Stop Bullying Her!

60

Mijn mobieltje trilt vervelend terwijl die probeert voor wekker te spelen. Ik zet hem snel op uit voor die Harry wakker maakt. Ik sta op uit het bed en loop naar mijn kast. Ik pak een lange rok met muzieknootjes- en muziekbalken er op. Verder doe ik een erg dunne- niet doorschijnend- top op met driekwartmouwen. Het is zwart en een beetje losjes.

Ik doe een paar hoge zwarte hakken aan en loop dan naar de badkamer. Ik doe mijn make-up en ga dan naar de keuken. Ik pak een broodje en verkruimel het een beetje boven de snijplank. Ik leg ook wat hagelslag op de snijplank en een mes waar ik wat boter op doe. Vervolgens loop ik naar de hal en pak mijn handtas.

Ik wacht tot ik Caitlin hoor toeteren. Ik loop naar buiten en stap in. ''Hey'' glimlach ik. ''Hey'' We rijden weg op naar de nieuwe studio.

De nieuwe studio staat midden in de stad en niet in een buitenwijk als eerste. Het is een grote opname studio waar heel veel mensen opnemen.

We rijden er heen en stappen uit als we er zijn. Snel gaan we naar binnen. We lopen naar de balie en vragen waar we moeten zijn. Verdieping 20 kamer 18 krijgen we door. Snel gaan we daar naar toe want we zijn laat. Het verkeer hier is crap! 

We lopen snel de kamer binnen. Er zitten vier mannen en Simon in een kring van banken. ''Jullie zijn de eerste'' We zijn tien minuten te laat. Simon wijst ons dat we moeten gaan zitten. ''Van vinden jullie van Amerika?'' vraagt Simon. ''Niet onder de indruk'' Hij kijkt me met een schuin hoofd aan. ''Meen je dat?'' ''Ja!'' Hij zucht. ''En jij?'' vraagt hij aan Caitlin. ''Het accent is zó irritant'' klaagt ze. Ik wijs met mijn duim naar haar. ''Feel you girl'' 

We praten nog even door tot iedereen er is. ''Het verkeer hier is echt verschrikkelijk!'' klaagt Aiden. ''Ik had iemand bijna neergeslagen! Hij heeft me verdomme bijna aan gereden'' Ook Payton klaagt over het verkeer. ''Goed, jullie vragen je vast af 'wie zijn deze heren''' ''Ik dacht dat je er nooit over zou beginnen'' zucht Aiden. ''Dit zijn Michel, Jonny, Max en Marshall. Dit zijn jullie privé mentoren'' Een frons verschijnt op al onze hoofden. 

Opeens gaat de deur open en komt Louis naar binnen. ''Ah, dacht je laat ik ook eens komen?'' vraagt Simon. Louis gaat zitten en haalt een hand door zijn haar. Hij ziet er enorm moe uit en zijn kleren zijn vuil. 

''Nu goed dit zijn jullie privé mentoren. We hebben namelijk gemerkt dat bands soms kunnen flippen en rare dingen gaan doen'' zegt Simon kijkend naar Louis. ''Oh kom op zo erg zijn we niet!'' ''Jullie hebben een keer in een golf karretje door het stadion gereden voor jullie grootste optreden ooit'' breng ik hem in herrinering. ''En jullie zijn in een Nike winkel vast komen te zitten'' ''Hebben Paul overspannen gemaakt'' voegt Simon toe. ''En je hebt een kind'' eindigt Payton. ''Oke daar ging je te ver'' zegt Louis wijzend naar Payton. Verdedigend haalt ze haar handen omhoog. ''Tis waar!'' 

''And moving on!'' zeg ik snel voor ze elkaar in de haren vliegen. ''Goed dit zijn jullie privé mentoren. Ze zullen er ook voor zorgen dat je zo goed mogelijk in het licht komt te staan. Jullie zullen dus af en toe een privé optreden of interview doen. Ze hebben alle informatie, succes!'' De mannen staan op en lopen naar ons toe. Ik sta op en schud de hand van één van de mannen. ''Max'' zegt hij vriendelijk. ''Allison'' 

Max is lang en gespierd. Hij heeft een pak aan wat zijn slanke figuur benadrukt. Zijn gezicht is knap. De zwarte haren in combinatie met zijn donkere bruine ogen is overweldigend. Zijn glimlach is warm en uitnodigend door zijn witte tanden die hij net laat zien. 

''Zullen we privé overleggen?'' Ik knik. ''Ja'' We lopen samen het kamertje uit naar een lege kantine. ''Deze word niet meer gebruikt omdat het zo'n hoge etage is. Mensen vinden het fijner als de kantine beneden is zodat ze met vrienden kunnen lunchen die naar boven mogen.'' verteld Max me. De kantine is groot en gezellig. Er is een klein podiumpje met een trap. We gaan op het podiumpje zitten. 

Max pakt uit zijn grote schoudertas een map met papieren. ''Ik heb hier staan dat je anorexia hebt en de broer bent van Niall Horan. Beiden is nooit verteld of bevestigt toch?'' Ik schud mijn hoofd. ''Oke, wil je het openbaar maken?'' ''Ja maar liever niet via social media'' Hij knikt. ''Dat snap ik. Ik denk dat het een goed idee is als je je verhaal kan vertellen, anders komt er te veel ophef over.'' Ik knik. ''Ik denk dat ik een idee heb.  Ik ga opzoek naar een interview voor jou en Niall ga zoeken. Post ondertussen een aantal foto's van jullie samen, dan komt er namelijk speculatie over'' Ik knik. ''Oke gaan we doen''