Siyah Ve Beyaz

~1.BÖLÜM:Derin Acı~

MULTİ:WİZ KALİFA-SEE YOU AGAİN

Mutlaka dinleyin😉

Merhaba arkadaşlar bu benim ilk kitabım.Desteğinizi bekliyorum ve size güveniyorum.Neyse sizleri sevdiğimi söyleyeyim didim.İyi okumalaaaaaarrr.😊😘😉

✔✔✔✔✔✔✔✔✔✔✔

Yağmur yağıyordu.Zaman kavramını tamamen unutmuştum şu yarım saat içerisinde.

Bugün her şey çok boktandı.Ben ne yapacağımı bilmiyordum.En yakın arkadaşım,kardeşim dediğim insanın daha yeni hastanede olduğunun haberini aldım ve motora atlayarak hastaneye geldim.

Durumu berbattı.Ve ben kendimi hiç iyi hissetmiyordum.

Allah'ım artık kafam almıyordu.Sadece yarım saat önce bir aradaydık ve gözlerinin içi gülüyordu.Kapıya geldim ama içeri girmeye cesaret edemedim.

Hastane kapısından hızlı adımlarla geri döndüm.Of ya resmen intihar etmiş.Cenk ondan ayrılınca dayanamamış ve...

Ona bunun hesabını ödetecektim.Karşımda Mirin'i gördüğümde durakladım.

"Hayır Yaşam yapma!O şu an iyi değil.Eğer olurda bir umut uyanırsa böyle yaptığını duyarsa çok üzülür.Cenk'e bir şey söyleme."dedi.Gözleri kan çanağı gibiydi.

Hayır kardeşlerimin böyle üzülmesine izin veremezdim.

"Mirin yapamam.Kardeşim orada yaşam mücadelesi verirken ben burda rahat duramam.Zaten her şeyin farkındaydım ben.O şerefsiz bu yaptıklarının hesabını verecek."dedim ve motora doğru adım attım.Bileğimi tutup kendisine çevirdi beni.Onu böyle gördükçe daha çok üzülüyordum ben ve Mirin'in bu hali bile o şerefsizin suratına yumruk atmam için bile yeterli bir sebepti.

"Elimize ne geçecek ki herşey daha boka saracak inan bana."dedi gözleri doldu doluydu.

"Lütfen"dedi sesi titreyerek.
"Eğer gidersen sana birşey olur korkusuyla duramam ben burada.Hadi kardeşim boşver."dedi bu kez gözlerindeki yaş yanaklarından süzüldü.Mirin'i ilk defa böyle görüyordum.Çaresiz ve korkak.

Bir elimle destek verircesine elini diğer elimle de kolunu hafikçe sıktım.

"Korkma kardeşim hiç bir şey olmayacak bana.Şimdi senin gidip Masal'ın yanında olup onun için dua etmen gerekiyor.Birşey olursa bana haber ver tamam mı?"diye sordum güven verircesine.

Başını onaylar anlamda salladı.

Sarıldım hemen ona ve aklıma gelebilecek en kötü işkenceleri düşünerek motora doğru ilerledim.

Motora atladım ve Cenk'in evine doğru sürdüm.

Masal çok seviyordu Cenk'i.Benim pek kanım ısınmamıştı ama Masal'ın mutluluğu benim için herşeyden önce gelirdi.Annemden ve Ablamdan sonra güvendiğim iki insandı onlar benim için.

Bu zamana kadar hep erkek gibi büyümüştüm.18.yaş doğum gününde babam araba almıştı ve denemek için annem ve babamı ikna ettim.Onlar da benle birlikte gelmişlerdi.Araba sürmeyi biliyordum fakat dikkatim bir anda dağılmıştı ve karşıdan gelen tırla çarpışmıştım.Ben direksiyondaki hava yastığının sayesinde kurtulmuştum,Annem bana kuralları hatırlatmak için öne binmişti,ve babam da arkaya.Babam sıyrıkları büyük olsa da atlatmıştı.

Ama Annem... Ölmüştü.Annemin ölümüyle babam çok sarsılmıştı.Annemi çok seviyordu ve onun ölümünü kabullenemedi.Şirketi boşladı,Artık yaşayan bir ölü gibi olmuştu.Şirket iflas etti ve her şeyimizi kaybettik.Babam artık tamamen çökmüştü içkiye başlamış,saç-sakal birbirine karışmış bir hale geldi.Bir sene sonra eve yine içkili geldi ve bana ilk defa tokat attı.Zamanla dayak atmaya da başladı.Gün geçtikçe dayakları artmaya başladı ve ben de dayanamayıp ablamla birlikte Masal ile Mirin'in yaşadığı eve yerleştik.Bu üçü benim dünyadaki hazinemdi.

Evin önünde durduğumda hızlı hareketlerle kaskı çıkardım ve motoru park edip hızlı adımlarla eve doğru ilerledim.

Kapıyı sert bir şekilde çaldım ve kapıyı açan hizmetçiyi kenara itip salona doğru ilerledim.Arkamdan hizmetçinin sesini duydum ama hiç oralı olmadım.

"Hanımfendi durun ne yapıyorsunuz"

Ayaklarını masaya uzatmış içkisini yudumlayan Cenk'in karşısına geçtim.Beni görünce ayaklarını uzattığı yerden çekti ve sol ayak bileğini sağ dizinin üstüne koydu yavaş hareketlerle.

"Ooo yaşam sen buralara uğrar mıydın yaa?"diye sordu sırıtarak alaylı bir şekilde.

Bende sırıttım meydan okurcasına.Sen görürsün pislik herif.

"Yok uğramam da bu seferki konu başka o yüzden bir uğrayayım dedim."dedim ben de ve hemen sonrasında yüzüme ciddi bir ifade takındım.

"Bana bak it herif!Kızı ne hale soktuğunu gördün mü?Eğer iyileşmezse varya seni elimden leş kargaları alır."dedim sesimin tonunu yükselterek.

"Hayat bu yaşamcım hayat.Süprizler pek belli olmuyor.E ben de gelecek olan süprizlere hazır edeyim kendimi dedim."dedi ve sonra ellerini iki yana doğru açıp koltuğun başlığına yaslayıp derin bir 'oh be' çekti.

Birilerine acı çektirmekten zevk duyarım.Ama bu sefer Masal'ın hatrı için ufak bir şok verebilirdim.

Ağzımdan bir hırıltı çıktı ve anında masadaki içkiyi hızlı hareketlerle kapıp yüzüne doğru içkiyi çarptım.

Anında ayağa kalktı ve bana tokat atacağı sırada elini tutup kıvırdım ve arkasında sabitledim.

"Sakın ha!Sakın bir daha bana vurmaya kalkışma senin yüzünden Masal bu ayrılığı kendi suçu sanıyor.Yaşam savaşı veriyor. Birsürü hap içip intihar etti.Eğer ona birşey olursa seni yaşatmam duydun mu beni Allah'ın belası herif?"dedim tıslayarak.

"Tamam bırak kolumu be"dedi can acısıyla.

Kolunu bırakıp hızlı adımlarla evden çıktım.Tam motora binecekken telefonumun zil sesi melodisi doldurdu kulaklarımı.Arayan Mirindi.Telefonu açtığımda Mirin'in nefesleri çok sık geliyordu ve anında Mirin'in endişeli sesi geldi kulağıma.

"Yaşam hemen hastaneye gelmen gerekiyor Masal'a birşeyler oldu.Lütfen buraya gel"

Masal... Allah'ım inşallah Masal'a birşey olmamıştır...

✔✔✔✔✔✔✔✔✔✔✔✔✔✔

Biliyorum çok kısa oldu ama gelecek bölümleri daha uzun yazacağım.
Lütfen oylarınızı eksik etmeyin.
Gelecek bolümde görüşmek üzere.
Öpüldünüz...