Watching from the Sidelines (on hold)

Our Parallel Love

OLI's POV

Natatawa ako kapag naaalala ko yung nangyari kanina. Nakakwentuhan ko kasi kanina si Cordova. Grabe sobrang ingay pala niya kausap.Tapos sobrang duwag niya pala pagdating sa multo. Akalain mong naniwala siya doon sa Belle. Male-late na kasi ako sa klase kaya pasimple akong sumenyas doon sa Belle na mauuna na ako. Hindi ko naman akalain na tatakutin niya yung tao. Nagmukha tuloy tanga si Megaphone. Hindi ko alam na may pagka-dense pala si Vonne.

Oo ngapala I haven't introduce myself, my name is Charlotte Oliver Vera. Oli na lang for short. I am a junior business student here in St. Lucas University. Parehas kami ni Vonne ng course na kinukuha, ang kaibahan nga lang eh graduating na sya. I'm half Chinese and half Spanish. I am currently living with my abuela. Mamita, that’s how she wanted me to call her. She is my dad's mother. Tanging si Mamita lang ang nag-aalaga sa akin ngayon, ulila na kasi ako. My mom and dad died in a car accident three years ago. Tapos off limits ako sa pamilya ni mommy. Itinakwil kasi nila si mommy ko when she chooses to marry my dad. And even though my parents strive to be good on their own. Still hindi pa rin sila matanggap. But I don't mind na hindi nila ako kayang tanggapin. Ayoko rin naman kasi sa kanila, hindi man lang nila sinilip yung mommy ko nung namatay. Kaya I told myself na as long as I have my abuela with me okay na ako. Buo na ako. She is all that I need.

Pagkapasok ko sa klase ay sinalubong agad ako ng class monitor. "Oli, wala tayong prof. ngayon. May meeting yata lahat ng faculty. Just sign here na lang for the attendance. Tsaka ito yung list ng mga pinapagawa ng prof." mahabang paliwanag niya. Tumango na lang ako habang pumipirma. Mabilis siyang nagpaalam sa akin ng matapos kami.

I glance at my watch, 10 am pa lang. Mamaya pang ala-una ang sunod na klase ko. ‘Saan kaya ako pupunta?’ tanong ko sa sarili. Siguradong nasa library lahat ng tao. Ahhhh...I'll just have an early lunch para wala nang tao mamaya sa library.

I started to walk towards the cafeteria. I felt the stares around me. Palagi na lang ganito. Palagi akong mag-isa. Bihira kasing may kumausap sa akin. Hindi ko alam kung bakit. Pero ang sabi ni encar yung class monitor namin, naiilang daw yung mga tao kasi sobrang tahimik ko. I just can't help it, but since I started college eh ganito na ako. After that thing happened.

Mabilis akong nakarating sa cafeteria at tama ang desisyon ko na maaga na lang kumain. Kakaunti pa lang kasi ang estudyanteng kumakain ngayon. Mabilis akong nakabili ng pagkain at nakahanap ng upuan.

I was starting to eat my food when I saw him sitting two tables away from me. Angelo Sy. My Gelo...he was my ex-fiance. Tama fiance, we became a couple when we were still in our sophomore years in high school. We are both chinese, ang kaibahan nga lang siya puro ako hindi. And as a family tradition, he has to marry someone whose similar to him. When our parents learn about our relationship eh masaya naman sila. Since meron naman daw akong dugong chinese kaya okay lang sa parents niya. Immediately I became his fiancee at kapag nasa tamang edad na kami ay ikakasal na daw kami and there would be a business merger. Sobrang saya namin ni Gelo noong mga panahon na iyon. Wala kaming naging problema except for one. Nung namatay kasi yung parents ko medyo humina yung negosyo namin. And my abuela cannot handle it all. Hindi na rin kasi sya bata. Sa madaling salita, they cannot expect a merger from us, not anymore. Kaya inayawan na ako ng parents niya. Since it would not be profitable to them.

In truth ayaw ni Gelo na maghiwalay kami. Pinaglaban niya ako. Pero ayoko siyang nakikitang nahihirapan. Ang pangit kasing tignan na naiipit siya between his parents and me. Kaya kahit sobrang sakit I let him go.

My thoughts were interrupted when something cold trickle down my face. Ng lumingon ako upang tignan kung sino ang pangahas na nagbuhos sa akin ng juice. I saw Celine, Gelo's current fiancee. Tsk! Ano naman ang kailangan ng bobitang 'to? inis na tanong ko sa sarili. "Ano na naman ba ang problema mo Celine?" walang emosyong tanong ko habang pilit kong pinupunasan ang sarili.