"ေ႐ွ႕မွာေစာင့္ေပးပါေနာ္"
"ဟုတ္က့ဲ..."
ေျမညီထပ္ဧည့္ႀကိဳခန္းက
Coffee shopတစ္ခုမွာထိုင္ေနလိုက္ၿပီး
Companyကိုစူးစူးစမ္းစမ္းေလးၾကည့္မိသည္
"ဟ့ဲ...အ့ဲတာဆိုCEOက
နင့္ကိုႀကိဳက္ေနတာလား"
"အဟြန္း....ဟုတ္ပါတယ္ဆို...."
နားရြက္ေလးဆတ္ကနဲေထာင္သြားသည္
"အရင္တစ္ပတ္ကေပ်ာက္သြားတာ
သိတယ္မလား...
အ့ဲတာသုံးရက္လုံးငါ့ဆီေရာက္လာတာကို"
"ခြီး"
မထိန္းႏိုင္ပဲရယ္ခ်မိေတာ့
သူ႔မ်က္ေစာင္းထိုးဝိုင္းမွ
ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္အၾကည့္ေတြက
ဒိုင္းကနဲ....
ေအာ္...
Hunရယ္......
ျပံဳးစိစိမ်က္ႏွာကိုျပန္ထိန္းရငိး
Hunအလာကိုသာေစာင့္ေနလိုက္သည္
သူ႔အလုပ္ကေျပာင္းမိန္႔ေစာင့္ေနရတာေၾကာင့္
တစ္ပတ္ေလာက္ျခားၿပီးမွ
ျပန္လာႏိုင္တာရယ္
ဒါေတာင္ကိုယ္ေတာ္က
တစ္ခါတည္းမလို္က္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး
ေကာက္ခ်င္ေသးတာ
အရာရာအတင္းအၾကပ္ႀကီးပဲ..
ဟြန္း...
လူကိုသူ႔လိုေဘာစိမ်ားမွတ္ေနလား...
လူဆိုးေကာင္
"အေမ့"
စိတ္ထဲမွက်ိန္ဆဲေနရင္း
ပါးတစ္ဖက္ေႏြးကနဲျဖစ္သြားသည္
"ေရာက္ေနတာၾကာၿပီလားLu"
ေ႐ွ႕ခုံမွာထိုင္ရင္း
ေကာ္ဖီခြက္ေကာက္ကိုင္တာက
သူပဲဘာမွမလုပ္လိုက္သလို
"လူၾကားထဲဘာလို႔လာနမ္းတာလဲနာဗူးရဲ႕"
"အဟြန္း....
အ့ဲတာစိတ္ကိုထိန္းတာေခၚတယ္...
ရင္ထဲဖစ္ေနတ့ဲအတိုင္း
အျပင္မွာသာပြဲျကမ္းရရင္
ဒီေနရာမွာ plus video႐ိုက္ဖို႔
ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္"
