Wala Talagang FOREVER (Part2 of There's no such things as FAIRYTALE)

Chapter 7

Ilang linggo narin a g nakalipas. Hindi parin siya ng paparamdam ilang linggo rin akong nasa loob lang ng kwarto ni zette. Ng mumukmuk. Tumatawag na si mama at kuya kung kamusta na daw ako kung kaylan ba ako babalik ng japan. Minsan nga naisip ko babalik nalang kaya ako ng japan ano pakay ang hihintayin ko dito kaso hindi ko maiwan iwan ni zette kasi kinuha niya akong partner ng kanyang business. Magpapatayo siya ng coffee shop dito. Ako yung ng bebake ng cakes and cupcakes siya naman ang ng titimpla ng kape mapa frappe man iced or hot. Sa makalawa na yung opening nito. Sana maging successful to. Ako? Siguro tanggap ko na lahat. I'm on the stage na sa pag momove on nanaman ulit but this time I'm matured enough to handle the pain how i wish I'm also matured enough to listen to my brain always.

Days passed..

Mag oopen na kami ng business ni zette, eveyone is invited even my mom and kuya's family kaso nga lang hindi sila makakapunta lagi namang busy mga yun eh. Anyways our highschool friends and college friends, barkadas  ang iba may mga anak na sila ang cute. Sana this time wag na mag tagpo landas namin.

"Beshy are you ready? You look pretty!!" Zette said.

"You too beshy" sagot ko.

So ito na nga ceremony. At ng pa blessings kami ng coffee shop and then we serve them cupcakes and frappe. Free wifi at palapit sa mga eskwelahan.

A little girl came to me and give a flower para daw sakin. White rose. So kinuha ko tinanong ko pa yung bata kung kanino galing to may tinuturo siya bantang kaliwa sa road. At tumakbo na yung bata. Batang kalye yun eh alam ko ng pasalamat ako at binigyan ko siya ng cupcakes.

Hinanap ko nga ang tinuro ng bata. Bigla ko nalang narinig ang boses na ng sasalita.

"You're always be my cupcake"its ray. Oh God again?! Bakit ba siya ng papakita kung saan ng momove on ako? Back to zero nanaman ba?? Whyyy???

I just smiled. "Why are here?" I asked na para bang okay lang lahat. Sa kanya nga parang walang may nangyari eh.

"I miss you, sorry talaga." He hug me tight

"Sira, come ng open kami ng business ni zette try out cupcakes and frappe ano ba gusto mo?" I said to him ayoko ng mag paapekto.

"Ikaw. Ikaw yung gusto ko" he replied. All this time?! Nakuha niya pang mag loko mang bola?! Hindi na uubra sakin yaaaan! Ulol

Hindi nga ba? Ng kocontrol lang naman ako kasi alam kong binobola lang niya ako. Ganun naman talaga ang mga lalaki eh.

"Pasok kana dun, bakit ka pala nandito ng away naman ba kayo?" Sabi ko. Kaya nga. Options ya ako kasi kapag mag away sila ako yung nilalapitan ya.

"Wala gusto lang kitang makita" sagot niya.

"Eh bakit ngayon lang? Ngayon lang ako namimis? Hahaha patawa karin ano?" Sagot ko.

"Hindi noon pa. Hindi lang kita natext o chat kasi baka maka disturbo ako" sagot niya.

"Baka ako maka disturbo sa inyo. Malaki na ba ang tyan ng asawa mo?" Tanong ko.

"Hindi ko siya asawa" sagot niya.

"Ah so kung kaylan mo lang ako gustuhin makita dahil gusto mo pag di mo gusto ayaw mo rin? Ganun? Sabagay ganun rin naman ang papel ko sa buhay mo. Option mo" sabi ko.

"Hindi kita option!"tumaas ang boses niya. Nahulat ako

"Mag usap nga tayo"he grab my hand.

Hinayaan ko kasi gusto rin namang pag usupan to at clear na sa mind ko kung anong papel ko sa buhay niya at gusto ko na talagang mag move on na!

So i texted zette ng paalam ako lahat sinabi ko. Buti nalang supportive talaga yung bestfriend ko. Pero mamaya sermonan naman ako nito.