Yüzyıllık Yalnızlık - One Hundred Years Of Solitude

Yüzyıllık Yalnızlık

Zamanında bir ispanyol kolonisi, dev ormanların hükmettiği Güney Amerika.
Macondo sadece bir bataklık kasabası ve yaşayan üç yüz insanın hikayesi.
Buendia ailesi bu unutulmuş bataklığın yüz yıllık çekirdeği.
Ursula ailenin antik annesi, Jose Arcadio Buendia (kocası) delirip evin yanındaki kestane ağacına bağlandıktan çok sonra bile bir anıt gibi ailesinin başında.
İlk çocukları, oğulları, Aureliano ve Jose Arcadio aile yazgısının ilk taşıyıcıları ve unutuluşa en çok dayananları.
Ailenin doğan tüm insanları, çocuklar, torunlar her zaman bu iki isme sahip olmakta. Amcalarının, zamanla dedelerinin ve büyük dedelerinin isimlerini taşımaktalar.
Aurelianolar daha çok içine kapanık ve sezgisel yaşarken, Jose Arcadiolar atik, başına buyruk oluyor.
İlk çocuk Jose Arcadio altmış altı defa dünyayı dolanmış, tüm vücudunu dövmelerle kaplatmış ve her iklimde yüzlerce kadına dokunmuştu. Aureliano ise otuz iki silahlı ayaklanma düzenlemiş, hepsinde yenilmiş, on yedi farklı kadından on yedi çocuğu olmuş ülkenin liberal devrimci lideri olarak birkaç on yılını harcamıştı.
Macondo'nun yazgısı aileyi takip ediyor onunla yükseliyor, renkleniyor. Muz şirketi Macondo'ya gelene kadar hep böyle oluyor. Sonraları bu küçük kasabaya yabancılar doluşuyor. Fransızlar yeni seks ufukları açıyor mesela, çeşit çeşit insanlar tren yolunun karşısında yeni bir kasaba kuruyor... Ancak yine bir gün Buendiaların yazgısı kuşatıyor Macondo'yu ve karmaşa sönüyor birden.
Ailenin kızları Amaranta, Rebecca... onlarca karakter doluşuyor sayfalara. Onların hikayeleri birkaç onluk sayfaya yayılıyor ve Gabriel Marquez'in büyükannesinin anlatımı gibi gayet umursamaz, duygusuz noktalanıyor tüm hayatlar, bazen acı bazen dehşet çoğunlukla büyülü.
Ve yüzyıllık yalnızlık bittiğinde ailenin yazgısı sonlanıyor, kitabın sayfalarındaki Macondo'da artık o eski haliyle varolmuyor ve okununan tüm o sayfalar gerçekten sonunu buluyor.