Anton-nim

2

2

Found

==========

Mabilis kong pinatay ang stove at sinigurong naisara ko ng maayos ang gate saka sinimulang hanapin ang bagong-salta.

5 minutes narin akong nagtatanong at naghahanap sa mga nadadaanan kong tindahan. Wala pa naman daw nakakapansin. Na siyang pinagtatakahan ko. 'Di siya pansinin sa lagay na yun? Paanong hindi, blue ang buhok niya. Hindi yung mala energy drink, ha? Nag-aagaw yung color gray at blue eh. Sinong may ganung klase ng buhok dito sa atin?! Wala naman! Hindi nila kayang dalhin! Ano bang ichura ng mga tindahan sa kanila at hindi ata siya napdpad sa mga magkakatabing sarisari store na ito?!

"Anton! Asan ka na bang linsyak ka?!" Sigaw lang forevs ang peg ko, hanggang sa nakakita ako ng babae at nagtanong, may nakita po kayong lalaki na mga ganito katangkad tas blue yung buhok na naka all black?

"Siya ba?" Turo niya sa may punong malilim sa di kalayuan. Mabilis akong nagpasalamat at tumakbo papalapit dun.

May kalaliman ata ang iniisip nya at di ako napansing lumapit na sa mya punong pinagpapahingahan niya. "You!" Panduduro ko sa kanya with matching hingal pa.

"Me?" He then flashed me with a wide grin. Ang inosente niyang tignan. Para siyang bata na nakahanap ng kalaro. Na siya namang kabaligtaran ko kasi nagutom ako lalo sa pagtakbo (ang lakas ng tunog na ginawa ng mga alaga ko sa tiyan) at pati pag-aalala na baka mapatalsik ako agad sa trabaho.

Naawa ata sa akin kaya di ko na siya kinailangan pang patayuin, saka ko lang napansin na may itim na telang nakatali sa sugat niya. I figured that he just tore the hem of his shirt. Mahaba naman eh, kaya kebs lang.

"Let's go home." Aya niya. Something warm went in my system. It's been so long since I called a place my home. Oh well, papel.

"You must've been starving, huh." aniya habang dinudungaw ako sa counter. Mas kumportable kasing doon kumain kumpara sa long table. Pati atleast abot ng paa ko yung sahig. Ang ayoko sa lahat eh yung pinapanuod ako, nakaka asiwa kaya. Matutunaw ako nang wala sa oras sa paninitig neto.

"Are you sure you don't want to eat?" Panunubok ko ulit sa kanya matapos kong lunukin yung ningunguya kong baka. Tamang-tama yung anghang at timpla eh. Yummeh. Mukhang nakumbinse ko naman siya kasi nakita ko siyang napalunok. Mabilis akong kumuha ng plato at kubyertos at ipinaghanda sa tabi ko.

"Do you always eat here? Aren't you uncomfortable? There's a table there." Tinuro niya pa talaga. Kala naman nito sakin, bulag?

Umiling nalang ako sa kanya. Gets ko naman yung ibig niyang sabihin, kpayn. Sasamahan ko na siyang kumain dun kahit pakiramdam ko bata akong naka high chair. Nanag nailipat ko na ang mga bandehado, naupo na ako s tapat ng silyang kinauupuan nya.

"I get it." He smirked.

"Anong gets mo?" He looked at me like he understood what I said and his answer indeed surprised me.

"You're not that tall."

"Leave my height alone, or else I'm never going to talk to you again." I warned him. Shemps, charot lang yun. Para lang tigilan nya na ako. Siya na pinagpala sa katangkaran. Ngumisi lang siya sa akin. May nakikita pa kaya siya? Ba't gaguhit nalang yung mata nia pag nangingiti?

Hindi ko naiwasang titigan yung paraan ng pagkain nya. Buti nga hindi nagrequest ng chopsticks. Wala pa naman akong nakita kanina. I must say that he looked defined. Mukhang sanay sa etiquette at table manners. Nahiya na naman daw ako sa pag PG mode ko kanina.

"So?" Feeling ko kasi di swak sa panlasa nya yung luto ko.

"What's this called?"

"Kalderetang Baka." Mabilis kong sagot.

"A direct what?" Ay bingi.

"It's beef. A tomato based stew. Is it ok?" Tumango naman siya. Saka ko napansing paubos na ang kanin sa pinggan nya, nagkataon namang wala naring laman yung serving plate. Kinailangan kong magbounce ng very light para hindi halatang tumalon ako sa kinauupuan ko para lang makababa ng maayos. Nung kukunin ko na yung lagayan, inabot nya sa akin yung plato nya.

"One more?" I asked. Tango lang siya ulit. Hala! Naumid ang dila sa sarap ng luto ko?

I scooped an adequate amount of rice kaya lang pagbalik ko sa kanya, mukhang may mali. "What?"

"That's one for you?" He inquired.

"Huy, marunong ako magbilang! Bwiset na'to!" I grunted.

"It's too little. Add a few more, please." At nagsimula siyang magbeautiful eyes. Edi wew.

"There you go." Mukhang nasiyahan naman siya. Sana sinabi niya nalang agad, mukhang mapapabilis na naman pagdadigest ko ng pagkain kakapabalik-balik.

"You remind me of someone" sambit niya habang nagliligpit ako ng pinagkainan namin.

"Who?"

"A certain hyung. He cooks well too." Ha! Ayaw pang amining masarap ako magluto eh. Geh, push mo yan, kuya.

"Oh." Yun lang naisagot ko. Ang awkward infairness.

"What's your name again?" Shutabels, kaya pala di ako matawag-tawag sa pangalan ko. Fishtea.

Naghugas muna ako ng kamay at bumaling sa kanya. "My real name's Handriel but I go by the name of Andi."

"I see..." Nagulat ako kasi bigla niyang binaggit yung pangalan nung singer na si Dulce at binaybay pa talaga yung pagkakabigkas.. Ay di pa pala siya tapos. "... Hi, Andi! My name's Anton Kim. Nice to meet you. Please take care of me." Sabay yuko. May please take care of me talaga? Ganito ba mag hi ang mga tao sa pinanggalingan niya? Ba't si Sir Sage di naman yumuko sa akin? Pero infairness ah, nakaktuwa yung gesture. Yumuko din ako pabalik sa kanya.

After 3 seconds tumuwid na ulit siya ng tayo, ganun din ako. Ang awkward padin, kaya I decided to extend my hand to him for a shake. Ay maugat ang kamay ng lolo! Pasmado kaya to?

Hindi pa man nagtatagal yung paglalapat ng mga palad namin, may narinig na kaming tumawag sa nanay ni Haji Alejandro, "Haji, Ma!"

#091020161113pm