Sonbaharın gelişiyle birlikte soğuyan hava,gerçekleri teker teker yüzüme çarpıyor bense acılarımın üstüne gider gibi adımlarımı hiddetle atıyordum. 20 yaşındaki bir genç için fazla acımasızdı hayat. İnsanların bana baktıklarında gördükleri kişiden çok uzaktım. Ben kendimde değildim bu gece. İlk önce ailemin ölüm haberini almış,daha sonra sevgilimin ölümünde onların parmağının olduğunu öğrenmiştim. İşte bu çaresizliğin son noktasıydı. Hem onlara deli gibi kızgındım,hem de öldükleri için darmadağın. Boğuluyordum,kendi içimde sıkışmış kalmıştım. Kurtaran yoktu ve artık kimse olmayacaktı da. Artık kaybedecek bir şeyi kalmamış insanlar ne yapıyorsa onu yapacaktım,savaşacaktım.
