De Aanslag

De Aanslag - 6 Dagen Ervoor

Het is stil in de kamer. Een lichte schemering schijnt door het gat tussen de gordijnen Bram zijn kamer in. Voor de rest was het redelijk donker. Alleen het kleine kiertje van de deur en het bijna kapotte nachtlampje verlichtte nog de kamer. Nog steeds was het doodstil. Het enige geluid te horen was de rustige ademhaling van Bram die lag te slapen. En de vogels die buiten aan het tjirpen waren, maar zelfs dat was bijna niet te horen, omdat de ramen dicht zaten. Maar toen werd de stilte compleet verbroken. Hele harde muziek denderde het huis door. Happy birthday to you! Happy birthday to you! Zong er over de instrumenten heen. Brams ogen schoten snel open. Zijn verjaardag! Vandaag wordt hij acht! Hij sprong overeind, stopte zijn voeten in de pantoffels die naast zijn bed lagen en trok snel de deur open. De muziek werd harder en bleef doorgaan. Bram raasde de trap af. En daar stonden zijn moeder, vader en broer in de woonkamer. Slingers met 8 jaar erop hingen aan het plafond. Ballonnen waren geplakt aan de wand. De hele woonkamer was mooi versierd. "Happy birthdaaayy!" Zeiden de drie in koor. Papa en mama hadden zelfs kegelvormige verjaardagshoedjes opgedaan. Bart niet. Dat verbaasde Bram niet veel. Bart zit in de puberteit, zoals zijn ouders tegen hem hadden gezegd. Dan wordt hij sneller chagrijnig en heeft hij nergens meer zoveel zin in. Toen was Bart boos van tafel gegaan en zei mama "zie je?". "Ik ben jarig!!" Was Brams antwoord. "Waar zijn de cadeautjes?" Mama en papa glimlachten. "Wil je niet eerst even ontbijten, Bram?" Zei Mama. "Nee, want als we gaan eten heb ik geen tijd over om mijn cadeautjes open te maken, want dan moet ik eerst weer omkleden en spullen pakken en naar school en dat kost allemaal tijd - WAAR ZIJN MIJN CADEAUTJES?!?" Bram haalde diep adem. "Rustig aan, kleine grote jongen. Je bent nu acht, dus je moet je ook als een grote jongen gedragen." Zei papa. "Dat zegt niks over mijn cadeautjes..." "Laten we eerst aan tafel gaan zitten, dan kunnen we daar de cadeautjes geven." Al voordat de zin helemaal was uitgesproken zoefde Bram langs zijn gezin de keuken in. Ook daar was het versierd. Weer slingers met 8 jaar erop en ballonnen aan de muur. Maar dit keer was er één grotere ballon. Hij hing aan de stoel waar Bram normaal altijd op zit. Het was een grote rode ballon met het logo van Ajax erop en daaronder de tekst Bram 8 jaar! Bram keek ernaar met open mond, maar na twee secondes was hij de ballon alweer vergeten en zat hij aan tafel voor de cadeautjes. Papa schoof ook aan en Bart kwam sloffend aangelopen met een slaperig gezicht. De donkere grote wallen waren goed te zien onder zijn ogen. "Heb je eindelijk eerste twee uur vrij, moet je om zeven uur opstaan omdat je broertje jarig is." Dat waren zijn eerste woorden van vandaag. Hij ging zitten. "Dat wilt niet zeggen dat je pas om twee uur 's nachts hoeft thuis te komen van de Dance Club." "Twaalf uur! En dat kwam omdat Elise haar ketting eraf lag!" Mama kwam aangelopen met een mandje gevuld met gebakken broodjes. "Laten we het wel gezellig houden, jongens. Het is wel Brammetjes verjaardag." "Klopt, dus waar zijn de cadeautjes?" "Bram, je moet proberen te stoppen met zo aan te dringen. Anders krijg je je cadeautjes helemaal niet." Bram stopte meteen met zeuren. Een verjaardag zonder cadeautjes is als een tv zonder afstandbediening. Verdrietig keek hij naar zijn bord voor zich. Totdat hij een ritselend geluid hoorde en zijn vader een ingepakte lange rol boven tafel haalde. Cadeautjes!! "Hier Brammetje, dit is van je moeder en mij." Bram griste de rol uit zijn vaders handen. Wat kon hier nou in zitten?!? Een voetbal zal het niet zijn. Een nieuwe tablet waarschijnlijk ook niet, zoals zijn klasgenoten hadden gekregen voor hun verjaardag. Over het algemeen was Bram's familie niet zo rijk. Voorgaande jaren kreeg hij een tweedehands fiets of nieuwe voetbalschoenen, terwijl zijn klasgenoten een iPhone 4 kregen of een tablet. De in rode ingepakte rol voelde gewoon aan als papier. Hij stopte met raden en scheurde het maar zo snel mogelijk open. Misschien was het wel een verwijzing naar een andere plek in huis en lag daar een nieuwe voetbal voor hem. Omdat een verpakte voetbal natuurlijk veel te overduidelijk is. Het was inderdaad opgerolde papier. A4 formaat. Hij keek wat er op stond. Niet waar!! Dit zou normaal veel te duur zijn voor zijn verjaardag! Snel gaf Bram zijn vader en moeder een dikke knuffel.