Νέα αρχή

Απογνωση..

Η ώρα 08:00 το πρωί.. Πίνω λίγο απο τον καφέ μου βιάστηκα και φεύγω ανάβω ένα τσιγάρο και πάω στην στάση να περιμένω το λεωφορείο.. Άγχος πολύ θα μου αρέσει τελικά το σπίτι;θα τα βρούμε με τα χρήματα; αχ δεν ξέρω θα σκάσω!
Επιτέλους έφτασα,εκεί με περιμένει ένας κυριουλης κοντός και χοντρός το βλέμμα το ήταν πολύ πονηρό..
Αυτός: λοιπόν κοπέλια αυτό ειναι το σπίτι 34τ.μ. 220 το ενοίκιο συν η εγγύηση..
Εγώ: μα αυτό κύριε ειναι υπόγειο δεν ειναι σπίτι και καταρχάς οι πόρτες που ειναι;;;;
Αυτός:τις πόρτες τις ξήλωσε ο προηγούμενος ενοικιαστης ο παλιό μαλακας! Δεν έχω χρήματα να τις αντικαταστήσω το θες έτσι;;;;
Εγώ:όχι φυσικά απορώ με το θράσος σας πως τολμάτε να το νοικιαζεται τόσο ακριβά αυτήν την αποθήκη!
Αυτός: στο κέντρο του Πειραιά είσαι κοπέλα μου τι νομίζεις ειναι ακριβά εδώ τα σπίτι καλύτερο δεν θα βρεις..!!
Έφυγα συγχυσμένη δεν το πίστευα στα μάτια μου..δεν έπεσα όμως συνέχισα και πήγα στο επόμενο...(...) στο επόμενο...(...) στο επόμενο...(...) μέχρι που επεςα ψυχολογικά οι τιμές ειναι στα ύψη και όλα ειναι υπόγεια και ημιυπόγειο.. Γιατί Θεέ μου ειναι τόσο δύσκολο να βρω ένα σπίτι Πφφ..
Γυρνάω πίσω στο σπίτι απογοήτευση στο Φούλ δεν θέλω να δω κανέναν..θέλω να μείνω μόνη μου πάλι μόνη μου όπως πάντα...