych wad czemu i ona nie może zaakceptować moich – tym razem odezwało się serce Z rozmyślań wyrwały mnie kolejne drzwi. - Dobra serce i rozum później dokończymy tą rozmowę – powiedziałem naciskając na klamkę. Człowiek w samotności wariuje jestem tego żywym dowodem, już zacząłem gadać sam do siebie a nie jestem tu nawet cały dzień. **************

No więc powiedziałam, że po 5 głosach i 2 komentarzach ukaże się nowy rozdział o to i on .... Proszę piszcie co sądzicie bo nw jak się sprawuje w tym gatunku. Piszcie cokolwiek myślicie i głosujcie. No więc teraz kolejny rozdział pojawi się po 6 głosach i 3 komentzarzch :* A a jak wam się nie podoba to tez powiedzcie i napiszcie czemu to postram się to zmienić