Profilimde bulabilirsiniz...
Çığlıklarım boşlukta yankılanırken vücudumu ele geçiren gücüm beni tüketiyordu.Yardım çığlıklarım işe yaramazken başımdaki doktorlara öfkeyle bağırıyordum.Uzun süren çırpınışlarımdan sonra gözlerimi kapatıp acının geçmesini bekledim.İşte o an kulağıma bir takım sesler ilişti.Gözlerimi açtığımda birinin kollarımı saran ipleri çözdüğünü gördüm.Başım dönüyordu.Bulanık görüyordum her şeyi.Kollarım serbest kaldığında doğrulup ona baktım.Bir şey dışında her şey bulanıktı.Zümrüt kadar yeşil gözleri..İLK HİKAYEM.BAKARSANIZ ÇOK MUTLU OLURUM :)❤🙏
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RÖPORTAJ:ALSEL YAZARLARI
No FicciónAlSel yazarlarına ricada bulunup onlarla röportaj yapacağım.Umarım Beğenirsiniz ♥