Slytherin girl

Hogwarts Express

1 Σεπτεμβρίου. Επιτελους η μερα αναχώρησης! Τα συναισθήματα μου ηταν μπερδεμένα. Ημουν ενθουσιασμένη, τρομαγμένη, ευτυχισμένη, δυστυχισμένη, δεν ηξερα πως ένιωθα. Ηθελα να δω τον καινουριο κοσμο στον οποίο θα έμπαινα αλλα πριν καλα καλα το φανταστω με έπιανε μια νοσταλγία για τα όσα άφηνα πισω μου. Επιασα μια τσάντα και βγηκα απο το δωμάτιο. Στο σαλόνι με περίμεναν οι γονείς μου.
<<Θα σε παμε μαζι στο τρένο..>> ειπε ο μπαμπας.. Διέκρινα ξεκάθαρα την θλίψη στη φωνή του και δεν υπάρχουν λογια να περιγράψω ποσο ραγίζε η καρδια μου που τον έβλεπα ετσι.. Πηγα και τον πηρα μια αγκαλιά πριν ξεκινήσουμε..
Η διαδρομή ηταν ήσυχη και σχεδόν κανενας θόρυβος δεν ακουγοταν εκτός απο την φωνή στο ραδιόφωνο να λεει τα νεα της ημέρας.. Φτάσαμε στο σταθμό και ψάχναμε την πλατφόρμα..
<<Για να ξαναδώ το εισητηριο μαμα..>>
Η μαμα το κοίταζε απορημένη και μου το εδωσε.. Πλατφόρμα 9 3/4; Κοίταξα τις πλατφόρμες.. 9 και πιο κατω η 10.. Μα που ηταν; Γρηγορα μια γιαγιά περασε διπλα μας με τον μικρο της εγγονό.. Παρατηρησα οτι αυτος κρατούσε ενα καρότσι σαν το δικό μου.. Ειχε ολα τα βιβλια που ειχα και εγω..πήγαινε στο Χογκουαρτς!
<<Συγνωμη..>> τους ειπα πριν προλάβει να με σταματήσει η μαμα.. Γύρισα και κοίταξα το παιδι. <<Πήγαινεις και εσυ εκει ε; Ξερεις πως να με βοηθήσεις; Δεν ξερω προς τα που να παω..>> το αγορι μου χαμογέλασε.. Ειχε κάστανα μαλλιά κι καστανοπρασινα ματια.. Δεν ηταν ψηλότερος απο εμενα, ειχε λίγη κοιλιτσα και ενα γλυκο χαμόγελο.. <<Με λενε Τζεσικα Γκρέιντζερ..>> του έδωσα το χέρι μου.
<<Νέβιλ Λονγκμποτομ..>> ειπε κι μου το κούνησε.. Γύρισα στην γιαγιά του μια ηλικιωμένη κυρία με αστεια ρούχα. <<Γεια σας..>> ειπα..
<<Γεια σου Τζεσικα.. Ειμαι η γιαγιά του Νέβιλ.. Θες να μάθεις πως θα πας στην πλατφόρμα 9 3/4 ε;>> ρωτησε.. Της κούνησα το κεφαλι.. Η μαμα και ο μπαμπας ήρθαν μπροστά..
<<Θα μας βοηθούσε πολυ αυτο ξερετε.. Ειμαι η Αμαντα η μαμα της Τζεσικα και απο εδω ο μπαμπας της, ο γνωστός συγγραφέας Τόλκιν άμα έχετε ακουστά..>> ειπε η μαμα..
<<Χαρηκα που σας γνώρισα.. Δυστυχώς δεν ασχολουμαι με τα βιβλια των μαγκλ αλλα ειμαι σιγουρη οτι ειστε πολυ καλός..>> ειπε αυτη..
<<Γιαγια πρεπει να βιαστούμε, θελω να βρω θεση στο τρένο..>> κλαψουρισε ο Νέβιλ.. Η γιαγιά του κεφάτη του χάιδεψε τα μαλλιά.. Μετα εκανε νεύμα στους γονείς μου να ξεκινήσουμε.. Εγω και ο Νέβιλ είμασταν μπροστά και αυτοι πισω..
<<Θες να κάτσουμε μαζι στο τρένο; Δεν ξερω πολλα παιδια..>> μου ειπε αυτος διστακτικά..
<<Ναι θα ηθελα πολυ! Ωραια γιατι και εγω δεν ξερω εντελώς κανενα παιδι..>> ειπα ενθουσιασμένη.. Φαινεται ειχα ηδη τον πρωτο μου φίλο! Προχωρουσαμε απο την μια πλατφόρμα στην αλλη όταν είδαμε μπροστά μας εναν τοιχο. Ο Νέβιλ σταμάτησε και γύρισε για να μου χαρίσει αλλο ενα λαμπερό χαμόγελο..
<<Ακόλουθα με..>> ειπε και έτρεξε προς τον τοιχο με κανενα φόβο.. Και τσουυυυυυπ περασε μεσα απο τον τοιχο.. Έμεινα να κοιτάω άναυδη.. Γύρισα κι κοίταξα την γιαγιά του ανυσηχη. <<Μα που πήγε;>> ρωτησα..
<<Στο τρένο σας φυσικα! Αντε τωρα παμε, δεν του αρέσει να μένει μόνος του..>> ειπε αυτη.. Χαμογέλασα και έτρεξα κατα μήκος του τοίχου.. Ο τοίχος με ακούμπησε σαν ενα φτερό και αμέσως βρέθηκα στην αλλη πλευρά.. Ο Νέβιλ με περιμενε.. Το προσωπο του ηταν ανυσηχο αλλα παράλληλα ενθουσιώδη. Ενα μεγαλο τρένο μας περιμενε. Ειχε μια μεγαλη πινακίδα στο πανω μερος που έγραφε "Hogwarts Express". Οοοοκευ ηταν αρκετα εντυπωσιακκκκκκκ... Καποιος μου έσφιξε δυνατά την κοιλιά. Μου επιτίθεται κανενας μάγος; Μα ακομα δεν ήρθα. Τι εκανα; Πηγα να ουρλιάζω με το που ακουσα μια γνώριμη φωνή.
<<ΤΖΕΣ!!!>>.
Γύρισα και χωρις να πιστεύω στα ματια μου ειδα τον ανθρωπο που θα ηθελα να δω περισσοτερο στον κοσμο σε αυτη τη στιγμη.
<<Θεε μου Σαμ!>> τον αγκάλιασα και ένιωθα τοσο ευτυχισμένη εκείνη την στιγμη που μα τον θεο θα μπορούσα να βαλω τα κλάμματα. Τελος ολο το άγχος που ειχα εφόσον ηταν αυτος εδω. Ηταν σαν να επερνα ενα κομματι απο το σπιτι μαζι μου. Τωρα δεν μοιαζουν ολα τοσο τρομακτικά όσο πιο πριν, τωρα ειναι ολα τελεια!! Γύρισα στον Νέβιλ που μας κοιτούσε απορημένος.
<<Σαμ απο εδω ο Νέβιλ. Νέβιλ απο εδω ο καλυτερος μου φιλος!!>> Γύρισα και χαμογέλασα και στους δυο γλυκά. Μέχρι να γνωριστούν ειχε ερθει η μητέρα του Σαμ η γιαγιά του Νέβιλ οι γονείς μου καιιι..
<<Ερμιονη;;;;>> Δεν μπορω να το πιστέψω!! Η ξαδερφη μου!! Δεν έδειχνε τοσο ξαφνιασμένη όσο εμενα αλλα το ιδιο χαρουμενη. Έτρεξα και την πηρα αγκαλιά. Μετα αγκαλιάστηκε με τον Σαμ.
<<Δεν το πιστεύω! Και εσεις εδω; Βεβαια για εσενα επρεπε να το υπολογίσω, κυλάει η μαγεια στο αίμα μας!>> Μου ειπε με ενα χαμόγελο. Μετα την σύστησα με τον Νέβιλ. Το τρένο σφύριξε σημάδι οτι επρεπε να επιβιβαστούμε.. Οι συγγενείς μας βοήθησαν να ανεβάσουμε τις βαλίτσες και κάτσαμε ολοι μαζι σε ενα βαγόνι. Η μαμα μου εδωσε ενα πουγκί με "μαστιγια" και κατι αλλα κέρματα που δεν τα ηξερα και αφού με είχαν 2ωρες αγκαλιά με τον μπαμπα κατάλαβαν οτι ηταν πλέον ωρα να φυγουν. Τους αγκάλιασα σφιχτά και τους υποσχέθηκα οτι θα προσέχω και οτι θα τους στελνω γράμματα με τον Αλεξ όσο πιο συχνα μπορω. Το τρένο ξεκίνησε να μπαινει σε κίνηση. Οι γονείς απεξω μας κουνούσαν τα χέρια και μας φώναζαν οτι θα τους λείψουμε. Όταν έφυγαν απο το οπτικό μας πεδίο κοιτάχτηκαμε για πρωτη φορα ολοι μαζι με τα αλλα παιδια.
<<Αυτο ηταν λοιπον.>> Ειπε ο Σαμ με εναν αναστεναγμό.
<<Φ-φοβάστε;>> ρωτησε ο Νέβιλ.
<<Και βεβαια οχι. Ξερεις το Χογκουαρτς εχει χαρακτηριστεί ως το καλυτερο σχολειο για μάγους. Επισης ο καθηγητής μας ο Αλμπους Νταμπλντορ ειναι ενας απο τους καλύτερους μάγους της εποχής του! Δεν εχουμε τιποτα να φοβηθούμε όσο ειμαστε σχολειο του!>> Ειπε η Ερμιονη με μια μόλις ανασα.
Ο Σαμ γύρισε να με κοιτάξει ανήσυχος. <<Επρεπε να διαβάσουμε το καλοκαιρι;>>
Σήκωσα τους ώμους μου. Η αληθεια ηταν οτι και εγω τους έριξα μια ματια αλλα οχι όπως η Ερμιονη που ειχε μαθει τους τόμους του Χογκουαρτς και η ιστορια του απεξω και ανακατωτά!! Σε λιγο μπήκε στο βαγόνι μας ενα αλλο αγορι λιγάκι ντροπαλό με πράσινα ματια καστανα μαλλιά και με ισχοι απο φακίδες να εμφανίζονται στο πορσελάνινο δέρμα του.
<<Νέβιλ!! Παλι καλα που σε βρηκα!! Χάθηκα σε αυτο το τρένο!!>> ειπε το αγορι.
<<Σιμους! Χαιρομαι που σε βλεπω φιλε!>> ειπε και του χαμογέλασε. Ο Σιμους πήγε και έκατσε στην κενή θεση διπλα του. Απέναντι του ηταν ο Σαμ που του εδωσε το χέρι του.
<<Σαμ>> ειπε.
<<Σιμους>> απαντησε.
<<Τζεσικα>> του χαμογέλασα
<<Και Ερμιονη>> συμπλήρωσε η ξαδερφη μου.
Αυτος μας χαμογέλασε καλοσυνάτα. <<Χάρηκα.>>
<<Παιδια πρεπει να σας δείξω τον βατραχο μου! Αληθεια εσεις τι κατοικίδιο πήρατε;>> ειπε ο Νέβιλ.
<<Μια κουκουβάγια και την λεω Αλεξ. Εσεις;>> ειπα
<<Και εγω μια κουκουβάγια πηρα!! Την λεω Ναλα!>> ειπε ο Σαμ.
<<Ναλα; Πως σου ήρθε;>> ρωτησε ο Σιμους.
<<Ναλα. Ειναι το όνομα της Νυχτας, σε μια αλλη γλώσσα.>> ειπε η Ερμιονη. <<Γιατι ομως να βγαλεις ετσι την κουκουβάγια σου Σαμ;>>
<<Ειναι ολόμαυρη. Και μου θυμιζει την νύχτα.>>
Γύρισα να κοιτάξω τον Νέβιλ. Για καποιον λόγο το δέρμα του ειχε γινει σαν πανί και τα γουρλωμένα ματια του ηταν γεμάτα τρόμο.
<<Ωχ οχι!!! Παλι τον εχασα!!! Απορώ που να ειναι!!>> ειπε και εβαλε τα κλάμματα.
<<Τι εγινε Νέβιλ;>> ρωτησε ο Σιμους.
<<Εχασα τον βάτραχο μου..>>
<<Δεν θα πήγε μακριά παμε να τον βρούμε!>> ειπε ο Σαμ.
Τρέχοντας έφυγαν οι 2 τους απο το βαγόνι αφήνοντας εμενα την Ερμιονη και τον Σιμους πισω. Σε λιγο ήρθε μια γυναικα με ενα καρότσι γεμάτο λιχουδιές!! Μιαμ, ποσο με πονούσε το στομάχι μου. Επρεπε να φαω κατι! Αλλα αυτα τα περίεργα πράγματα...δεν νομιζω να τα ειχα ξαναδεί ποτε.
<<Θα θέλατε κατι παιδια;>> ειπε με ενα γλυκο χαμόγελο η καλοσυνάτη κυρία.
<<Ενα σοκολατένιο βάτραχο.>> ειπε ο Σιμους
<<Δυο.>> ειπε η Ερμιονη.. <<Αα ναι και αυτα τα φασολάκια απο ολες τις γεύσεις!>>
Η γυναικα τους τα εδωσε και μετα γύρισε σε μενα. Σηκώθηκα για να τα δω καλυτερα και βγηκα απο το βαγονι. Κοιτούσα ολα τα περίεργα πράγματα και αληθεια, ημουν έτοιμη να τα δοκιμάσω ολα!! Βλέποντας το καρότσι δυο αγορια απο την απέναντι μεριά, μεγαλόσωμοι έτρεξαν προς το μερος της κυρίας. Έρχονταν τελειως κατς πανω μου!! Καλα πανε καλα; ΑΑΑΑΑΑΟΥΤΣ ο πιο χοντρός με έριξε κατω.
  Τα δυο αγορια χωρις Καν να γυρίσουν να με κοιτάξουν η έστω να ζητήσουν ενα συγνωμη άρχισαν να παίρνουν πράγματα απο το καρότσι. Καλα, ποσο έτρωγαν;
<<Προσέχετε που πηγαίνετε ομως!>> τους φώναξα. Τοτε ο ενας, αυτος που με ειχε ρίξει γύρισε να με κοιτάξει.
<<Στοίχημα οτι θα ναι λασποαιματη!!>> χλεύασε με τον φίλο του. Μετα γύρισε να με κοίταξε βλοσυρά. <<Εκει ειναι η θεση σου, σκουπιδ.>> αλλα έκοψε την φράση του τρομαγμένος. Η κυρία με το καρότσι ειχε φυγει προ πολλού και τωρα στέκονταν καποιος αλλος απο πισω του. Ειχε σηκωσει ραβδι! Μα δεν υποτίθεται οτι απαγορευόταν;;
<<Αλλη μια λέξη να πεις εναντίον της και δεν το εχω σε τιποτα να σε κανω γουρούνι, όπως εισαι στον χαρακτήρα.>> ειπε ο Σαμ. Ο χοντρός δεν μιλησε, αλλα ούτε και ο αλλος που στέκοταν πλάι του. Ο Σαμ φύλαξε το ραβδι.
<<Ωραια. Τωρα βοήθησε την να σηκωθεί και ζητα της συγνωμη.>> ειπε.
<<Δεν σφάξανε!>> ειπε ο χοντρός έτοιμος να ορμήσει στον Σαμ.
<<Αρκετα!>> ακούστηκε μια επιβλητική φωνή πισω μου. <<Κραμπε, Γκοιλ, δεν σας στελνω να χαζομερατε. Μάθατε που ειναι ο ποττερ;>>
Γύρισα να δω απο ποιον προερχόταν η φωνή και έμεινα. Ενα ψηλο, ξανθο αγορι με χλωμό δέρμα στεκοταν μπροστά μου. Ηταν πανέμορφος. Ύστερα κοίταξα τα ματια του. Είχαν ενα ξεπλυμένο μπλε. Σαν να έδειχναν οτι η ψυχη του ηταν άδεια. Ανέκφραστα, κενά ματια που ομως., με κοίταξε. Τα ματια του άλλαξαν απόχρωση..; Ή η φαντασία μου οργιάζει; Έγιναν γαλάζια αλλα ζωηρά, πανέμορφα ματια που ολοκλήρωναν την εμφάνιση του και τον εκαναν σαν εναν άγγελο επι της γης. Μου εδωσε το χέρι του για να με σηκωσει.
<<Σε ευχαριστω..>> ειπα. Μετα το βλέμμα του ξαναπεσε πισω στους δυο φίλους του και ξανάγινε το άψυχο βλέμμα που ειχε πριν. Προχώρησε ευθεία και τα δυο αγορια εξαφανίστηκαν μαζι του, λες και ηταν οι σωματοφύλακες του.
<<Εισαι καλα;>> ήρθε και με χάιδεψε ο Σαμ.
<<Ναι ολα καλα.>> του ειπα.. <<Ποιος ειναι αυτος;>>
Στο προσωπο του αποτυπώθηκε μια έκφραση αηδίας. <<Τον λενε Ντρακο Μαλφοι. Αυτος απο δεξιά του ειναι ο Κραμπε και ο αλλος ο Γκοιλ. Η οικογενεια του ειναι απο τους "καλούς μάγους". Περιφρονούν ολους όσους ειναι μαγκλ η εχουν γονείς μαγκλ. Καθολου καλη παρεα. Δεν θα σου συνιστούσα να μπλέξεις μαζι του.>>

Κι αν ομως, εχω μπλέξει ηδη;

To be continued..